شهید عباس کریمی، با صبر و استقامت عجین بود
به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، شهید عباس کریمی در سال ۱۳۳۶ه. ش در قهرود کاشان چشم به جهان گشود. دوران ابتدایی را در این روستا به پایان رسانید و وارد هنرستان شد. بعد از اخذ دیپلم در رشته نساجی، به سربازی رفت.
دوران خدمت وظیفه او با مبارزات انقلابی امت اسلامی ایران همزمان بود. با وجود خفقان شدید حاکم بر مراکز نظامی، اعلامیههای حضرت امام خمینی (ره) را مخفیانه به پادگان عباس آباد تهران منتقل و آنها را پخش میکرد. پس از فرمان حضرت امام خمینی (ره)، خدمت سربازی خود را رها نمود و با پیوستن به صف مبارزین در راه پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی فعالیت کرد و در جریان تشریف فرمایی حضرت امام (ره) نیز جزو نیروهای انتظامی کمیته استقبال بود.
ورود به سپاه و گوشههایی از خدمات شهید
در بهار سال ۱۳۵۸به هنگام تاسیس سپاه پاسداران کاشان با احساس تکلیف، به عضویت سپاه درآمد و در قسمت اطلاعات مشغول به خدمت شد. در تابستان سال ۱۳۵۹داوطلبانه برای مبارزه با ضدانقلاب عازم کردستان گردید و در سپاه پیرانشهر با واحد اطلاعات – عملیات همکاری کرد. پس از مدت کوتاهی، به واسطه بروز رشادت و دقت عمل، به عنوان مسئول اطلاعات – عملیات این سپاه معرفی گردید. از جمله فعالیتهای شهید در منطقه خونرنگ کردستان، انجام شناسایی عملیات و آزادسازی منطقه دزلی و... بود که توسط نیروهای تحت امر و با هدایت او صورت گرفت. شهید کریمی بعدها همراه سردار جاویدالاثر برادر متوسلیان و شهید چراغی به جبهههای جنوب عزیمت کرده و به عنوان مسئول اطلاعات – عملیات تیپ محمد رسول الله (ص) به فعالیت خود ادامه داد. این سردار دلاور اسلام در عملیات فتح المبین از ناحیه پا بشدت مجروح شد و حدود ۲ماه بستری بود و در این ایام (به توصیه پدرش) مقدمات ازدواج خود را فراهم کرد.
ویژگیها و صفات شهید
انس ویژهای با قرآن داشت. روزانه حتماً آیاتی از کلام الله مجید را تلاوت میکرد. به تعقیبات نماز اهمیت میداد. همواره با وضو بود. در مجالس دعا، عموماً حالاتش دگرگون میشد. به ائمه طاهرین (ع) عشق میورزید و از محبین و دلسوختگان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بود. رفتار، گفتار و برخوردهای شهید در خانواده، اجتماع و سپاه حاکی از آن بود که او سعی میکرد برنامههای تربیتی اسلام را در هر جا که حضور دارد به مورد اجرا بگذارد. بشدت از غیبت دوری میکرد و اگر کوچکترین سخن و شکایتی از کسی میشد، اظهار ناراحتی میکرد و نمیگذاشت صحبت او ادامه یابد. در مقابل مؤمنین متواضع و فروتن بود. به کودکان احترام میگذاشت. هر وقت به آنها اشاره میکرد میگفت: «اینها مردان آینده هستند، دلیر مردان جبههاند و...» ویژگیهای بارز اخلاقی، از او شخصیتی ساخته بود که ناخودآگاه دیگران را مجذوب خود میساخت..
اخلاق فرماندهی
با توجه به ضرورت انقلاب اسلامی در داشتن الگو و معیار خاص در چارچوب اسلام، یک نوع اعمال فرماندهی در جریان جنگ عراق علیه ایران اسلامی، براساس تعالیم مکتب و رهنمودهای امام عظیم الشان (ره) تجلی پیدا کرد، که با فرماندهی مرسوم در سازمانهای نظامی مغایرت داشت؛ فرماندهی براساس پیوندها و اعتقادات قلبی به جای امر و نهی بیروح و انجام دستورات و فرامین از روی تعبد و عشق و اعتقاد، به جای اطاعت چشم و گوش بسته و عاری از روح و عشق.
در این نوع فرماندهی اگر فرمانده خود را موظف بداند که در مورد مسائل مختلف با همکاران مشورت کند، آراء و نظرات آنها را بشنود و بعد تصمیم بگیرد، در نتیجه، همه با جان و دل میپذیرند و به وظیفه و تکلیفشان عمل مینمایند و همه تسلیم دستورات و اوامر الهی میشوند. در این دیدگاه، اطاعت از فرمانده، اطاعت از خداست و تخلف از او خلاف شرع است.
