اقتدار اخلاقی پلیس؛ محصول منش اخلاقی کارکنان ناجا

 متن این یادداشت به شرح ذیل است:

 

۱- چندی پیش در چارچوب فعالیتهای اقتصادی از تهران به جزیره قشم رفته بودم. در روز دوم اقامتم درآن جزیره زیبا متوجه شدم که کیف پولم که محتوی 18 میلیون تومان پول نقد، تعدادی کارت بانکی و مدارک شخصی بود، مفقود شده است. همان روز یک نفر به من زنگ زد و اظهار داشت که کیفی پیدا کرده است وقتی نشانی دقیق کیفم را دادم اظهار داشت کیفی که او پیدا کرده است همان است.

 

او به محل اقامتم آمد و کیف را که در یکی از معابر پیدا کرده بود، صحیح و سالم تحویلم داد. کسی که کیفم را پیدا کرده بود استوار یکم حسین نوروزی، جمعی نیروی انتظامی کیش بود، هرچه تلاش کردم تا من باب هدیه مبلغی از پول پیدا شده را تقدیمش کنم نپذیرفت و اظهار داشت که این حداقل وظیفهای است که من در قبال مردم کشورم باید انجام دهم.

۲- خانهام را در یکی از محلات سنندج فروختم و مبلغ 150 میلیون تومان پول نقد (که تماماَ چک پول بود) دریافت کردم، کل آن مبلغ را داخل کیفی نهاده بودم تا با خود به جایی ببرم، در مسیر بر اثر غفلت کیف پول از ترک موتورسیکلتم افتاده بود و من متوجه نشده بودم. وقتی متوجه شدم که پولم نیست کم مانده بود سکته کنم، مسیر رفته را بازگشتم بی فایده بود. احساس کردم تلاش چندین سالهام بر باد رفته است، اما صبح روز بعد کسی به محل کارم مراجعه نمود و سراغم را گرفت.

 

شتابان به سویش رفتم ستوان سوم محمدی افسر پلیس راه استان کردستان بود؛ کیف پول را او یافته بود و از روی کارت شناسایی شرکت، پیدایم کرده بود. او کیف را به همراه کل پول تحویلم داد و در ازای آن فقط خواست که از دعای خیر بی نصیبش نکنم، البته من قابل نیستم دعای  همه مومنان بدرقه ایشان و همه خدمتگزاران پلیس باد.

 

۳- هفته پیش درمسیرهای فرعی بندر انزلی ماشینم میان گل و لای گیر کرد و خودم نیز گیر افتادم، هر چه تلاش کردم نتوانستم خودم را نجات دهم، به پلیس راه زنگ زدم، چند دقیقه نگذشته بود که به یاریم آمدند، مرا نجات دادند، اما متاسفانه در حین کمک به من دست یکی از پرسنل پلیس راه شکست، من اظهار شرمندگی کردم ولی او در جواب گفت "دست آدم اگر در راه کمک به هموطنش بشکند لطف دارد"؛ آن افسر فداکار و با اخلاق سروان احمد رحمتی بود.

 

اینها تنها سه مورد از دهها نمونه از کنش های نوعدوستانه، امانت دارانه و خیرخواهانه کارکنان خدوم نیروی انتظامی است که در سراسر کشور از آنان سر میزند که در رسانه ها و سامانه 197 پلیس به ثبت رسیده است، اینگونه کنشها و اقدامات نهتنها کنشهای مقطعی، کم شمار و اتفاقی نیستند، بلکه پرشمار، آگاهانه و مستمرند؛ چه، این مشی رفتاری و رفتار پسندیده ریشه در ” منش اخلاقی “ پلیس ایران دارد.

 

منظور از "منش اخلاقی"، مجموعه ویژگی ها و خصائص شخصیتی و رفتاری است که هر داوطلب ورود به سازمان پلیس در نخستین آزمون های ر سمی خود آنها را فرا میگیرد و سپس فرصت و بستر لازم برای او مهیا میشود تا آن دانش را "درونی" سازد و آن را به بخشی از شخصیت و منش خود تبدیل نماید.
 

به تعبیر روشنتر، نیروی انتظامی در دکترین آموزشی و تربیتی خود بر اساس آموزههای دینی "منش" ویژهای را تعریف کرده است، که یکایک پرسنل آن باید بدان آراسته شوند. برخی از شاخصهای آن منش عبارتند از:

 

- سعه صدر

 

- پشتکار و جدیت

 

- امانتداری و رازداری

 

- صداقت و راستگویی

 

- مهربانی و خوشخلقی

 

- تکریم و تجلیل دیگران

 

- چابکی و ورزیدگی

 

تمام تلاش ناجا بر آن است تا با انجام آموزشهای مستمر و نظارتهای دقیق، این نوع منش اخلاقی را در تمامی کارکنان خود تثبیت نماید. نیازی به گفتن نیست که تنها با این نوع منش است که میتوان اقتدار اخلاقی پلیس را روز به روز فزونی بخشید، هر چند در هر مجموعهای معدود افرادی هم پیدا میشوند که متاسفانه اقداماتشان مطابقت با منش و منشور اخلاقی سازمان مربوطه ندارد که آنها نیز میبایست توسط سیستمهای نظارتی شناسایی و با آنها برخورد انضباطی و سازمانی صورت پذیرد که این مهم در نیروی انتظامی به جد پیگیری میشود.