رمضان‌زاده:

مردم حلبچه ایران را وطن خود می‌دانند/ هم‌وطن‌های خودمان را فراموش نکنیم

احمد رمضان‌زاده گفت: فیلمنامه «حکایت عاشقی» با موضوع بمباران شیمیایی حلبچه در بخش فرهنگی فارابی تصویب شده و انجمن سینمای دفاع مقدس هم آن را تایید کرده است؛ اما تا کنون هیچ حمایتی از فیلم صورت نگرفته است.
کد خبر: ۱۶۷
تاریخ انتشار: ۰۸ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۷:۰۱ - 29May 2013

مردم حلبچه ایران را وطن خود می‌دانند/ هم‌وطن‌های خودمان را فراموش نکنیم«احمد رمضان زاده» نویسنده و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری دفاع مقدس گفت: پروانه ساخت فیلم سینمایی حکایت عاشقی در تاریخ 1391.3.4 از طرف شورای پروانه ساخت معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر شده است، اما به دلیل عدم حمایت‌های لازم تا کنون موفق به ساخت و تولید فیلم نشده ایم.

وی افزود: فیلم درباره بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت توسط صدام جنایتکار است و داستان آن درباره عشق یک خبرنگار ایرانی به دختر کردی است که در حادثه بمباران حلبچه، شیمیایی شده است. فیلمنامه در بخش فرهنگی فارابی تصویب شده و انجمن سینمای دفاع مقدس هم آن را تایید کرده، اما تا کنون هیچ حمایتی از فیلم صورت نگرفته است. باتوجه به اینکه فیلم ما در حوزه دفاع مقدس است توقع داشتیم که ارگان‌های دولتی ذیربط به کمک این فیلم بیایند و بخش خصوصی را در ساخت این فیلم یاری کنند، اما تا کنون این اتفاق نیافتاده است.

وی در پاسخ به این سوال که انگیزه شما از رفتن به سمت این موضوع چیست گفت: شاید مهمترین علت این باشد که من از اهالی کردستان هستم و تا 20 سالگی در این شهر زندگی و تحصیل کردم. من از نزدیک آنچه که در حلبچه اتفاق افتاد را دیده و لمس کردم. زمانی که حلبچه توسط صدام جنایتکار بمباران شیمیایی شد مردم آسیب دیده این مناطق که نزدیک به 70 هزار نفر بودند به کرمانشاه مهاجرت کردند و در آنجا توسط مردم خوب و مهمان نواز کرمانشاه و کردستان پذیرایی شدند. تمام کسانی که دچار آسیب جدی شده بودند یا در کرمانشاه مورد معالجه قرار گرفتند یا به شهر‌های دیگر ایران منتقل و در آنجا معالجه شدند. این در حالی است که در همان زمان کشور‌های مدافع حقوق بشر به هیچ وجه با مساله حلبچه کنار نیامدند و تا جایی که توانستند این اتفاق ناگوار را کتمان کردند.

رمضان زاده تصریح کرد: تمام آن 70 هزار نفری که از حلبچه به کرمانشاه و کردستان ایران آمده بودند برای مدت هفت الی هشت سال در ایران ماندند و به خوبی و خوشی زندگی کردند، خیلی از آن‌ها در این مملکت ازدواج کردند و خیلی از آن‌ها صاحب کار و زندگی شدند، آن‌ها تا زمانی که صدام در عراق بود حاضر نشدند که به کشورشان بازگردند. در تمام این مدت ما این عزیزان را از نزدیک می‌دیدم و با زبان فارسی که به تدریج زبان مشترک ما شد با هم زندگی کردیم، جالب‌ترین مساله‌ای که در آن دوران اتفاق افتاد و من را خیلی تحت تاثیر قرار داد این بود که برای آسیب دیدگان حلبچه از تمام ایران کمک می‌آمد.

رمضان زاده تاکید کرد: تا کنون در مورد بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت سیزده فیلم مستند ساخته شده است که من قبل از نگارش فیلمنامه تمامی این مستند‌ها را با دقت دیدم. در مورد بمباران شیمیایی و اینکه چه کسی این بمب‌ها را در اختیار صدام قرار داد هم تا جایی که می‌توانستم تحقیق کردم، تا کار خوب و آبرومندی را تهیه و تقدیم کنم.

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار