تداوم جنایت آل خلیفه در سایه سکوت جامعه جهانی/ انقلاب بحرین به کجا می‌رود؟

مردم معترض خواهان اصلاحات و برکناری نخست‌وزیر عموی پادشاه که به استبداد و مواضع سختش ضد مذهب شیعه معروف بود را خواستار شدند. درخواست‌های دیگری که مردم معترض داشتند خارج کردن ارتش از خیابان‌ها و پذیرش حکومت سلطنت مشروطه بود که این پیشنهاد دوم از سوی جریان الوفاق مطرح شد. در همان ابتدا یک دودستگی میان نیروهای هدایت‌گر انقلاب بحرین پیش آمد. یک گروه مانند جریان الوفاق و شیخ علی سلمان خواهان اتخاذ مواضع معتدل‌تر نسبت به حکومت و ایده سرنگونی رژیم را مطرح نکردند؛‌ اما در مقابل جریان دیگری بین انقلابیون شیعه وجود داشت که خواهان مقابله با حکومت آل خلیفه بودند و می‌گفتند که باید حکومت آل خلیفه سرنگون شده و نظام جمهوری در بحرین برقرار شود. برخی رهبران این جریان نظیر شیخ حسن مشیمع (که در بحرین به لقب استاد شهرت دارد) در ابتدای قیام ملت بحرین توسط حکومت آل خلیفه بازداشت و به حبس ابد محکوم شدند.

گزارش‌هایی که علی‌رغم فشار سنگین امنیتی اطلاعاتی رژیم اشغالگر بحرین از وضعیت زندان‌های این کشور، از ماه‌های نخست اعتراضات مردمی تا امروز، به بیرون مخابره شده نشان‌دهنده خفقان و سرکوب بسیار شدید زندانیان و به تعبیر درست‌تر مردم آزاده در‌بند حکومت آل خلیفه است. نگه داشتن زنان در شرایط سخت، تهدید و ارعاب و شکنجه زندانیان، جلوگیری از رسیدگی پزشکی به بیماران و موارد مختلف دیگری از شکنجه‌ها، تنها گوشه‌ای از اقدامات آل خلیفه در زندان‌های بحرین است.

 مسئله دستگیری تنها محدود به فعالان مردمی نمانده بلکه رهبران انقلاب را نیز شامل شده است. شیخ علی سلمان رهبر جریان «الوفاق» نیز سال گذشته پس از مبارزات مسالمت‌آمیز، دستگیر و پس از محاکمه به زندان محکوم شد. این محکومیت اخیرا از چهار سال به 9 سال افزایش یافته است. حملات متعدد به منازل و دفاتر فعالیت علما به‌ویژه آیت‌الله شیخ عیسی قاسم، رهبر معنوی انقلاب بحرین، همچنان ادامه دارد.

 

 

انتهای پیام/421