مراسم گرامیداشت سالگرد شهادت آیت‌الله شاه‌آبادی برگزار میشود
به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، این مراسم بعد از نماز مغرب و عشاء آغاز میشود و علاقمندان میتوانند برای شرکت در این مراسم به مسجداعظم شهید شاه آبادی واقع در خیابان دولت، دیباجی جنوبی، کوچه غفوری، مراجعه کنند.
آیت الله مهدی شاه آبادی، در سال ۱۳۰۹ در قم به دنیا آمد و در سن چهار سالگی به علت هجرت والد مکرم (مرحوم آیت الله میرزا محمد علی شاه آبادی استاد عرفان حضرت امام خمینی (ره)) به تهران رفته و دوران طفولیت و کودکی خویش را در مکتب خانه قرآن امامزاده یحیی (ع) به مدت دو سال گذراند.
پس از آن دوره ابتدایی را از سن ۶ سالگی تا ۱۲ سالگی به پایان برد و درحین همین سالها ادبیات عرب را از پدر بزرگوار خویش و نیز از برادر بزرگتر خود فرا گرفت.
در سال ۱۳۲۳، جهت تحصیل کامل دروس علمیه در دبیرستان مروی تهران ثبت نام نموده و با کسب موفقیت در دوروس حوزوی درسال ۱۳۲۷ در سن ۱۸ سالگی ملبس به لباس مقدس روحانیت شد و پس از آن دروس خارج فقه و اصول را از محضر آیات عظام: امام خمینی (ره)، بروجردی، گلپایگانی و اراکی تحصیل نمود.
فعالیت سیاسی وی پس از کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شروع شد و این مبارزات با الهام و تبعیت از رهبریهای حضرت امام خمینی (ره) تا پیروزی نهایی انقلاب اسلامی ادامه یافت و در این مدت پنج بار اسیر زندانهای مخوف رژیم گشته و یک بار هم تبعید شد.
ابلاغ و اعلام فرمان امام مبنی بر لغو حکومت نظامی در ۲۱ بهمن ۱۳۵۷، نقش دیگر شهید بود که به همراه شهید مطهری، اقدام کردند و نیز مشارکت در فعالیتهای عملی، خلع سلاح پادگانها و اماکن نظامی و انتقال سلاح و مهمات به اماکن مخصوص از وظیفههای دیگر او در دوران پیروزی انقلاب بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز فعالیتهای اجرایی در سنگرهای فرهنگی و اجتماعی، تلاش وافری داشت که از جمله این فعالیتها میتوان به فعالیت در شکل گیری و راه اندازی کمیته انقلاب اسلامی، تلاش در سنگر هدایت و ارشاد مردم و عضویت در هسته مرکزی جامعه روحانیت مبارز به همراه شهیدان بزرگوار: آیت الله مطهری، دکتر بهشتی، دکتر باهنر و دکتر مفتح به عنوان یک عضو فعال، اشاره کرد.
شهید آیت الله شاه آبادی در آغاز دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان کاندیدای مشترک جامعه روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی و دیگر گروههای اسلامی بود که با رای بالای مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد.
همچنین امام جماعت یکی از مساجد فعال تهران (مسجد رستم آباد) پیش و پس از انقلاب، همکاری با اوقاف و امور خیریه، نمایندگی امام در بنیاد مستضعفان از سال ۱۳۵۹ از فعالیتهای خوب دیگر وی به شمار میرود.
البته در طول دوران دفاع مقدس نیز در فرصتهای به دست آمده به جمع رزمندگان اسلام در جبههها اضافه میشد و با عشق زائد الوصفی با رزمندگان ارتباط بر قرار میکرد. به نحوی که در واپسین سخنرانیاش قبل از شهادت که در مقر لشکر ۲۵ کربلا ایراد نمود به نکته جالبی اشاره کرد که حاکی از عشق به شهادت در راه خدا بود؛ آنجا که گفت: «اگر شهادت، میتواند نظام توحیدیمان را حفظ کند؛ اگر شهادت میتواند دشمن را ذلیل کند؛ اگر شهادت میتواند تفکر و بینش اسلامیمان را به دنیا اعلام کند، ما آماده این شهادتیم.»
و بالاخره در واپسین مرحلهای که آیت الله از مناطق جنگی جنوب بازدید میکرد، در منطقه عملیاتی جزیره مجنون بر اثر انفجار و اصابت ترکش در حالی که در جمع رزمندگان اسلام حضور داشت، شربت شیرین شهادت را نوشیده و با پرواز خونین و ملکوتی خویش به ملاء اعلی پیوست. بدین ترتیب در تاریخ ۶ اردیبهشت ۱۳۶۳ که مصادف بود با شب شهادت امام موسی الکاظم (ع) با آن امام همام محشور شد.
شهید شاه آبادی در نگاه امام خمینی (ره): «این شهید عزیز..... مجاهدی شریف و خدمتگزاری مخلص برای اسلام بود. مبارک باد بر حضرت بقیة الله چنین فداکاری و جانبازان در راه هدف بزرگ و اسلام عزیز که با شهادت افتخار آمیز خود، ملت عظیم الشان ایران به ویژه روحانیت عالی قدر را سرفراز مینمایند.»
مقام معظم رهبری نیز درباره شهید شاه آبادی عنوان میکنند: «شهید شاه آبادی، یکی از افتخارات روحانیت مبارز بود. یک انسان پاکباز، با اخلاص، فداکار، کاری، نستوه و خستگی ناپذیر و خوش روحیه. یک انسان نمونه و استثنایی بود.
این عالم جلیل و مبارز صمیمی و خستگی ناپذیر، پاداش سالها مجاهدت در راه خدا و تلاش برای حاکمیت اسلام را با رحلتی چنین افتخار انگیز که موجب رضوان الهی و مجاورت اولیاء الله است به دست آورد.»
شهید شاه آبادی برای واپسین بار در جمع رزمندگان لشکر ۲۵ کربلا سخنرانی میکرد، پس از جلسه سخنرانی و اقامه نماز، رزمندگان برای عرض ارادت به او روی آوردند که برای جلوگیری از فشار و ازدحام، اطرافیان از برادران خواستند که از این کار صرف نظر کنند؛ ولی آنان به واسطه عشق و علاقه بیپایانشان نسبت به روحانیت معظم، دست بردار نبودند. به همین خاطر او در جمع فرماندهان گفت: «این طور نیست که آنها (رزمندگان) فقط علاقهمند باشند که روحانیون را ببوسند؛ بلکه ماهم علاقه مندیم آنها را ببوسیم. اگر رزمندگان سر ناقابل ما را بخواهند، من تقدیمشان میکنم و این سر در مقابل آنها ارزشی ندارد!»
«به نقل از مهندس مهدی چمران»
