خبرنگار نباید سخنگوی دوم دولت باشد/ «شهید صارمی» در میان مردم بود
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، ۱۷ مرداد که به نام روز خبرنگار در تقویم رسمی کشور ثبت شده است، بر اساس رویدادی است که در ۱۷ مرداد سال ۱۳۷۷ در پی حمله نظامی طالبان به شهر مزار شریف و کنسولگری ایران در این شهر اتفاق افتاده است.
در هفدهم مردادماه سال ۱۳۷۷، «محمود صارمی» خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، این روز را به عنوان «روز خبرنگار» نام‌گذاری کرد.
«خدیجه روزبهانی» همسر شهید صارمی در گفتگو با خبرگزاری آنا به‌مناسبت روز خبرنگار درباره حرفه خبرنگاری گفت: خبرنگاری به‌زعم من بیش از یک شغل سخت، بیشتر یک شغل حساس و پر اهمیت محسوب می‌شود.
وی که خودش نیز به حرفه خبرنگاری مشغول است، بیان کرد: خبرنگاران پل ارتباطی میان مردم و مسئولان هستند. در واقع خبرنگاران باید سخنگو و در کنار آن حافظ منافع مردم باشند. سختی کار خبرنگاران شاید اینجا بهتر دیده شود، که یک خبرنگار می‌داند که ممکن است امنیت، سلامت و خانواده‌اش را برای وظیفه‌ای که به عهده گرفته از دست بدهد و این مسئله نیز موجب استرس دائمی یک خبرنگار می‌شود.
روزبهانی با بیان اینکه مطالعه کردن یکی از ارکان مهم حرفه خبرنگاری است، ادامه داد: از سوی دیگر یک خبرنگار نیاز به ارتباطاتی گسترده دارد تا توان اطلاع‌رسانی درست در جهت منافع عمومی و مردم را داشته باشد. مطالعه و اشراف بر آخرین اخبار کشور و جهان از دیگر ویژگی‌های است که یک خبرنگار باید داشته باشد و این مسئله نیز کار خبرنگار را سخت‌تر می‌کند زیرا که ساعات زیادی از روز را باید به مطالعه اختصاص بدهد.
همسر شهید صارمی یاد‌آور شد: حرفه خبرنگاری در ایران با توجه به چیزی که من می‌بینم اصلاً حرفه‌ای نیست؛ خبرنگاران در ایران بیشتر شبیه کارمندانی هستند که سر ساعتی می‌آیند و می‌روند، در صورتی که خبرنگار باید همچون هوا سیال باشد و امکانات و راه‌های زیادی برای کسب اطلاعات در اختیار داشته باشد.
روزبهانی عدم وابستگی در حرفه خبرنگاری را یک اصل مهم عنوان کرد و گفت: یک خبرنگار حتی اگر برای یک رسانه دولتی هم کار کند، باید در کنار توجه به منافع ملی، منافع مردم را مورد توجه قرار داده و به هیچ جناحی وابسته نباشد تا بتواند برای مردم و کشورش مؤثر عمل کند. در غیر این صورت آن خبرنگار سخنگوی دوم دولت خواهد بود و نمی‌تواند واقعیت‌ها را بیان کند، بلکه او بلندگویی در دست دولت است تا به‌به و چه‌چه کند.
همسر شهید صارمی درباره همسر خود عنوان کرد: محمود صارمی کارش را به عنوان یک خبرنگار دوست داشت. رشته تحصیلی او جغرافیا بود. شاید کار او نباید هیچ ارتباطی با کار خبر و خبرنگاری داشته باشد، اما او پس از ورود به ایرنا تبدیل به یک خبرنگار واقعی شد. او خبرنگاری بود که بسیار مطالعه می‌کرد، نسبت به مسائل روز کشورش و جهان اشراف داشت و بیش از همه از میان مردمی بود که برای آنان می‌نوشت.
وی ادامه داد: محمود صارمی به کارش اهمیت می‌داد؛ حتی آن زمان که مزار شریف در شمال افغانستان در معرض سقوط بود و او با تحلیل از شرایط موجود آن را به خوبی از قبل پیش‌بینی کرده بود، اما با توجه به علاقه‌اش به کاری که به عهده گرفته بود و حس وظیفه‌شناسی‌اش، علی‌رغم اینکه می‌توانست با توجه به شرایط، خود را به تمارض بزند و از رفتن به افغانستان در آن شرایط سر باز زند، اما به افغانستان رفت. علاوه بر احساس وظایف و مسئولیت، احساس همدردی و نوع‌دوستی موجب شد تا شهید صارمی مأموریتش را در شرایط سخت هم دنبال کند.
همسر شهید صارمی تاکید کرد: شاید کلمه ایثار‌گر علاوه بر برخی مشاغل همچون آتش‌نشان یا پرستار به خبرنگار هم اطلاق شود زیرا گاهی برای روشن شدن زوایای مختلف یک واقعیت، خبرنگار باید سلامت، راحتی و امنیت خود را به مخاطره بیاندازد، این کار بدون تعارف و شعار یعنی ایثار و از خود گذشتگی.
انتهای پیام/ 113
