به گزارش دفاع پرس از رشت، سرهنگ رسول جلایی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس گیلان در یادداشتی به اهمیت موضوع جایگاه زنان در عرصه ایثار و جهاد پرداخته است.
دوران هشت ساله دفاع مقدس، دارای ابعاد مختلف و لایه های آشکار و پنهان است. یکی از ابعاد آن، بخش اجتماعی و نقش اقشار، گروه ها و اشخاص است. کم توجهی، کم کاری و غفلت از بخش اجتماعی جنگ تحمیلی از عواملی است که باعث انباشت لایه های پنهان و نگاه سطحی و غیر هوشمندانه به لایه های آشکار گردید.
زنان همراه با انقلاب اسلامی و همپای با مردان در هیچ عرصه ای از دوران پر فرار و نشیب این کشور غایب نبوده و چه بسیار دارای نقش پررنگ و موثر و به مراتب ماندگار در حوادث و وقایع بوده اند. آیا صفوف به هم فشرده ملت در مسیر پیروزی انقلاب اسلامی خالی از زنان بوده است؟ در کدامین عرصه مردان توانسته اند به جای زنان مومن و انقلابی، نقش آفرین باشند؟ اگر از نگاه مردانه فاصله بگیریم و مروت به خرج دهیم، مکمل موثر و تمام کننده زنان بودند.
اگر زن در نقش مادر، همسر، خواهر و فرزند، ارزشهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را در خانواده و جامعه تأیید و تبلیغ نمی کرد، اراده و انگیزهای برای عبور از پیچ های نفسگیر حوادث برای مردان فراهم میشد؟
اگر رضایت مادران و همراهی آنان برای بدرقه در اعزامهای به جبهه فرزندان نبود، چگونه آرامش در کانون خانوادهها جای می گرفت؟
اگر همسران، لب از شکوه فرو نمی بستند و بار سنگین اداره خانه و زندگی و تربیت فرزندان را به دوش نمی کشیدند، کدام مرد غیرتمندی تاب این هجران و جدایی را داشت؟ اگر پای تابوت شهیدانمان مادران و همسران، سینه سپر نمی کردند و نمیگفتند: «این گل پرپر ما، هدیه به رهبر ما » چه کسی راه ناتمام شهدا را می پیمود؟ کمک های پشتیبانی، حضور در ستادهای پشت جبهه، امدادگری مجروحان، همدردی با زنان و کودکان مهاجر جنگ زده و ... . همه اشاره به نقش بیبدیل شیر زنان این کشور شیر مردپرور است.
موفقیت های ما در دوران دفاع مقدس از آن خدایی است که به وعده های خود به مومنان عمل کرد و دل های عاشق و پر از مهر و محبت زنان ما را به خود گره زد تا ما توانستیم گره های سخت جنگ تحمیلی را بگشاییم.
سال ها از آن دوران حماسه و افتخار گذشته است. اما چه کسی از دلتنگی مادران، همسران و فرزندانی که هنوز منتظر بازگشت پیکر عزیزشان هستند، دل تنگ نیست؟ چه کسی از رنج همراه با وفاداری همسرانی که شوهران جانباز ویلچری، شیمیایی، اعصاب و روان و قطع نخاعیشان را عاشقانه پرستاری می کنند، آگاه نیست؟
با همه آنچه که گفتیم و ناگفته هایی که باقی است، اما باز بار انتقال و ترویج آرمان ها و ارزش های انقلاب اسلامی بر دوش پیام رسانان زینبی و اسوه های صبر و مقاومت – زنان مومن و انقلابی – است. به راستی اگر اینان نبودند و نباشند، سرچشمه های شوق می خشکد.
انتهای پیام/