قبول قطعنامه 598 حرکتی شبیه اقدام پیامبر در قبول صلح حدیبیه است

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، قطعنامه 598 ، هشتمین قطعنامهای بود که شورای امنیت سازمان ملل از ابتدای تجاوز علنی رژیم بعثی عراق به جمهوری اسلامی ایران ، صادر کرده بود. همه قطعنامههای قبلی به علت جهت گیری ناعادلانه آنها از سوی ایران رد شده بود اما در ابتدای صدور قطعنامه 598 بعلت نکات مثبتی که در این قطعنامه گنجانده شده بود از سوی جمهوری اسلامی اعلام شد که ایران جای بحث و مذاکره در این قطعنامه میبیند و آن را نه رد کرد و نه قبول؛ ولی سرانجام در تاریخ 27 تیر 1367 این قطعنامه که با وجود نکات مثبتش ، تلخی آن به حدی بود که امام راحل از آن به جام زهر یاد فرمودند ، مورد قبول جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت.
 حال برای بررسی بیشتر این موضوع در گفتگوی کوتاهی با دکتر صفار هرندی به این موضوع پرداخته ایم.
 صفارهرندی وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد چگونگی توجیه پذیرش قطعنامه 598 با وجود شعارهایی مانند جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم بیان کرد: شعار جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم یک فرمان الهی است که در قرآن کریم خطاب به پیامبر(ص) و مسلمانان نازل شده است( قاتلوهم حتی لا تکون فتنه و یکون الدین کله لله) اگر حضرت امام(ره) هم شعار جنگ جنگ تا رفع فتنه را مطرح کردند ،با تأسی به قرآن کریم بوده است. اما باید توجه داشت باشیم که قرآن کریم در جای دیگری می فرمایند (و إن جنحوا للسلم فاجنح لها و توکل علی الله) یعنی اگر دشمن برای صلح اعلام آمادگی کرد ، تو هم برای صلح بال و پر بگشا؛ در واقع پیامبر به عنوان فرمانده کل قوا، مخیر است که بین جنگ و صلح آن را که به نفع و مطابق مصالح جامعه اسلامی است ، انتخاب کند.
 وی در ادامه گفت: همچنان که پیامبر اکرم(ص) با وجود شعار قاتلوهم حتی لا تکون فتنه، در ماجرای صلح حدیبیه، موقتاً از موضع جنگ کوتاه آمده و به نوعی آتش بس تن داد که در شکل ظاهری آن ، چندان دلچسب نبود. قبول آتش بس(قطعنامه 598) توسط امام خمینی(ره) صرف نظر از دلایل به وجود آمدن شرایط آن، نیز حرکتی شبیه اقدام رسول خدا در قبول صلح حدیبیه است. هماه چیزی که به صورت های دیگر در ماجرای صلح امیرالمؤمنین (ع) در صفین و امام مجتبی(ع) در جنگ با معاویه اتفاق افتاد.
 وی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا کوتاهی مدیران سیاسی و نظامی نقشی در قبول قطعنامه توسط امام خمینی(ره) داشت، افزود: امام (ره) از قبول قطعنامه به نوشیدن جام زهر تعبیر کرده اند یعنی قلباً راضی به آن نبوده اند، اما در جای دیگری می فرمایند(قریب به مضمون) به خاطر مصالح کشور و ملت، از هر چه که گفته بودم، گذشتم.
 وی اظهار داشت:جایی که احساس تکلیف کردند ، حاضر شدند حرف قبلی خود را پس بگیرند و از طرفی امام خمینی(ره) همان روز قبول قطعنامه فرمودند که من در جریان امور هستم و شایسته نیست که مسئولان ، به خاطر رسیدن کشور به این مرحله (شرایط قبول قطعنامه 598) مورد ملامت قرار گیرند و متهم به خیانت شوند.
 دکتر صفار هرندی گفت: با این همه نباید از نظر دور داشت که اگر امام(ره) ، همان استواری و آرامشی را که در خود سراغ داشت، در دولتمداران، فرماندهان و مردم می دیدند، حتما تکلیف خود را در استمرار جنگ می یافت.
 وی خاطر نشان کرد: به هر تقدیر در معادله نابرابری که جهان کفر و سلطه بر کشور ما تحمیل کرده بود، امام(ره) تا آن روز که شرایط را برای جنگیدن مساعد یافت کوتاه نیامد و وقتی اوضاع را برای ادامه جنگ بر وفق مراد ندید، تسلیم تقدیر الهی شد و خداوند هم به دلیل همین تسلیم و رضا ، اجر او را داد. زیرا کمتر از دو سه سال پس از این واقعه ، حوادث عالم به گونه ای رغم خورد که دشمن بعثی به تمام شرایط جمهوری اسلامی تن داد و بعد از آن هم که سقوط آن رژیم طی یک دهه محقق شد.