خاطراتی از آزاده اردوگاه تکریت 11 در هنگام رحلت امام خمینی(ره)

عراقی ها به ما می گفتند به امام(ره) توهین کنید/ پس از رحلت امام، عراقی ها هل هله می کردند

یکی از آزادگان اردوگاه تکریت 11 با سابقه 5 سال اسارت در اردوگاه های رژیم بعثی عراق گفت: پس از شنیدن رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی در اردوگاه ، غم و اندوه سنگینی بر بچه های ما ظاهر شد و هیچ کس حرف نمی زد و کل اردوگاه در سکوت و ماتم به سر می برد.
کد خبر: ۲۲۳
تاریخ انتشار: ۱۱ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۴ - 01June 2013

عراقی ها به ما می گفتند به امام(ره) توهین کنید/ پس از رحلت امام، عراقی ها هل هله می کردند

سید هادی غنی در گفت وگوی اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری دفاع مقدس در آستانه رحلت جانسوز حضرت امام خمینی(ره) در نقل خاطراتی از رحلت امام (ره) در دوران اسارت اظهار داشت: موقعی که حضرت امام (ره) رحلت کردند ملت ایران صبح متوجه این قضیه شد ولی ما در اردوگاه، شب قبل متوجه این اتفاق بزرگ شدیم. بچه ها همان شب با صداهای گریان و جیغ های بلند گریه می کردند. البته از دو -سه هفته قبل از تلویزیون و رادیو عراقی که ما مخفیانه گوش می دادیم  اعلام شد که امام مریض است و برای سلامتی امام همه دعا کنند. رادیو و تلویزیون دولت عراق خیلی در زمان بیماری ایشان، علیه امام خیلی حرف  می زد و امام را مسخره می کرد ولی ما آن موقع فقط قرآن می خواندیم و برای سلامتی وی دعا می کردیم.

وی در ادامه افزود: متأسفانه وقتی امام رحلت کرد اردوگاه تکریت 11 سرتا پا در غم و زاری به سر می برد. با شنیدن رحلت امام بچه های اردوگاه ما به آسایشگاه می رفتند و برای امام ختم قرآن می گرفتند که عراقی ها می گفتند چرا در آسایشگاه مانده اید؟ چرا به حمام نمی روید؟ چرا غذا نمی خورید؟ چرا نظافت نمی کنید. خلاصه هیچ کس دنبال کارهای روزمره خود نبود و همگی در فراق حضرت امام گریه و شیون می کردند.

غنی یاد آور شد: خلاصه منافقان خیلی دل ما را شکستند. یادم می آید 2 روز پس از رحلت امام، یکی از منافقان رفت فوتبال بازی کند. ما دوستی داشتیم که فرمانده گردان المهدی بود و از بچه های بسیجی بود که آمد این شخص را له و لورده کرد. از طرفی ما به خاطر رحلت امام گریه و زاری می کردیم و از طرف دیگر ستون پنجم و منافقین جشن و پایکوبی می کرد. منافقین حتی به خاطر ترس از بچه های ما دورتادور اردوگاه تکریت 11 را باتوپ وتانک بسته بودند.

وی در ادامه گفت: تا این که  یک روز منافقین ما را جمع کردند و یکی از سران و افسران ارشد صدام به اردوگاه ما آمد و به بچه های ما گفت: بچه ها چرا لباس هایتان را عوض کرده اید و در چله تابستان کاپشن مشکی برتن کرده اید؟ که در جواب یکی بچه های اردوگاه ما به نام «جوهری»  به زبان کردی به آنها گفت: شما رهبرتان را دوست دارید؟ اگر برایش اتفاق بیفتند ناراحتی و اندوه نمی کنید؟ ما هم امام و رهبر داریم. این جا بود که پس از صحبت های جوهر، وی را به اردوگاه بعغوبه بردند و آنقدر شکنجه دادند و زدند که الان اعصاب و روانش مختل شده است.

این آزاده دوران دفاع مقدس در نقل خاطره دیگری از رحلت امام (ره) در اردوگاه تکریت11 گفت: روزی عراقی ها شهید اسدالله خالدی از همسنگران شهید بهشتی به عنوان ریش سفید اردوگاه را صدا زدند و گفتند شما چه حسی بعد از فوت امام داری؟ که خالدی در پاسخ به آنها آیه «انا لله و انا الیه راجعون» را بلند قرائت کرد که عراقی ها از این عکس العمل خشمگین شدند و وی را برای شکنجه به اردوگاه بعقوبه بردند. خلاصه ما پس از رحلت امام هر روز در آسایشگاه ختم قرآن می گرفتیم ولی عراقی ها و منافقین از شدت خوشحالی هل هله می کردند.

وی در ادامه گفت: حتی عراقی ها یک روز به من و مسعود ماهوتچی –یکی از اسرای اردوگاه- گفتند که شما باید به امام توهین کنید که وقتی دیدند ما این کار را نمی کنیم گردن و بدنمان را با آتش سیگار سوزاندند. همچنین یک روز عراقی ها به «شاملو» یکی از اسرای ما که 15 ساله و بچه اراک بود گفتند؟ تو خمینی را بیشتر دوست داری یا پیامبر را ؟ که وی در جواب عراقی گفت: من که زمان پیامبر نبودم ولی جانم فدای امام که عراقی ها در واکنش به این رفتار، تمام بدنش را با آتش سیگار سوزاندند و سپس وی را به رگبار بستند. خلاصه بچه های ما در برابر شکنجه های دشمن بعثی خیلی مقاومت کردند.

غنی افزود: ما اسرا پس از آزادی و رهایی از دشمن بعثی، وقتی به ایران بازگشتیم اولین جایی را که درخواست کردیم ما را به آنجا ببرند، پیش امام بودکه خلاصه به محض این که به داخل حرم امام رفتیم بچه ها از شدت ناله و فراق حضرت امام خود را می زدند و فریاد می کشیدند.

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار