فیلمساز آرژانتینی:

مردم آرژانتین، تبلیغات ضدایرانی را باور ندارند/ جشنواره عمار بهانه‌ای برای معرفی بی‌واسطه ایران

فابیو مارسلو سوریتا گفت: مردم کشورم، اعتقادی به آنچه رسانه‌ها درباره ایران می‌گویند، ندارند و جشنواره عمار، بهانه خوبی برای آگاهی‌بخشی مستقیم در این‌باره است تا در نهایت شعار «ایرانی که هرگز ندیده‌اید» محقق شود.
کد خبر: ۲۲۸۵۵۸
تاریخ انتشار: ۰۴ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۲ - 22February 2017
مردم آرژانتین، تبلیغات ضدایرانی را باور ندارند/ جشنواره عمار بهانه‌ای برای معرفی بی‌واسطه ایرانبه گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، هفته فیلم سینمای مستقل ایران در آرژانتین از تاریخ 5 تا 7 اسفندماه(23 تا 25 فوریه) به همت دبیرخانه بین‌الملل جشنواره مردمی فیلم عمار و با همکاری انستیتو ملی سینمای آرژانتین(INCAA) در بوینس آیرس، پایتخت این کشور برگزار می‌شود. «فابیو مارسلو سوریتا» فیلمساز آرژانتینی است که آثار جشنواره عمار را نیز در کشورش اکران می‌کند.

به مناسبت هفته فیلم ایران در آرژانتین با سوریتا گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه منتشر می‌شود.

کارنامه فعالیت‌های سینمایی خودتان توضیح دهید؟

اولین فعالیت­‌های من در سینما در قاب فیلم 8 میلیمتری، سپس آنالوگ و در نهایت با پیدایش تکنولوژی جدید وارد دنیای سینمای دیجیتال شدم. در این زمینه چند فیلم کوتاه را کارگردانی کردم. تمامی این فیلم‌ها دارای موضوعات اساسی بودند، موضوعاتی که امروزه به بحث و گفت‌وگو گذاشته می‌شوند.

پس از دریافت پیشنهاد همکاری توسط یک تهیه‌کننده مهم سینمای آرژانتین، اولین تجربه­‌ام در زمینه «دستیار کارگردان» و «مدیر تولید» در فیلم­های سایر کارگردانان که در قالب 35 میلی­متری فعالیت می­‌کردند، رقم خورد. آخرین تجربه­‌ام، همکاری در ساخت یک فیلم مشترک با کشور هند بود.

به عنوان کارگردان، در قالب فیلم دیجیتال، زندگی یک کشیش کاتولیک انقلابی به­ نام «آنتونیو پوییگ­خانه» را به تصویر کشیدم که به‌طور ناعادلانه توسط لابی­‌های قدرت و ثروت محکوم به 20 سال زندان شده بود. او در همان زندان باعث آرامش و امیدی برای زندانیان شده بود.

سریالی هشت قسمتی در مورد یک نهضت سیاسی تاریخی(پرونیسم) در آرژانتین ساختم که در سال 2015، 70 سال از شروع فعالیت آن نهضت می­‌گذشت. در حال حاضر، تهیه­‌کننده شاخصی که به بنده پیشنهاد کار داده بود، مرا برای کارگردانی فیلم­نامه­‌ای که سال گذشته به او تقدیم کردم، فرا خوانده است.

چندین فیلم­نامه­ هم به صورت کتاب ویرایش شده با درون­مایه طنز دارم و توسط موسسه «اینکا» به عنوان عضو هیئت داوران مسابقات، مربی پروژه­‌های ملی و برنامه­‌ریز جشنواره­‌های فیلم­ کوتاه بسیاری در سطح کشورم بوده­‌ام.

چقدر با سینمای ایران آشنایی دارید؟ آخرین فیلم‌هایی که از ایران دیدید کدام است؟

از همان ابتدا و زمانی که بسیار در مورد سینما مطالعه می­‌کردم، عباس کیارستمی را با فیلم­‌های «زیر درختان زیتون» و «طعم گیلاس» شناختم. همچنین «یتیم­خانه ایران» از ابوالقاسم طالبی نیز به نظرم عالی است. از پیشرفت سینمای ایران و تیزر فیلم­‌ها با خبر هستم.

