نفس‌ها برای صلح به شماره می‌افتاد/ وجود 100 هزار مصدوم شیمیایی؛ نتیجه حمایت‌های آمریکا و غرب از صدام
براساس اسناد منتشر شده توسط گروه بازرسان سازمان ملل و اعتراف رژیم صدام، کارخانجات ساخت مواد شیمیایی در کشورهای آلمان، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، هلند، آمریکا، چین، برزیل و برخی کشورهای دیگر مواد اولیه و مهمات لازم برای ساخت سلاح‌های شیمیایی را در اختیار صدام قرار می‌دادند. با وجود اسناد و مدارک بی‌شمار در مورد نقش مقامات و یا شرکت‌های مستقر در این کشورها در جنایات صدام، تاکنون هیچ‌یک از آنان برای این موضوع محاکمه نشده و یا مورد بازخواست قرار نگرفته‌اند. اما چشمان سوخته و نفس‌های خسته قربانیان حملات شیمیایی همچنان در انتظار اجرای عدالت و محاکمه این سوداگران جنگ و دشمنان صلح است.
تابلوها یکی پس از دیگری حکایت از وقایع تلخی دارد. در نهایت تابلوی «فاجعه» با انتشار عکس‌های قربانیان، به عمق بمباران شیمیایی اشاره می‌کند. در موزه «صلح» بذر دوستی و عشق در جهان افشانده می‌شود.
برای آشنایی بیشتر با «موزه صلح» به گفت‌وگو با «دکتر حمید صالحی» جانباز شیمیایی 70 درصد، عضو هیات مدیره موزه صلح و عضو هیات مدیره انجمن حمایت از قربانیان سلاح شیمیایی پرداختیم؛ که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:
ایده تاسیس این موزه از کجا شکل گرفت؟
اندیشه تأسیس این موزه در ملاقات اعضای انجمن حمایت از قربانیان سلاح‌های شیمیایی در تهران با مسئول هماهنگی شبکه جهانی موزه‌های صلح در سال 1384 شکل گرفت.
از آن پس به مناسبت سالگرد بمباران اتمی هیروشیما جمعی از مجروحین شیمیایی به ژاپن دعوت می‌شوند. این مراسم سالانه با حضور 130 کشور برگزار می‌شود؛ تا عواقب استفاده از بمب‌های شیمیایی را به دنیا معرفی کند.
در ژاپن برای اثبات این فاجعه بزرگ، جمعی از مجروحین شیمیایی مورد آزمایش قرار گرفتند. در نمونه‌برداری اطمینان یافتند که بدن‌های ما بر اثر گازهای شیمیایی آسیب دیده است.
حضور سندهای زنده در موزه
موزه صلح برگرفته از طرح موزه هیروشیما در ژاپن است. وسایل داخل موزه صرفا تعدادی شئ نیست؛ بلکه سندهای زنده این جنایت بزرگ است. جانبازان شیمیایی موسسان این موزه بوده‌اند؛ که با حمایت‌های «قالیباف» شهردار تهران مکان حاضر در اختیار ما قرار گرفت و این ساختمان با نام «موزه صلح» تاسیس شد.
این موزه از نظر وسعت قابل مقایسه با موزه هیروشیما نیست؛ ولی در این فضای محدود کارهای بزرگی صورت می‌گیرد. سالانه بیش از صدها گروه خارجی و داخلی از این موزه بازدید می‌کنند.
لطفا درباره اهداف تاسیس موزه توضیح دهید.
موزه صلح در واقع محلی است برای برنامه‌های آموزشی و پژوهشی که مخاطب آن عموم مردم هستند. این موزه‌ها از طریق نمایشگاه‌ها و فعالیت‌های آموزشی می‌کوشند «فرهنگ صلح» را در چنین مکانی به‌وجود آورند. یکی از راه‌های رسیدن به این مهم، آگاه‌سازی در زمینه پیامدهای مخرب و ویرانگر جنگ‌هاست و همچنین درس‌هایی که از این صفحات تاریک تاریخ می‌آموزیم.
از نقاط قوت موزه‌های صلح این است که می‌توانند از طریق نمایشگاه‌ها، کارگاه‌های آموزشی، بزرگداشت‌ها و دیگر مراسم با عموم مردم ارتباط پیدا کنند و آن‌ها را در برنامه‌های آگاه‌سازی دخیل کنند. در ضمن این موزه‌ها می‌کوشند پلی ارتباطی بین ملت‌ها برای شناخت بهتر آنان از یکدیگر ایجاد کنند.
هرچند در برخی از کشورهای دارای پیشینه تجاوز به سایر کشورها و مبتلا به اندیشه نظامی‌گری مفرط، موزه‌های صلح به‌عنوان مراکزی برای مبارزه با این اندیشه (صلح) شکل گرفته‌اند؛ اما در ایران که دارای فرهنگ غنی دینی و ملی مبتنی بر صلح و دوستی است و نه‌تنها به کشورهای همسایه گزندی نرسانده، بلکه گاه و بی‌گاه از سوی آنان مورد تهاجم و تجاوز قرار گرفته، موزه صلح معنایی واقعی دارد.
آمار دقیقی از مصدومان و جانبازان شیمیایی دارید؟
بیش از 100 هزار مصدوم شیمیایی داریم که 72 هزار نفر از این جمعیت پرونده دارند.
دشمن در جنگ تحمیلی چند مرتبه از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد؟
در طول هشت سال جنگ تحمیلی، رژیم بعثی بیش از 300 الی 400 مرتبه از سلاح شیمیایی علیه نظامی‌ها و غیرنظامی‌ها استفاده کرد.
هدف جانبازان شیمیایی از تشکیل این موزه و حضور در مجامع بین المللی چیست؟
ما به دنبال این هستیم که مظلومیت و تراژدی مردم مظلوم مناطق مرزی درگیر جنگ را به گوش جهانیان برسانیم. بیشترین مظلومیت این مجروحین به این دلیل است که صدام برای جنایت علیه ایشان محکوم نشد. این درحالی است که دشمنان با بهره‌گیری از ناآگاهی مردم دنیا قصد دارند ایران را ترویست و خشونت‌طلب معرفی کنند.
به همین جهت این مکان را تاسیس کردیم تا به دنیا بگوییم که «ما قربانیان سلاح‌های شیمیایی به دنبال صلح در جهان هستیم». امیدواریم دیگر شاهد تکرار استفاده از بمب‌های شیمیایی علیه هیچ بشری نباشیم.
برای رساندن پیام صلح چه فعالیت‌هایی صورت گرفته است؟
اعضای کنوانسیون منع گسترش سلاح‌های شیمیایی (opwc) هر ساله نشستی را در لاهه برگزار می‌کنند. این معاهده با عضویت 192 دولت لازم‌الاجرا شد؛ اما رژیم صهیونیستی، مصر، آفریقا، کره شمالی و چند کشور دیگر هنوز به این معاهده نپیوسته‌اند. در حاشیه این نشست هرساله با برگزاری نمایشگاهی توسط جانبازان شیمیایی سعی می‌کنیم پیام صلح را به جهانیان منتقل کنیم.
انتهای پیام/ 131
