اعتراض کشورهای مورد هجوم هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، در سال 2012 در پاکستان بیش از 600 نفر توسط هواپیماهای بدون سرنشین کشته شدهاند. سیا مدعی است که این عملیات تنها علیه نیروهای مهاجم استفاده شده ولی شواهد خلاف این را ثابت میکند. حتی در بسیاری از گزارشات منتشر شده ار سوی رسانههای آمریکایی نیز شاهد کشته شدن غیرنظامیان توسط بمبارانهای هواپیماهای بدون سرنشین هستیم.

"پرنده هدایتپذیر از دور" یا "پهباد" به هواپیماهای بدون سرنشینی گفته میشود که از راه دور هدایت میشوند. پروژههای وزارت دفاع و ارتش آمریکا با نامهای اختصارUAV  و هواپیماهای بدون سرنشین RPA یا هواپیماهای کنترلی و اخیرأ UAS که سیستمهای بدون سرنشین منطقهای هستند با سرمایهگذاریهای بسیار زیادی در حال توسعه و گسترش هستند تا جایی که خطرات آن را حتی کشورهای متحد با آمریکا نیز درک کردند.

سال 2010 پایگاه هوایی گارد ملی اسپرینگفیلد واقع در جنوب غربی اوهایو مأموریت جدیدی را توسط وزارت دفاع آمریکا و نیروی هوایی ارتش دریافت کرد. این ماموریت شامل عملیاتهای کنترل زمینی برای هواپیماهای بدون سرنشین مدل "پریدیتور" بود. پریدیتور مدلی از هواپیماهای بدون سرنشین است که اغلب توسط آمریکا در مأموریتها که به بهانه مبارزه با تروریست و جنگهای نامنظم در چند کشور مورد استفاده قرار گرفته است.

پنتاگون برضرورت تطبیق تمامی سازمانها با شرایط مأموریت جدید تاکید داشته و با به کار بردن عبارت "اشتهای سیری ناپذیر" برضرورت سرمایهگذاری و توجه به پروژههای بدون سرنشین تأکید دارد.

به گزارش یکی از موسسههای غیردولتی در لندن از سال 2003 تا کنون بین 2 هزار و سیصد تا 2 هزار و نهصد نفر در سراسر جهان بر اثر حملات هوایی هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا کشته شدهاند که از این تعداد تقریبا 780 نفر را افراد غیرنظامی تشکیل میدهند و از این تعداد حدود 175 نفر، کودک بودهاند.

منظور از در امان بودن افراد در حملات، صرفا پرسنل هوایی آمریکا است و نه مردم عادی منطقه. اظهارات وزارت دفاع آمریکا مبنی بر کشته شدن افراد نظامی در بمباران های هوایی هواپیماهای بدون سرنشین یک ادعا و تناقض آشکار است.

اولین بار در دهه ی 90 هواپیمای بدون سرنشین توسط آمریکا برای جمع آوری اطلاعات و تجسس در بوسنی مورد استفاده قرار گرفتهاند. پس از آن بوش دستور استفاده از هواپیماها را برای عملیات نظامی هوایی صادر کرد. پس از بوش نیز باراک اوباما رئیس جمهور کنونی آمریکا به طور قابل ملاحظهای تعداد هواپیماهای بدون سرنشین و میزان پروازهای مأموریتی و حملات آن را افزایش داد. در 21 اکتبر سال 2011 نشریه ی نیویورک تایمز در مقالهای تعداد هواپیماهای بدون سرنشین را 7 هزار فروند اعلام کرد.

موسسه تل گروپ که در زمینه تجزیه و تحلیل پروژههای دفاعی فعالیت میکند از اختصاص بودجه معادل 5 میلیارد دلاری وزارت دفاع آمریکا برای توسعه و گسترش سیستمهای بدون سرنشین خبر داد و اعلام کرد که تا اواخر دهه جاری این رقم به 15 میلیارد دلار افزایش خواهد یافت.

پایگاه گارد ملی اوهایو دلیل سرمایه گذاری بر روی هواپیماهای بدون سرنشین را ارزان بودن و قابلیتهای بیشتر آنها نسبت به هواپیماهای سرنشیندار دانستهاند. همچنین نیروهای انسانی در پروازها و حملات هواپیماهای بدون سرنشین مورد تهدید قرار نمیگیرند.

در مرکز کنترل پریدیتور تیمی متشکل از 3 کارشناس و متخصص برروی تصاویری که از هزاران کیلومتر دورتر توسط هواپیماها ارسال میشود مطالعه خواهند کرد. یک نفر به عنوان خلبان زمینی هدایت هواپیما را برعهده دارد و اپراتور دیگری دوربینها و سنسورها را کنترل میکند.

پایگاه هوایی اسپرین فیلد از انجام مأموریتهای این هواپیماها به طور خاص در افغانستان و پاکستان خبر میدهد ولی خبرگزاریهای مختلف مشاهدههای پریدیتورهای آمریکا در عراق، یمن، سومالی، جنوب لبنان، غزه و لیبی خبردادند.

به دلیل سری بودن مأموریتها حتی اپراتورهای کنترل کننده هواپیماها نیز از محل دقیق آنها اطلاعی ندارند و نمیدانند در لحظهای که مشغول هدایت هواپیما هستند، هواپیما در کدام منطقه از سطح زمین قرار دارد.

هیچ هواپیمای پریدیتور در پایگاه هوایی اسپرینگفیلد وجود ندارد. خلبان هدایت کننده هواپیماها در نزدیکی مناطق مأموریتی آنها را به راه انداخته و سپس هدایت و کنترل تیم 3 نفره مستقر در پایگاه هوایی در امریکا منتقل می کند. این تیم 3 نفره در مرکز کنترل زمینی اطلاعات بدست آمده از هواپیما را جمع آوری کرده و آنها را به مقامات بالاتر تحویل می دهند.

هیچ گونه تصمیم گیری به عهده ی آنان نبود و فقط دستورات مقامات بالاتر را اجرا می کنند. به دلیل سری بودن مأموریت ها حتی شخص کنترل کننده هواپیما نیز از ماهیت مأموریت هواپیما خبرنداشته و فقط اطلاعات را جمع آوری کرده و در اختیار فرماندهان قرار می دهد.

در اکثر مأموریت های این هواپیما ها عملیاتی خلاف اصول جنگی و معاهدات ژنو از طرف ارتش آمریکا رخ می دهد مانند بمباران مناطق مسکونی یا حمله به غیرنظامیان که اکثر این عملیات ها از طرف ارتش و وزارت دفاع اشتباه و خودسری پرسنل اعلام می شود.

این در حالی است که پرسنل و خدمه ی هدایت هواپیما در مأموریت های خود بدون اجازه نمی توانند هیچ کاری انجام دهند و این اقدامات به صورت خودسرانه اعلام می شود و با هماهنگی های قبلی و از طرف فرماندهان طرح ریزی می شود.

اعتراضات زیادی در کشورهای مورد هجوم هواپیماهای بدون سرنشین از سوی مردم صورت می گیرد. نیویورک تایمز در 4 نوامبر سال  2012 از مذاکره ی ریش سفیدان بیش از 60 قبیله ی پاکستانی با سران ارتش امریکا مبنی بر توقف کشتار غیرنظامیان حملات هوایی خبرداد.

سران امریکا عملیات های خود را با عنوان کشتن تروریست ها توجیح می کنند. مبارزه با تروریسم بهانه ای است برای حضور بیشتر امریکا در مناطق مختلف و کمرنگ کردن امنیت ملی کشورها، در این بین سکوت و جانب داری مجامع بین المللی در برابر اقدامات امریکا برای بسیاری از کشورهای جهان جای سوال و بحث برانگیز شده است.