در حقیقت افراد زیادی هستند و من هم به عنوان منتقد به فیلم‌­ها نگاه نمی‌کنم، چرا که اخیراً کمتر فرصت برای این‌گونه امور دارم و دائم در حال برگزاری کلاس­‌های آموزشی سینما در یک موسسه مربوط به کودکان و نوجوانان هستم، به همین خاطر بیشتر فیلم‌­هایی را مشاهده می­‌کنم که برای این سنین مفید باشد و آنها اغلب فیلم کوتاه را می­‌پسندند. در این رابطه لازم است که بگویم این افراد نیز تماشای تیزر جشنواره عمار در آرژانتین را دیدند و باور کنید با توجه نگاه اشتباه و رسانه­ محوری که در مورد ایران داشتند، به دانستن بیشتر در ارتباط با کشور شما علاقمند شدند.

چقدر جشنواره عمار را می‌شناسید؟

 پیش از این، اصلاً نمی‌­شناختم، اما در حال حاضر بسیار زیاد. می­‌توان گفت به نحوی یک دوره آموزشی فشرده را برای اینکه بتوانم آن را به دیگران معرفی کنم، سپری کردم.

با توجه به اینکه در آرژانتین مرا به عنوان یک کارگردان جسور می­‌شناسند، می­‌دانند که اگر قرار است جشنواره­‌ای ایرانی از طریق من وارد آرژانتین شود، به‌خاطر این است که بی­‌شک با آنچه قبلاً در موردش فکر می‌کردند، بسیار متفاوت است. به مردمی بودن این جشنواره علاقه دارم و معتقدم همین خاصیتش کمک کرد تا موفق شویم بهترین سالن سینمای آرژانتین را با ورودی آزاد برای جشنواره بدست آوریم.

جشنواره عمار چه جذابیت هایی برای شما داشت که اکران آثار آن را برعهده گرفتید؟

بین سال­‌های 2001 تا 2011 میلادی برای 11 سال جشنواره­‌ای را مدیریت می‌کردم که در مورد مشکلات بشر با رویکرد آموزشی بود. به همین منظور، با هدف ایجاد بحث و گفتگو، جشنواره را در مدارس ابتدایی و راهنمایی برپا می­‌کردیم. با انتخاب دقیق فیلم­‌های کوتاه و دعوت از کارشناسانی از کوبا، برزیل و البته آرژانتین، جشنواره را در مدارس روستایی بخشی از کشور دایر می­‌کردیم و برای اولین بار فیلم­‌هایی را به نمایش می­‌گذاشتیم.

من این ویژگی را در جشنواره عمار دیدم. تصاویری از مردم را دیدم که در حال دیدن فیلم بودند و این عشقی که شما با آن به سینما رونق داده­‌اید، به بنده این جرأت را داد تا با افراد بسیاری مذاکره و بحث کنم تا بتوانم مجوز فعالیت این جشنواره را اخذ کنم و مطمئن باشید به این برنامه­‌ای که قرار است برگزار شود، بسیار مفتخرم.

استقبال از هفته فیلم در آرژانتین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

تمام کارها با اشتیاق و انگیزه تمام در حال اجراست و این در حالی است که پیش از این، با یک دید ضد ایرانی ایجاد شده توسط رسانه‌­ها در جامعه روبرو بودیم و هم‌اکنون در حال گذر از دوره منع اجتماعی(ایران هراسی و وجود حساسیت نسبت به این کشور) به دوره اشتیاق فراوان هستیم.

رقابت ما با پیشنهاد­ها و جشنواره­‌های بزرگ سینمایی از اسپانیا، روسیه و اروپا که تبلیغات و طراحی گرافیکی پرهزینه­‌شان سالن­‌های سینما را پر کرده است، ادامه دارد. امروز در این مصاحبه در مورد سینمای مستقل، عبور این جشنواره از مرز­های تعصبات را تبریک می­‌گویم و از اینکه توانسته­‌ام شعار «ایرانی که هرگز ندیده­‌اید» را بر زبان تمام رسانه­‌ها جاری کنم، خوشحالم.

رسانه های آرژانتینی چقدر به ارائه خبر از هفته فیلم ایران پرداخته‌اند؟

استقبال خیلی خوبی شد. برای جلوگیری از حرف و حدیث­‌هایی که به دنبال دست­‌های پشت صحنه در این جشنواره بودند، کار خوبی هم انجام شد. همچنین با شناختی که رسانه‌ها از من و کارهایم دارند و احترامی که برای مبارزه­ و جدیتم برای این جشنواره که آن را تولیدات فراوان و بدون اهداف تجاری معرفی کردم، دارند، استقبال رسانه‌ها و نتایج آن، کاملاً محسوس است.

