یادداشت/ سرهنگ رسول جلایی

زنان ایثارگر، سرچشمه‌های شوق هستند

باز بار انتقال و ترویج آرمان ها و ارزش های انقلاب اسلامی بر دوش پیام­ رسانان زینبی و اسوه­ های صبر و مقاومت – زنان مومن و انقلابی – است. به راستی اگر اینان نبودند و نباشند، سرچشمه های شوق می خشکد.
کد خبر: ۲۳۱۰۴۸
تاریخ انتشار: ۰۵ فروردين ۱۳۹۶ - ۰۸:۰۰ - 25March 2017

به گزارش دفاع پرس از رشت، سرهنگ رسول جلایی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس گیلان در یادداشتی به اهمیت موضوع جایگاه زنان در عرصه ایثار و جهاد پرداخته است.

وی در یادداشت خود آورده:

دوران هشت ساله دفاع مقدس، دارای ابعاد مختلف و لایه های آشکار و پنهان است. یکی از ابعاد آن، بخش اجتماعی و نقش اقشار، گروه ها و اشخاص است. کم توجهی، کم کاری و غفلت از بخش اجتماعی جنگ تحمیلی از عواملی است که باعث انباشت لایه­ های پنهان و نگاه سطحی و غیر هوشمندانه به لایه­ های آشکار گردید.

زنان همراه با انقلاب اسلامی و همپای با مردان در هیچ عرصه ­ای از دوران پر فرار و نشیب این کشور غایب نبوده و چه بسیار دارای نقش پررنگ و موثر و به مراتب ماندگار در حوادث و وقایع بوده ­اند. آیا صفوف به هم فشرده ملت در مسیر پیروزی انقلاب اسلامی خالی از زنان بوده است؟ در کدامین عرصه مردان توانسته ­اند به جای زنان مومن و انقلابی، نقش آفرین باشند؟ اگر از نگاه مردانه فاصله بگیریم و مروت به خرج دهیم، مکمل موثر و تمام کننده زنان بودند.

اگر زن در نقش مادر، همسر، خواهر و فرزند، ارزش‌های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را در خانواده و جامعه تأیید و تبلیغ  نمی­ کرد، اراده و انگیزه­ای برای عبور از پیچ­ های نفس‌­گیر حوادث برای مردان فراهم می­‌شد؟

اگر رضایت مادران و همراهی آنان برای بدرقه در اعزام­‌های به جبهه فرزندان نبود، چگونه آرامش در کانون خانواده‌­ها جای می­ گرفت؟

اگر همسران، لب از شکوه فرو نمی بستند و بار سنگین اداره خانه و زندگی و تربیت فرزندان را به دوش نمی کشیدند، کدام مرد غیرتمندی تاب این هجران و جدایی را داشت؟ اگر پای تابوت شهیدان‌مان مادران و همسران، سینه سپر نمی کردند و نمی­‌گفتند: «این گل پرپر ما، هدیه به رهبر ما » چه کسی راه ناتمام شهدا را می ­پیمود؟ کمک های پشتیبانی، حضور در ستادهای پشت جبهه، امدادگری مجروحان، همدردی با زنان و کودکان مهاجر جنگ زده و  ... . همه اشاره به نقش بی­بدیل شیر زنان این کشور  شیر مرد­پرور است.

موفقیت ­های ما در دوران دفاع مقدس از آن خدایی است که به وعده­ های خود به مومنان عمل کرد و دل های عاشق و پر از مهر و محبت زنان ما را به خود گره زد تا  ما توانستیم گره­ های سخت جنگ تحمیلی را بگشاییم.

سال ها از آن دوران حماسه و افتخار گذشته است. اما چه کسی از دلتنگی مادران، همسران و فرزندانی که هنوز منتظر بازگشت پیکر عزیزشان هستند، دل تنگ نیست؟ چه کسی از رنج همراه با وفاداری همسرانی که شوهران جانباز ویلچری، شیمیایی، اعصاب و روان و قطع نخاعی­شان را عاشقانه پرستاری می کنند، آگاه نیست؟

با همه آنچه که گفتیم و ناگفته ­هایی که باقی است، اما باز بار انتقال و ترویج آرمان ها و ارزش های انقلاب اسلامی بر دوش پیام­ رسانان زینبی و اسوه­ های صبر و مقاومت – زنان مومن و انقلابی – است. به راستی اگر اینان نبودند و نباشند، سرچشمه های شوق می خشکد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها