او دلیلِ ناشناخته است
خبرگزاری دفاع مقدس: برای دهه ی دهی ها! سید مجتبی نواب صفوی یک الگوی کامل بود. مبارزی مقاوم و نستوه که آن روزها برای مکتبی ها جای مصدق را پر کرده بود. مصدق و کابینه اش تمام ویترین سیاست در ایران دهه ی بیست و سی را پر کرده بودند، اما در واقعِ امر، فدائیان اسلام و سید مجتبی، پیشاپیش این ویترین سیاسی جای گرفته بودند. جریانی انقلابی که -هرچند کوتاه- اما آنقدر تاثیرگذار به صحنه سیاست ورود کرد که نام فدائیان اسلام را تا به امروز در تاریخ انقلاب ماندگار کرده است.
درآن سال ها علی اکبر، هنوز نوجوان بود. اما در سایه ی تاثیرات فدائیان و نواب صفوی زودتر از دیگران رشد کرد. تجربه ی فضای انقلابی این جریان بود که زمینه را برای آغاز راه وی آماده کرد. در گام دوم، در پانزدهم خردادماه چهل و دو و درجریان حمله به فیضیه، مشهد را به قصد قم ترک کرد. در درگیری های فیضیه حضور داشت ومورد ضرب و شتم هم قرار گرفت.
بعد از تبعید امام(ره) به نجف، سیدِ ابوترابی هم به همراه خانواده، عازم نجف شد. در مرز خسروی توسط ساواک بازداشت شد. این بازداشت و محکومیت پس از آن بود که سید علی اکبر ابوترابی را از عرصه مبارزه ی آشکار به مبارزه ی پنهان و به طور مشخص همکاری با سید علی اندرزگویِ شهید برد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تشکیل کمیته انقلاب، عضویت در شورای شهر و بعداز آن به عهده گرفتن ریاست این نهاد در قزوین از موارد حضور وی در صحنه ی اجرائی انقلاب بود. دوسال از پیروزی انقلاب و سه ماه از آغاز دفاع مقدس می گذشت که سیدِ ابوترابی در جریان عملیات شناسائی و در تپه های الله اکبر به اسارت نیروهای بعثی درآمد. این سرآغاز دهه ای بود که نام ابوترابی را برای همیشه در حافظه ی تاریخی و مذهبی مردم ایران، جاودانه کرد.
جریانِ جریان ساز شیعه درطول تاریخ و در سیر تطور خود، نمونه های بسیاری در زعامت و ولایت و دلالت به خود دیده که بسیاری از این افراد تا به امروز نادیده و ناشناخته باقی مانده اند. سیدِ ابوترابی یکی از سردمداران دلالت، برای شیعه بود. دلیلِ نه چندان نادیده اما ناشناخته!
