لطفا به زخم کهنه جانبازان نمک نریزید!

به گزارش دفاع پرس از مازندران، یادداشتی از سوی احمد دواتگر از آزادگان و جانبازان استان مازندران و اهل آمل درباره مشکلات جانبازان به دفتر خبرگزاری دفاع مقدس مازندران ارسال شده است که در ادامه می آید:

شاید برخی ها گمان کنند که جانبازان در فرایند زندگی خود، هیچ مشکلی ندارند؛ اما نمی دانند این جماعت باحیا با چه مشکلاتی روبرو هستند.

 اگر چه  مسائلی دست به دست هم داده است تا آن ها کمتر از مشکلات بی شمار خود مطالبی بیان نمایند اما چرا زمانی که مسئولین محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران از کم و کیف این مشکلات اطلاعات کافی دارند، آستین های خود را بالا نمی زنند تا گره ای هر چند کوچک از آلام این قشر فراموش شده را حل نمایند.

مگر قرار است جانبازان ما عمر نوح را تجربه کنند و سال ها صبر کرده تا بلکه به صورت قطره چکانی قوانین مربوط به آن ها به مرحله ی اجرا درآید

به راستی چه کسی است که نداند در حال حاضر یکی از مهمترین مشکل جانبازان در بخش بهداشت و درمان خلاصه می شود اگر چه مشکلات دیگر از قبیل اشتغال،  و ... بخش دیگر از مسائلی است که آن ها را در زندگی روزمره خود تحت فشار قرار می دهد.

اینکه شما برای هزینه ی دارو و درمان فرزندان خود در ابتدا مبلغ را پرداخت نمائید و سپس با کپی از صفحه اول دفترچه  بیمه به همراه نسخه پزشک، آن را به کارشناس محترم بنیاد تحویل داده و او نیز با جمع آوری نسخه های  دیگران مدارک را در یک روز مشخص تحویل بیمه ایران دهد و آن ها نیز پس از بررسی به مدت ۳ الی ۴ ماه و یا بیشتر مقداری از آن خرج کرد را به حساب جانباز واریز نمایند، ظلم بزرگی است که در حق جانبازان روا می شود تازه اگر مسئولین محترم بیمه ی ایران به مدارک ارسالی گیر ندهند، این کار شدنی می باشد.

 اگر چه در برخی موارد به دلیل گیر دادن های بی مورد، جانباز را به سمت و سویی سوق می دهند که او را از پی گیری اش پشیمان کرده تا از گرفتن مبلغی که هزینه کرده است، صرف نظر نماید.

آری این حکایت تلخ جانبازان خصوصا جانبازان شهرستان آمل از استان مازندران می باشد شهرستانی که به لحاظ درصد جمیت، به اندازه چند استان آزاده؛ جانباز و یا شهید تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نموده است.

باید دانست این افراد مستحق چنین ظلم و نامهربانی نمی باشند اگر چه در غالب شهرهای این استان این ظلم آشکار قابل رویت است.

امسال دومین سالی است که نه تنها بچه های جانباز بلکه خانواده های محترم شهدا و آزادگان نیز با این مشکل دسته و پنجه نرم می کنند و کسی هم از مسئولین بیمه ایران در شهرستان آمل و دیگر شهرهای استان پاسخگوی این مهم نیست اگر چه مسئولین محترم بنیاد شهید این شهرستان تمامی سعی و تلاش خود را به کار گرفته اند تا بلکه این گره را باز نمایند اما از قرار در داخل این گره که از سوی بیمه ایران به بهانه ی ازدواج احتمالی فرزندان جانباز، میادین مین بسیار وسیعی شکل گرفته، که باز شدنش را با مشکل روبرو کرده است و همین امر موجب شده که تا به امروز فشار زیادی را از لحاظ روحی و روانی به افراد تحت پوشش بیمه ی به ظاهر تکمیلی، تحمیل نماید و دقیقا مشخص نمی باشد که چه زمانی این میدان مین آن هم از نوع نامنظم؛ باز خواهد شد.

شاید تحمل گیر کردن در این معبر دست و پا گیر برای بسیاری از عزیزان جانباز قابل تحمل باشد چون سال هاست که به این نامهربانی ها عادت کرده اند اما تحمل مسائل حاشیه ای پیرامون این موضوع، بسیار آزاردهنده می باشد خصوصا زمانی که بدانی پس از جنگ در این کشور رسم شده بود تا خدمات به ایثارگران را در بوق و کرنا قرار دهند، ولی دریغ از اجرای بسیاری از آن قوانین مربوط به این قشر بی ادعا.

آری طعنه های برخی افراد در جامعه در خصوص اینکه شما دیگر چه مشکلی دارید، همه چیز که به شما تعلق دارد و...... بدجوری آزارشان می دهد.

چه می دانم شاید آن ها چنین می اندیشند که جانبازان نیز از حقوق های نجومی و یا پاداش های آنچنانی برخوردارند و یا اینکه دارای خودروهای میلیاردی بوده و فرزندانشان در ویلاهای   شمال کشور، کیش و ....... زیر آفتاب تابان خوابیده اند تا ویتامین D آن ها تکمیل شود و.....

ای کاش برخی از آن هایی که حسرت جانبازان را در سر دارند، می دانستند حال و روز این عزیزان چگونه می گذرد تا بر زخم کهنه ی آن ها نمک نمی ریختند.

ای کاش سرداران وزارت بهداشت و درمان به همراه مسئولین محترم بنیاد شهید و ایثارگران طرح غربالگری را برای همه جانبازان به مرحله اجرا می گذاشتند.

ای کاش رسیدگی به امور جانبازان، آزادگان و خانواده شهدا تنها به سرکشی های همراه با عکس و فیلم خلاصه نمی شد و به معنای واقعی به مشکلات این قشر که امنیت امروز ما مدیون آن ها می باشد، رسیدگی می شد.

ای کاش مسئولین محترم بیمه ایران کمی از تلاش خود را در راستای حل مشکلات این قشر به کار می گرفتند تا جانبازان و یا پدران و مادران سالخورده شهدا در پیچ خم کاغذ بازی های من درآوردی و بروکراسی اداری گرفتار نمی شدند.

ای کاش ...

انتهای پیام/