جنگنده‌های نیروی هوایی روی آنتن شبکه امید

«سلما بابایی» تهیه‌کننده و یکی از کارگردانان «دیدار در آشیانه» است؛ فیلمساز جوانی که فرزند شهید «بابایی» است و به همین واسطه با فضای مربوط به این کار کاملاً آشناست؛ به همین مناسبت مصاحبه‌ای با بابایی انجام داده‌ایم که آن را می خوانید:

قبل از این مجموعه چه تولیداتی داشته‌اید؟

نخستین اثر من درباره انرژی اتمی بود که آقای دکتر «صالحی» لطف کردند و به من اعتماد کردند و من هم خدارا شکر از خروجی آن کار راضی هستم. آن اثر از تمام شبکه‌ها پخش شد و من در حال حاضر، هرسال سفارش کار جدیدی از سازمان انرژی اتمی دریافت می‌کنم. آن فیلم مستند مربوط به ساخت دستگاهی بود که توسط مهندسان سازمان انرژی اتمی و به سفارش وزارت بهداشت، برای تولید واکسن می‌پرداخت؛ «سانتریفیوژ سلامت» عنوان آن اثر بود که سال بعد قسمت دوم آن ساخته شد و امسال هم سفارش جدیدی را در موضوع انرژی هسته‌ای و صنعت نفت داریم.

ایده ساخت این مجموعه از کجا آمد؟

ایده اولیه این کار توسط آقای «ونداد دوشن» بود. از ابتدای کار هدف من برای ورود به این حرفه و ساخت آثارم با این نیت بوده است که بتوانم به شهدا و انسان‌های کمتر شناخته شده کشورمان که جانشان را برای این مملکت گذاشتند ولی کمتر درباره آنها صحبت می‌شود بپردازم. جوانان این نسل حوادث دوران دفاع مقدس را درک نکرده‌اند و «دیدار در آشیانه» با هدف آشنایی نسل امروز با بخشی از آن اتفاقات ساخته شده است و امیدوارم که نتیجه کار منجر به این اتفاق شود.

در 26 قسمت از 26 خلبان استفاده کردیم، قهرمانانی که در جنگ کارهای بزرگی کردند ولی کمتر کسی آنها را می‌شناسد و من به‌عنوان یک فیلمساز وظیفه خود می‌دانستم که یادی از این انسان‌ها بکنم. ساخت این آثار می‌تواند در کنار تشکر از این عزیزان، تلنگری هم به خود ما باشد تا بدانیم چه روزگار و شرایطی را پشت سر گذاشته‌ایم تا به امنیت و آسایش امروز برسیم.
 
از سختی‌های تولید این مجموعه بفرمایید.
 
واقعاً مشکلات زیادی برای رسیدن به اهداف خود داشتیم. به هرحال ما با شبکه امید برای تولید این مجموعه توافق کرده بودیم و آنها هم از ساخت این اثر استقبال کردند ولی تمامی هماهنگی‌های بعدی به عهده خود ما بود. از آن جایی که این مجموعه به سفارش نیروی هوایی نبود برخی مسائل دشوار بود؛ ما تصمیم گرفته بودیم به آشیانه هواپیما برویم که این نیاز به مقدماتی داشت که باعث شد جلسه‌ای با فرمانده محترم نیروی هوایی برگزار کنیم و جناب آقای «شاه صفی» نیز از این موضوع استقبال کردند و همکاری را انجام دادند. ما به پایگاه‌های مختلف رفتیم ولی به هرحال وارد باند و آشیانه شدن و درکنار جنگنده قرار گرفتن کار سختی بود که در کنار حضور تعدادی از نوجوانان و همچنین خلبانان مورد نظر که عمدتاً بازنشسته بودند دشوار بود، که خدارا شکر نهایتاً انجام شد.

از میان خاطرات خلبانان که در برنامه بیان شد، کدام یک برای شما جالب‌تر بود؟

خیلی از این خلبانان در زمان جنگ اسیر شده بودند. شرایط و سختی‌هایی که این عزیزان در زندان‌های حزب بعث و استخبارات تحمل کرده بودند بسیار جالب بود و زمانی که ما این مسائل را می‌شنیدیم این فکر را می‌کردیم که چقدر این موضوعات برای ساخت فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی جذاب و کاربردی است. من همیشه دوست داشتم که بتوانم داستان‌های واقعی را به‌صورت داستانی بسازم؛ برای مثال ما براساس داستانی واقعی کاری با عنوان «هم پرواز» را ساختیم که روایت اسارت خلبانی در زمان جنگ بین حزب دموکرات بود و با اینکه آن را در شرایط و محدودیت‌های خاصی ساختیم و از بازیگران چهره استفاده نکردیم، باز هم ارزش تولید را داشت و این قالب داستانی باعث جذب مخاطب می‌شود. هرچند این اثر درقالب یک مینی سریال بود که به‌دلیل جلوگیری از اختلافات قومی به دستور مدیران سازمان، به یک تله فیلم تبدیل شد و نتوانست به‌طور کامل نمایش داده شود.

حضور نوجوانان در این برنامه را چطور دیدید؟

از آن جایی که مخاطب هدف ما نوجوانان بودند و شبکه سفارش‌دهنده این اثر هم شبکه امید بود، تصمیم به حضور نوجوانان گرفتیم، ضمن این که این نسل، از اتفاقات آن دوران اطلاعی ندارند و وقتی آن خاطرات را می‌شنیدند بسیار هیجان‌زده می‌شدند؛ زمانی که بچه‌ها در کنار جنگنده‌ها قرار می‌گرفتند خیلی خوشحال می‌شدند و حتی شخص من را هم که از قبل در این فضا بوده‌ام تحت تأثیر قرار داد.

برای تولیدات بعدی خود چه برنامه ریزی کرده‌اید؟

علاقه‌مند هستم که بتوانم همین رویه را درمورد دیگر نیروهای نظامی درگیر در هشت سال دفاع مقدس ادامه بدهم ولی متاسفانه قدری شرایط دشوار است. مشکل این است که مسوولان محترم در کنار اینکه می‌دانیم دغدغه این مسائل را دارند اما آن‌طور که باید نمی‌توانند از تولید آثار حمایت کنند؛ شاید یکی از دلایل این اتفاق کمبود بودجه باشد، هرقدر هم که ایده باشد وقتی پول نباشد شما نمی‌توانید فعالیت کنید، این موضوع باید توسط مسوولان درک شود و صرفاً به حرف ختم نشود؛ به خود من نخستین کسی که اعتماد کرد دکترصالحی بود و ما هم به لطف خدا جواب آن اعتماد را دادیم ولی باید این رویه در دیگر مدیران هم نهادینه شود. وقتی زمان، بودجه و توان برای تولید یک اثر گذاشته می‌شود باید هدفمند و دارای پیام باشد، نباید توان بی‌جهت صرف شود و خروجی قابل توجهی نداشته باشیم؛ من تلاش می‌کنم که فیلمی بسازم که صرفاً برای کسب درآمد نباشد و هر فیلمی باید پیامی داشته باشد؛ سینما فقط برای سرگرمی نیست و وظیفه فیلمسازان این است که درکنار سرگرمی به حرف‌ها و اهداف متعالی نیز توجه داشته باشند.

 

منبع: صبح نو