داوری در "قابهای بهشتی" الهی بود/ باید راه شهدا را طی کنیم
به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، "ابوالفضل جلیلی" یکی از داوران جشنواره عکس قابهای بهشتی در مراسم اختتامیه این جشنواره که سه شنبه ۱۶ اردیبهشت ماه با حضور در خانه هنرمندان ایران برگزار شد روی سن آمد و سخنان خود را این گونه آغاز کرد: من ۱۵ فیلم سینمایی دارم که در این کشور توقیف شده است اما جاهایی مرا دعوت میکنند و من نمیتوانم این دعوت را نپذیرم.
وی ادامه داد: من دو شخصیت دارم و البته فکر میکنم همه ما دو شخصیت داریم. یک شخصیت که الان اینجا هستیم و درباره شهدا حرف میزنیم و شخصیت دیگر که وقتی از این در بیرون میرویم گویی تمام حرفهای ما درباره شهدا به فراموشی سپرده میشود. من به خانواده شهدا ارادت دارم اما احساس من درباره شهدا و خانوادههایشان این است که نباید هر کجا که کم میآوریم بگوییم شهدا و خانوادههای عزیزند اگر اینها عزیز هستند باید راه آنها را طی کنیم.
وی در این مراسم درباره رفتنش به جبهه گفت و بیان کرد: من هم به جبهه رفتهام اما چون ترسو بودم زود برگشتم. خاطرم هست در آن زمان بعد از بازگشت از جبهه خانهای برای خودم میساختم. پسر خالهای داشتم که شهید شد و هر وقت از جبهه میآمد ابتدا به دیدن من میآمد و بعد برای دیدن مادرش میرفت. در یکی از زمانهایی که به دیدن من آمده بود با هم صحبت میکردیم و من از مردانگیها و نامردانگیهای روزگار میگفتم. پسر خالهام به من گفت تفاوت بین مرد و نامرد در جبهه مشخص میشود. آنجا که زیر توپ و تانک فرمانده دستور میدهد و تو باید تصمیم بگیری که بمانی یا بروی وگرنه در تهران همه مرد هستند.
این فیلمساز با بیان اینکه حالا ما هم جزو مردهای تهران هستیم درباره پذیرفتن داوری خود در این جشنواره گفت: من در کشورهای مختلفی داور عکس بودهام اما هر از گاهی بعد از داوری این جشنوارهها مخصوصا در ایران به خود گفتهام که دیگر داوری نکنم چون گاهی به شما میگویند که صاحب فلان عکس زحمت زیادی کشیده و بعد به نوعی از شما میخواهند که خواسته آنها را در داوریها لحاظ کنید و شخص مورد نظرشان را انتخاب کنید یا اینکه میبینید عکسی را که اصلا شما انتخاب نکردهاید در میان برگزیدهها وجود دارد این اتفاق معمولا در ایران رخ میدهد و در جشنوارههای خارجی یا اصلا رخ نمیدهد یا خیلی کم اتفاق میافتد.
کارگردن فیلم «گال» اضافه کرد: من بعد از این اتفاقات با خود گفتم که دیگر داوری جشنوارهها را قبول نمیکنم چون دچار عذاب وجدان میشوم اما زمانی که داوری این جشنواره به من پیشنهاد شد همان ابتدا قبول کردم. منت سر شهدا نمیگذارم چون آنها هستند که باید سر ما منت بگذارند.
جلیلی علت خود را از حضور در این جشنواره چنین توضیح داد و گفت: شاید به خاطر شهدا بود که من برای داوری این جشنواره حضور پیدا کردم و حالا میخواهم به شما بگوییم که داوری این آثار به شکلی الهی انجام شد و همه چیز عادلانه جلو رفت. هادی سلیمانی و محمد نوروزی نگاه بسیار خوبی داشتند و حتی آقای سلیمانی از من بسیار واردتر بود. بنابراین، این اولین باری است که احساس میکنم اصلا لازم نیست که برای داوری جشنواره عذرخواهی کنم
این داور جشنواره عکس قابهای بهشتی در پایان خاطرنشان کرد: همه این عکسها خوب بودند و اگر قرار بود من به صورت شخصی داوری کنم به همه عکسها جایزه میدادم.
