یادداشت/ احمد دواتگر

امروز در مسیر امام(ره) هستیم یا در مسیر...

به راستی آیا وقت آن نرسیده است که از خودمان بپرسیم چه مقدار از بیانات و یا نصیحت‌های آن بزرگ معمار این انقلاب را در صحنه عمل، انجام داده ایم؟ و امروز در کدام مسیر قرار داریم؟
کد خبر: ۲۳۱۲۷۸
تاریخ انتشار: ۱۱ فروردين ۱۳۹۶ - ۱۶:۰۰ - 31March 2017

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از مازندران، احمد دواتگر رزمنده مازندرانی اهل شهرستان آمل متن یادداشتی را به دفتر خبرگزاری دفاع مقدس مازندران ارسال کرد که در ادامه می آید:

امروز یک عده با شعارها و جناح‌بندی‌های سیاسی خود را منجی نجات جامعه معرفی می کنند. اما وقتی به کارنامه ی سیاسی آن ها دقت می کنیم، درخواهیم یافت که بسیاری از شعارهایشان بازی های سیاسی‌ است زیرا رفتارشان در عمل هر دو یکی بوده و آن هم رسیدن به قدرت و کنار زدن رقیب.

در جمعشان هستند کسانی که یک روز خود را عضو یک گروه و روز دیگر خود را عضو گروهی دیگر معرفی می کنند و یا بهتر بگویم یک روز با شعار این گروه به قدرت می رسند و روز دیگر با شعار آن گروه  بر مسند قدرت تکیه می زنند. در حالیکه آن مراد ما امام خمینی(ره) در طول مبارزات خود هیچگاه به دنبال تشکیل حزب و گروه نرفته بود. در واقع برای امام تنها انجام تکلیف الهی ملاک بوده است و بس.

در طول حیات سیاسی آقا روح الله بعد از این خالق هستی امید او به مردم کوچه و بازار بود مردمی که امام همواره آن ها را ولی نعمتان این انقلاب و نظام می دانست.

در نگاه امام یک خال موی کوخ نشینان و یا به عبارتی دیگر مستمندان و مستضعفین به تمام سرمایه داران می ارزید این نگاه یعنی اینکه هیچ مستمندی نباید برای ملاقات با یک خادم در این نظام ساعت ها پشت در بایستد اما یک سرمایه دار به راحتی و بدون هیچ مشکلی هر وقت خواست با همان مسئول ملاقات نماید.

مگر نه این است که امام علاوه بر آنکه یک سیاستمدار بی بدیل بود یک عارف، استاد اخلاق، فقه؛ اصول فلسفه و..... نیر شناخته می شد.

در بینش سیاسی امام مسئولین خادم مردم معرفی شده اند نه آقا بالا سر. در فلسفه سیاسی امام نشستن مسئولین در کاخ های آنچنانی، داشتن خودروهای لوکس و گران قیمت؛ زندگی و خلق و خوی اشرافی گری؛ باند و باند بازی؛ پارتی بازی؛ جناح بازی، سفرهای آنچنانی به خارج از کشور و یا استراحت و تفریح در ویلاهای میلیاردی در کیش و یا شمال کشور؛ سکونت در نقاط مرفه نشین شهرها؛ گرفتن حقوق های نجومی و یا وام های میلیاردی آن هم بدون دردسر، برخورداری از امکانات فراوان برای خود، خانواده و همچنین بستگانشان، مصونیت سیاسی و حقوقی آقازاده ها و آزاد بودن آن ها برای هر کاری و ..... به معنای دور شدن از مردم و عدم درک مشکلاتشان معرفی گردید لذا چنین فردی را مستحق ماندن بر صندلی خدمت به مردم نمی دانست و ادامه کارش را موجب دلسرد شدن مردم و یکی از آفات انقلاب اسلامی معرفی نمود.

در معرفت سیاسی امام سازش با ظالم، نرمش ذلیلانه در مقابل دشمن قسم خورده، و یا ترویج ترس از دشمن بی معنی بوده و ادامه ی کار چنین مسئولی  به معنای سازش با ستمگران و زورگویان معرفی می شود.

در فرهنگ سیاسی امام درک و بینش مردم ایران بهتر از درک و بینش مردم مکه، مدینه و حجاز معرفی شده است و فریب مردم با رنگ و لعاب های سیاسی امری نکوهیده شمرده می شود.

در اندیشه سیاسی امام که برگرفته از دین اسلام می باشد دعواهای سیاسی میان مسئولین بر مبنای حب نفس بوده و در راستای عدم حل مشکلات مردم از قبیل بیکاری، کاهش تورم، کاهش رکود اقتصادی، کاهش نرخ ازدواج میان جوانان؛ عدم زندگی آبرومندانه برای آحاد جامعه؛ دلسرد کردن مردم از نظام، خجل نمودن پدر خانواده نسبت به زن و فرزندان خود به دلیل فقر؛ عدم نشاط و شادابی افراد در جامعه، تن فروشی و خودفروشی برخی افراد در جامعه و...... قلمداد گردیده است.

و کلام آخر آنکه امام معتقد بود اگر ۱۲۴ هزار پیامبر را در کنار هم قرار دهیم هیچ اختلافی بین آن ها شکل نمی گیرد زیرا کارشان برای رضای خدا می باشد اما اگر دو نفر از شما در کنار هم قرار گرفتید و میانتان اختلاف افتاده است بدانید که کارتان برای رضای خدا نمی باشد.

در عجبم وقتی فرد و یا گروهی عمل به قران را سرلوحه ی کار خود قرار می دهد و به ظن خود در راستای فرامین الهی و منافع مردم گام برمی دارد چگونه بینشان اختلاف شکل می گیرد؟

به راستی آیا وقت آن نرسیده است که از خودمان بپرسیم چه مقدار از بیانات و یا نصیحت های آن بزرگ معمار این انقلاب را در صحنه عمل، انجام داده ایم؟ و امروز در کدام مسیر قرار داریم؟

اینکه آقا روح الله ما فرموده است پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به این کشور آسیبی وارد نشود، آیا بعد از رحلتشان به آن عمل کرده ایم؟

ای کاش فرهنگ حاکم در اوایل انقلاب خصوصا فرهنگ موجود در طول هشت سال دفاع مقدس، بار دیگر در سرزمین عزیزمان ایران حاکم می شد تا روح برادری، یکرنگی، یکدلی، ایثار و گدشت؛ دوری از حیله و نفاق میان طبقات مختلف جامعه را حس می کردیم.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها