«مصطفی»؛ چراغ راه جوانان اهل علم و معرفت

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، نوشتن از «مصطفی احمدی روشن» سخت است، به خصوص برای آنان که نه دستی در سیاست دارند و نه سررشته‌ای از دانش هسته‌ای. به دور از سیاست، برای اهل دلی که راه عرفان عاشقان را در در مردان پاک‌سرشت این زمان جست‌وجو می‌کنند، نام مصطفی همچون ستاره‌ای درخشنده، طلوع دوباره ایمان و عمل در یاران روح الله است.

مصطفی احمدی روشن برای جوانانی که به دنبال شهادت، هم‌قدم کاروان نور، پهنه دشت‌های گرم خوزستان و کوه‌های سخت کردستان را طواف عشق می‌کردند، همچون یک چراغ بود. پرتوی از نور که مسیری جدید را با مقصد شهادت برای آنان ترسیم کرد. مصطفی به واقع همچون نام زیبایش برگزیده بود. او که در اوج جوانی قله‌های معرفت را از مسیر علم فتح کرد و شهادت نقطه رهایی اش از دنیای خاکی به آسمان شد.

آنانی که امروز نام مصطفی به گوششان آشناست او را پس از شهادتش شناختند. دانشمند جوان هسته‌ای که معاونت بخش بازرگانی سایت هسته‌ای نظنز را در سن 32 سالگی برعهده داشت، در ساعت هشت صبح روز 21 دی ماه سال 1390 در خیابان گل نبی میدان کتابی تهران توسط مزدوران صهیونیسم جهانی ترور شد و به کاروان شهدای هسته‌ای پیوست.

مصطفای ناشناخته دیروز را، امروز باید در علی کوچکش دید. کودک معصومی که مقام معظم رهبری در دیدار با خانواده شهید به او گفته بودند تو مثل فرزندانم عزیز هستی. مصطفی را باید در همسرش فاطمه شناخت، او که در تمام سال های فعالیت های مصطفی هم‌قدم  همسرش شد و او را در راهی که می‌رفت همراهی کرد.

مصطفی امروز در سخنان پر صلابت پدر نمایان است؛ زمانی که پدر با اقتدار از پشتیبانی اش از ولایت فقیه می گوید و خط قرمزش را ولایت فقیه می خواند و می گوید در حمایت از ولایت کوتاه نمی‌آید. نام و یاد مصطفی امروز در خط اول مبارزه با آمریکا و در جبهه علم و فناوری و دانش هسته‌ای زنده است.

امروز مصطفی را باید در همه جوان هایی جست و جو کرد که «احمدی، روشن» در دل دارند. همان هایی که تا پای جان ندای پشتیبانی از رهبری را سر می دهند و سینه های خود را در راه مبارزه با کفر و استکبار سپر می کنند، همان هایی که به ندای رهبرشان در فتح قله های علم و دانش همت گماشتند، تا حرف ولی فقیه بر زمین نماند.

مصطفی همچون نامش برگزیده بود و دشمن به خوبی او را شناخت، در اوج شکوفایی علمی، زمانی که در مقطع دکتری دانشگاه صنعتی شریف مشغول به تحصیل بود و فعالیت‌های اثرگذارش در برنامه هسته ای کشور انتظار نتیجه را می کشید، دشمنان او را به شهادت رساندند.

مصطفی خودش، نامش، راهش، ماندن و رفتنش درس بود؛ برای کسانی که او را یافتند و برای آنانی که پس از شهادت رهرو راهش شدند. مصطفی یک راهنما بود، تا در دنیای سرگردان امروز بدانیم چگونه می‌توان برگزیده خدا شد.

انتهای پیام/ 141