شیوههای فراوان در فرماندهان سپاه در سیره شهید تبلور یافته، الگوی روشن این گونه فرماندهی است، شهید کریمی نیز با الهام از این شیوه الهی مانند سایر سرداران غیور جبهه اسلام، با صلابت و استواری، رزمندگان را در جهت عقب زدن و تعقیب قوای مضمحل دشمن هدایت میکرد و لحظهای از این امر مهم غفلت نداشت. در برابر مشکلات، خونسردی خود را حفظ میکرد و در انجام هر کاری توکلش به خدا بود. با آرامش خاطر و امیدواری کامل به نتیجه اقداماتش، وارد عمل میشد. صبر و استقامت با او عجین بود و وجودش در بین سربازان امام زمان (عج) مایه دلگرمی و حرکت بود. با بسیجیها مانوس و صمیمی بود و به آنها عشق میورزید. در کنار آنها بر روی خاک مینشست، با آنها غذا میخورد، به درد دل آنها گوش میداد، آنها را راهنمایی میکرد و تا آنجا که از دستش بر میآمد مشکل آنان را حل و فصل میکرد و ارتباط و سرکشی از خانواده شهدا توسط او زبانزد همگان بود.
نحوه شهادت
سرانجام این شهید سعید در روز پنج شنبه ۲۳اسفند سال ۱۳۶۳در حالی که آخرین دستور ابلاغی از جانب قرارگاه را در عملیات بدر (منطقه شرق دجله و شمال القرنه) اجرا میکرد (و لبخندی متین بر لب داشت) بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه سرش مجروح شد و جان را به معشوق تسلیم نمود. به هنگام انعکاس خبر شهادت عباس، خانواده معظم شهدای لشکر ۲۷محمد رسول الله (ص) دگربار احساس شهادت فرزندانشان را به خاطر آورده و در رثای آن سردار رشید اسلام اشک تاثر جاری کردند.
شهید در نگاه آشنایان و بستگان:
شهید محمدرضا دستواره درباره آن شهید میگوید: «در جسم کوچک او یک روح بزرگ، با عظمت و متصل به عظمت خدا نهفته بود که او را یک انسان الهی کرده بود.»
حمید کریمی، برادر سردار سرافراز اسلام، میگوید: «آن شهید والامقام به ما اقامه نماز اول وقت و تبعیت مطلقهفقیهرا بیش از هر چیز دیگری توصیه میکرد.»
گوشهای از وصیتنامه
شهید عباس کریمی در وصیتنامه اش، شهادت را «فیضی بزرگ» برای خود دانسته و در بخشهایی از آن، این چنین آورده است: «من لیاقت یک شهید را ندارم و امیدوارم که آنها که قبل و بعد از من به درجه شهادت نایل آمدهاند، مرا در آن دنیا شفاعت نمایند. خانواده من، صبر را پیشه کنید و صبر نه اینکه در مقابل باطل و ناحق تسلیم شدن، بلکه استواری و ایستادگی در برابر ناملایمات؛ در برابر سختیها؛ در مقابل گرفتاریها؛ مبارزه سرسخت با مشکلات زندگی؛ مبارزه با هوای نفس؛ اجرای کلیه دستورهای امام(ره) و مبارزه با منافقینداخلی که خود نیز یک نوع جبهه داخلی است.»
شهید به رزمندگان اسلام نیز سفارش نموده است: «همیشه با توکل به خدا، پیروی از ائمه معصومین و اجرای دستور رهبر عزیز و عالی قدرمان بر دشمنان بتازید تا آنها را از صفحه روزگار بردارید و هیچ وقت بر پیروزیهایتان مغرور نشوید؛ چون در مرحله اول این شما نیستید که می جنگید و این شما نیستید که شلیک میکنید، بلکه طبق آیهقرآن مجید «وما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی» و شما باید «مجاهد فی سبیل ا...» باشید؛ آن کسی که جهاد کند. «کلمه الله هی العلیاء»؛ تا اینکه اراده خدا بالا بیاید و حاکم بر ارادهها شود؛ این همان راه خداست. سلام و دعای همیشگیتان را فراموش نکنید و خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهدار/ از عمر ما بکاه و بر عمر او بیفزا. خدایا! خدایا! رزمندگان ما را نصرت و یاری فرما.»
