این سید رضا دستواره است که با شما حرف مى‌زند
خبرگزاری دفاع مقدس: گلوله از همه طرف مىبارید. مجال تکان خوردن نداشتیم. سه نفرى داخل سنگرى که از کیسههاى گونى تهیه شده بود، پناه گرفته بودیم. بقیه بچهها، هر کدام در سنگرى قرار داشتند. نیروهاى ضد انقلاب، مقر سپاه مریوان را محاصره کرده بودند. براى این که فرصت مقابله به ما ندهند، براى یک لحظه هم آتش اسلحههاىشان خاموش نمىشد. همان طور که گوشه سنگر پناه گرفته بودیم و لبه کیسه گونىها بر اثر اصابت گلوله پاره پاره مى شد، سید محمدرضا دستواره با تبسم همیشگى گفت:
- بچه ها! مىخواهید حال همه ضد انقلاب ها رو بگیرم؟
با تعجب پرسیدیم: «چطورى؟ آن هم زیر این باران تیر و آر پى جى؟!»
سید خندید و گفت: «الان نشان مى دهم چه جورى»
و به یکباره بلند شد. لبه سنگر تا کمر او بود و از کمر به بالایش از سنگر بیرون. در حالى که خنده از لبانش دور نمى شد، فریاد زد:
- این منم سید رضا دستواره فرزند سید تقى ...
و سریع نشست. رگبار تیربارها شدت گرفت. لبخند روى لب ما هم جان گرفت. سیدرضا قهقهه مىزد و مىگفت:
- دیدى چه جورى شاکیشون کردم ... حالا بدتر حالشون رو مى گیرم.
هرچه اصرار کردیم که دست از این شوخى خطرناک بردارد، ثمرى نبخشید، دوباره برخاست و فریاد زد:
- این سید رضا دستواره است که با شما حرف مى زند... شما ضد انقلابهاى احمق هم هیچ غلطى نمىتوانید بکنید... و نشست. رگبار گلوله شدیدتر شد و خنده سیدرضا هم.
با شادى گفت: «مىخواهید دوباره بلند شوم؟»
