ماجرای رئیس شورای سلطنت که به امام خمینی(ره) ارادت داشت

این جملات، متن استعفانامه سیدجلال الدین تهرانی، است؛ او که به دستور شاه رئیس شورای سلطنت شد. شاه می خواست کسی سکان اداره شورا را به دست بگیرد که هم به روحانیت نزدیک باشد و هم مورد اعتماد دربار.

پدر فاضل؛ پسر عالم


چندی نپایید که در تهران معروفیت پیدا کرد و با افرادی چون سید حسن مدرس، میرزا حسن مستوفی‌الممالک، مشیرالدوله، تیمورتاش و مؤتمن‌الملک حشر و نشر یافت تاجایی که سال ۱۳۰۱ از طرف مستوفی‌الممالک به معاونت وزارت معارف منصوب شد ولی آن سمت را نپذیرفت و به کار منجمی ادامه داد.

رأی مخالف به کاپیتولاسیون

در وقایع خرداد ۱۳۴۲ به لحاظ دوستی که با امام راحل داشت اقدامات موثری برای نجات جان ایشان انجام داد و در تمام مدتی که سناتور انتصابی تهران در دوره چهارم مجلس سنا بود با نخست‌وزیران انتخابی شاه یعنی حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا به مخالفت برخاست و غالباً به لوایح دولت رأی کبود می‌داد. سید جلال تهرانی تنها سناتوری بود که به لایحه مصونیت مستشاران آمریکایی که بعدآً به صورت قانون درآمد رأی مخالف داد.

ریاست شورای سلطنت

در سال ۱۳۵۵ دانشگاه بروکسل با وی قراردادی تنظیم و امضا کرد که تاریخ و سیر تحول نجوم را در مشرق زمین تدوین کند و برای انجام این امر علمی به اروپا رفت. در شهریور ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و در دی ماه ۱۳۵۷ در نخست‌وزیری شاپور بختیار که شاه آماده ترک ایران بود به عضویت و سپس به ریاست شورای سلطنت تعیین شد.

خروج شاه؛ دیدار با امام

تهرانی بلافاصله پس از خروج شاه از ایران برای ملاقات با امام خمینی(ره) عازم پاریس شد. امام، ملاقات با سید جلال‌الدین تهرانی را موکول به استعفا از شورای سلطنت و اعلام غیر قانونی بودن آن کرد.

این چنین بود که وی در اول بهمن ۱۳۵۷ استعفای خود را نوشت و تقدیم امام کرد. تهرانی پس از کناره‌گیری از ریاست و عضویت شورای سلطنت، به ایران بازنگشت و در فرانسه ماند تا اینکه در ۱۳۶۶ بیمار شد و درگذشت. پس از مرگ وی، بر اساس وصیتنامه، تمامی اموال از جمله منزل مسکونی‌اش در سه راه امین حضور، عتیقه‌ها، کتب خطی و رصدخانه تحویل آستان قدس رضوی شد و خودش در جوار روضه مبارکه رضویه در مشهد مقدس در کنار قبر مادرش به خاک سپرده شد.

 

منبع: قدس آنلاین