بمب شیمیایی بهانه آسمانی شدن دانشجوی شهید

به گزارش دفاع پرس از کرمان، محمد کاظم کیانی آذر سال ۱۳۴۲ در کرمان به دنیا آمد. تحصیلاتش را تا مرحله دیپلم فنی از هنرستان فنی کرمان با موفقیت طی کرد.

در شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌ها شتافت و در سال ۱۳۶۲ بر اثر اصابت ترکش خمپاره از ناحیه سینه و قلب مجروح شد. وی پس از معالجه شدن دوباره رهسپار جبهه  شد و برای دومین بار در سال ۱۳۶۴ بر اثر بمباران هوایی از ناحیه پهلو مجروح شد.

چون بر اثر زخمی شدن قادر به جبهه رفتن نبود به دانشگاه مشهد عزیمت و در رشته فنی مهندسی شروع به تحصیل کرد. به محض اطلاع یافتن از شروع عملیات والفجر هشت با شور و اشتیاق زیاد به سوی جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در ۱۳۶۴/۱۱/۲۵ بر اثر بمباران شیمیایی مزدوران بعثی مجروح و به تهران اعزام شد و در روز جمعه ساعت چهار بامداد ۶۴/۱۱/۲۶ به خیل عظیم شهادت نائل شد.

اکنون که خداوند مرا به این راه طلبیده و چنین  توفیقی بزرگی را نصیب  من کرده است، چند جمله ای برایتان به‌عنوان وصیت  می‌نویسم:

ابتدا خداوند متعال را شکر می‌کنم که در چنین زمانی چنین سعادت و لیاقتی را به من عطا فرموده تا بتوانم در لباس پاسداری در چنین دانشگاه بزرگ اسلامی شرکت کنم، گرچه لیاقت چنین لباسی را که ثمره خون هزاران شهید عزیز می باشد را نداشتم اما ناامید نیستم چونکه می‌دانم خداوند بخشنده و مهربان است.

از همگی شما می‌خواهم که همچنان پشتیبان ولایت فقیه باشید و دست از چنین نعمت گوهرباری که بیانات عارفان و پر معنویت او چراغی از نور و معرفت در دلها افروخته و  فضای این کشور را عطرآگین کرده برندارید و از خداوند بخواهید که این گوهر گرانبها را تا ظهور حضرت مهدی (عج) و حتی در کنار آن حضرت محفوظ بدارد. واقعا خوش به حال کسانی که ظرفیت معنویشان به حدی است که می‌توانند این سخنان حکیمانه را با عمقی که دارند دریابند و در پرتو نور این مشعلدار هدایت راه به جائی ببرند و سرانجام به معبودشان برسند و بدا به حال  کسانی که این موفقیت استثنایی کنونی را درک نکند و همچنان در خواب غفلت باقی بمانند و دنبال دنیاپرستی و لذت‌های دنیوی باشند و سرانجام در روز موعود روسیاه و شرمند، از خداوند بخواهند که خدای ما را به دنیا بازگردان تا شاید این بار با توشه‌ای از عمل صالح به پیشگاهت بازگردیم.

پس چه بهتر از همین حالا به فکر چنین روزی باشیم و از این خواب غفلت بیدار شویم و در جهت رضای خداوند متعال قدم برداریم تا اینکه به هدف اصلی و بزرگ خویش برسیم و بدانید که این راه سختی و مشقت فراوان دارد و احتیاج به صبر و ایثار و فداکاری و استقامت دارد و کسی که هدف اصلی اش را شناخت دیگر اینها برایش چیزی نیست.

از شما می‌خواهم که از پیروان واقعی امام امت باشید و همچون امام خود،حالت ساده زندگی کردن و به کم قانع بودن را شیوه خود سازید  که این شیوه دل را همیشه زنده و به یاد خدا نگه می‌دارد و همچنان طبق معمول مجالس عزاداری سرور شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) را در خانه برگزار کنید که ما هرچه داریم ازاین خانواده و از این مجالس داریم و در راه خداوند صبر کنید که خداوند با صابرین است و آنها را دوست می دارد. از اینکه امانت خداوند را به خودش بازگردانید هیچ غم و اندوهی به خود راه ندهید، بلکه افتخار کنید و خداوند را شکر کنید که چنین توفیقی را به شما عطا فرمود و فرزندتان  چنین راهی  قدم برداشته و سرانجام  به هدف اصلی اش رسیده.

در این زمان همانطور که می دانید وامام عزیزمان هم فرمودند اسلام چیزی است که همه ما باید فدای آن شویم تا این که تحقق پیدا کند و الان وقت عمل است و خوشا به حال کسانی که در این راه سبقت گرفته اند و مصداق آیه «والسابقون السابقون اولئک المقربون» شدند.

پدر و برادرم همچنان حسین وار در جهت رضای خداوند و کسب اخلاص در همه اعمال و افعال و عبادات خود قدم بردارید و سعی و کوشش کنید و از یاد فقراء و مستضعفین نروید مادر و خواهرانم همچنان زینب وار صبر کنید و حجاب خود را هرچه بهتر حفظ کنید و روح الله را همچون رهبرش تربیت کنید و شرکت در مجالس دعا و سر زدن به خانواده های شهدا از یادتان نرود.