رسانه­‌های دولتی و برخی دیگر که بعضی از آن­ها نیز مخالف این برنامه هستند، نسبت به این مسئله اشتیاق خاصی دارند. البته خودم، تا آخر به جشنواره متعهد هستم، اگر چه این امر وقت زیادی را از من بگیرد که این نیز، ارزشش را دارد.

نگاه نخبگان سینمایی و همچنین مردم در آرژانتین به ایران و سینمای ایران چگونه است؟

برای بسیاری هنوز ناشناخته است، اما علاقه‌مندان به سینما، به سینمای ایران عشق می­‌ورزند و از من برای اینکه فرصت دیدن نمایی متفاوت از آن را به عرصه نمایش آورده­‌ام، قدردانی می­‌کنند. امیدوارم این شوق و اشتیاق را در سالن­‌های سینما ببینیم.

معتقدم و حس می‌کنم که مردم ما ایران را دوست دارند و اعتقادی به آنچه رسانه­‌ها درباره ایران می­گویند، ندارند. فکر می‌کنم این جشنواره، بهانه­‌ خوبی برای آگاهی‌بخشی به صورت مستقیم در این زمینه باشد. در حال حاضر هم یک گروه مهم از اعضای یک باشگاه سینمایی از جشنواره باخبر شدند و از قبل برای تماشای فیلم­‌ها مکان­‌هایی را رزرو کرده­‌اند.

هدف شما از اکران این فیلم ها در آرژانتین چیست؟

بیش از 20 سال است که با فرهنگ ایران در ارتباطم، برای فیلم­برداری از یک مدرسه ایرانی در آرژانتین به کار گرفته شدم و فعالیت‌­هایی مثل نمایشگاه کتاب و... نیز در این رابطه دارم و البته به شاعران و سینمای ایران، علاقه دارم. همچنین جدا از فضای شغلی، در مراسمی که برای یادبود انقلاب اسلامی ایران برگزار می‌­شود، دعوت می­‌شدم و شرکت می­‌کردم.

 از جمله دلایل و اهداف این برنامه، حائل فرهنگی ایجاد شده بین دو ملت است که اجازه دیدن برادران ایرانی­مان از نزدیک را به ما نمی­‌دهد. همچنین شناساندن ایران از طریق فیلم، معرفی فرهنگ با اهمیت و چند هزارساله‌­اش و جلوگیری از منافع اشخاص یا گروه‌­های خاص که به ارتباط بین ملل مختلف لطمه می‌­زنند، از اهداف این هفته فیلم است.

ایمان دارم که با دیدن این فیلم­‌ها، مردم، شباهت‌­ها و اشتراکات زیادی را بین دو کشور خواهند یافت. از انگیزه‌­ها و مشوق­‌های دیگرم برای این کار، دوستم محسن است که از من درخواست کرد تا به‌خاطر مشکلاتی که او  به دلیل خارجی بودنش در آرژانتین دارد، به او کمک کنم و در نهایت تعهدم به حمایت و تولید فیلم در جایی که ممکن است اشتراکات دو ملت درباره عشق و سنت­ها را نشان دهد، باعث راه‌اندازی این هفته فیلم شد.

چقدر امیدوارید که شعار این هفته فیلم، «ایرانی که هرگز ندیده‌اید» در آرژانتین محقق شود؟

باور کنید موانع بسیاری را برای اینکه بتوانم جشنواره را در محلی که همه علاقه‌مندند، برگزار شود، پشت سر گذاشتم و البته با بودجه­ تولیدی که در مقایسه با هزینه­‌های هنگفت سایر جشنواره­‌های خارجی، اندک است. فکر می‌کنم تا همین نقطه هم البته شاهکار کرده­‌ایم و مسئله دیگر اینکه با توجه به کارهای تبلیغاتی انجام شده و جلب نظر اهالی سینما و علاقمندان به آن از طریق امکان ورود آزادانه و رایگان به سالن بزرگ پایتخت، همه و همه در راستای این هدف است که اعلام کنیم جشنواره عماری وجود دارد، سینمای ایران باید شناخته شود و در نهایت شعار «ایرانی که هرگز ندیده­‌اید» محقق شود.

مطمئناً این برنامه، مفید و نتیجه­‌بخش خواهد بود، اگرچه نتایج عمومی آن بستگی به عوامل بسیار دیگری نیز دارد.
 
منبع: تسنیم
نظر شما
پربیننده ها