فرمانده‌ای كه پلی به جهان معرفت و معنويت بود

براي آشنايي با تاريخچه مبارزاتي شهيد جعفري بايد به اوايل دهه 50 سفر كرد. دوراني كه محمدرضا پهلوي با تكيه بر فروش نفت و بلندپروازي‌هاي سياسي‌اش، فضا را براي ورود مخالفان به صحنه محدود كرده بود. درست در همين دوران نخستين جرقه‌هاي فعاليت‌هاي مبارزاتي و آزاديخواهانه شهيد جعفري زده مي‌شود. ساواك كه فعاليت‌ افراد مخالف را زير ذره‌بين گذاشته بود و با دقت نظاره‌گر اوضاع بود، هر هفته نامي از محمدسعيد جعفري را در گزارش‌هايش مي‌آورد.

به تدريج جسارت و جرئت شهيد جعفري بيشتر مي‌شود و او در سال 1353 فعاليت‌هاي سياسي خود در منطقه غرب كشور را گسترش مي‌دهد و سخنراني‌هاي متعددي در استان‌هاي ايلام، كردستان، همدان و تهران برگزار مي‌كند. ارتباط گسترده سعيد با روحانيت و نقش محوري او به عنوان حلقه رابط ميان علماي منطقه، منجر به تشكيل جامعه روحانيت مبارز كرمانشاه در سال 1356 و جامعه روحانيت غرب كشور و نيز مجمع روحانيون تبعيدي در سال 1357 مي‌شود.

در همين مسير، وي شبكه وسيعي را به منظور تهيه، طبع و انتشار اعلاميه‌هايي برضد رژيم طاغوت، با نظارت و همراهي «آيت الله سيد مرتضي نجومي» مهيا مي‌كند كه با شعله‌ور شدن آتش انقلاب اسلامي ملت، در سازماندهي مراسمات و تظاهرات و البته جلوگيري از انحراف حركت‌هاي مردمي در منطقه نقشي اساسي ايفا مي‌كند.

شهيــد سپهبد علي صياد شيرازي در سال۱۳۵۰با شهيد جعفري آشنا مي‌شود و اين آشنايي را نقطه عطفي در تغيير مسير زندگي خود مي‌دانست و در همين رابطه مي‌گفت: آشنايي من با سعيد آغاز آشنايي من با مربيان ديني بود. سعيد براي من همچون پلي بود به جهان معرفت و معنويت.

چند ماه پيش از پيروزي انقلاب اسلامي در پي آزادي زندانيان سياسي، سعيد نيز آزاد مي‌شود و با سازماندهي مجدد نيروهاي تحت امرش، كميته حفاظت شهري كرمانشاه را در اول آذرماه سال 1357 راه‌اندازي مي‌كند. پس از تشكيل كميته حفاظت شهري كرمانشاه، در نيمه دوم آذرماه سال13۵7 سعيد پايگاهي در ارتفاعات برفگير «خورين»، حد فاصل كرمانشاه و كامياران، راه‌اندازي مي‌كند و نخستين آموزش نظامي متمركز نيروهاي انقلاب و هسته اوليه مجموعه‌اي كه بعدها در غرب كشور «سپاه پاسداران» ناميده شد، شكل مي‌گيرد.

با تشديد درگيري‌ها در كردستان و سقوط منطقه شهري سنندج و محاصره پادگان لشكر 28 ارتش در آن به وسيله گروهك‌ها، شهيد سپهبد قرني با تفويض اختيار تام به سعيد در مورد فرماندهي نيروهاي نظامي منطقه غرب، مداخله نيروهاي تحت امر وي را به عرصه دفاع طلب مي‌كند. سعيد با استقرار در پايگاه هوانيروز كرمانشاه و هماهنگي عمليات هوايي با پايگاه هوايي نوژه، عمليات سنندج را آغاز نموده و با خاموش كردن آتش نيروهاي مهاجم به پادگان و هلي برد نيروهايش به داخل آن، نخستين عمليات نظامي انقلاب اسلامي را در ۲۸ اسفندماه ۱۳۵۷، يعني تنها 36 روز پس از پيروزي انقلاب اسلامي، با موفقيت كامل رقم مي‌زند.

اين فرمانده دلير يكسال پيش از آغاز جنگ تحميلي با نگاشتن نامه‌اي تحركات جبهه عراق و خطر حمله قريب‌الوقوع آنان را به رئيس‌جمهور وقت گوشزد كرد ولي با بي‌توجهي روبه‌رو شد. شهيد جعفري در مصاحبه‌اش با روزنامه اطلاعات در اسفند ۵۸ بار ديگر بر خطر حمله عراق تأكيد كرد و با وجودي كه در اين زمان هيچ گونه مسئوليت رسمي در كشور نداشت (چون با آماج تهمت‌هايي كه مهدي هاشمي و باندش، گروهك‌ها و... به آن بزرگوار نسبت دادند ايشان را از فرماندهي سپاه كرمانشاه كنار گذاشتند.) تنها از روي احساس تكليف، از تابستان ۵۹ رأساً دو مجموعه را به سركردگي شهيدان مفقودالاثر امير سالمي و داوود رضواني در مرزهاي خسروي و گيلانغرب مستقر مي‌كرد تا آخرين تحركات دشمن را به صورت روزانه به ايشان گزارش كنند. متأسفانه با هجوم ارتش عراق به ايران اين دو گروه كه در نزديك‌ترين خط مرزي ايران با عراق مستقر بودند با مقاومت محدودي متلاشي مي‌شوند و دو فرمانده غيور آن به شهادت مي‌رسند.

در نهايت در شب عيد غدير در خط مقدم جنگ و ارتفاعات قراويز در حالي كه براي برگرداندن پيكرهاي مطهر همرزمان خود به عمق جبهه دشمن نفوذ كرده بود بر اثر اصابت به مين پس از عمري كوتاه اما بسيار پربركت در حال سجده به شهادت رسيد. مرحوم حضرت آيت الله سيدمرتضي نجومي به خط خوش خويش بر سنگ مزار ايشان نگاشت: «درود بر تو‌ اي عزيز روزگار و ‌اي اباصالح؛ لَقَد عَشتَ سعيداً و متَّ سعيداً و سَتَبعَثَ بعداً حَياً سعيداً.»

 

منبع: روزنامه جوان