اجرای عملیات والفجر 10 با استرتژی مقاومت در برابر فشار

به گزارش دفاع پرس از شهرکرد، سرهنگ پاسدار عباس عباسی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان چهارمحال و بختیاری در یاداشتی به مناسبت سالروز عملیات والفجر10 آورده است:

 هفتمین سال جنگ در حالی پایان یافت که برابر شواهد موجود، آمریکایی ها پس از افشای ماجرای مک فارلین، با تصویب قطعنامه 598 و حضور گسترده در منطقه خلیج فارس و اسکورت نفت کش ها ، در نظر داشتند با ابتکار عمل جدید، شرایط خاتمه یافتن جنگ را فراهم سازند. شش ماه مختلف از سال 66 اساساً به درگیری ایران و آمریکا در خلیج فارس و تلاش های دیپلماتیک ایران در سازمان ملل برای تعدیل قطعنامه 598 و ممانعت از صدور قطعنامه مجدد علیه ایران معطوف شد.

بنابراین هفتمین سال جنگ در حالی پایان یافت که علی رغم تثبیت توازن جنگ به سود ایران، دامنه فشار علیه ایران گسترش یافت و مواضع و دشواری های ادامه جنگ و فائق آمدن بر مشکلات و برخورداری از وضعیت مناسب برای خاتمه جنگ، بیش از گذشته خودنمایی می کرد. به همین دلیل این سوال در برابر تصمیم گیرندگان سیاسی و نظامی بوجود آمده بود که با وضعیت موجود چه راه حلی برای ادامه پیروزمندانه جنگ یا خاتمه شرافتمندانه آن وجود دارد؟

هشتمین سال جنگ نیز در حالی آغاز شد که ابتکار عمل آمریکا برای پایان دادن به جنگ با شکست همراه شد، تلاش عراق برای بین المللی کردن جنگ با فراهم نمودن زمینه های حضور آمریکا در منطقه و حمله به ایران و تصویب قطعنامه 598 و همچنین حمله به مردم بی دفاع و غیر نظامی در منطقه و شهرها، گرچه ابعاد فشار به ایران را گسترش داد و تشدید کرد ولی هیچکدام منجر به پایان یافتن جنگ نشد.

بنابراین عراقی ها در جستجوی راه حل پایان جنگ، تغییر استرتژی از تدافعی به تهاجمی را مورد توجه قرار دادند، ضمن اینکه تلاشی برای دست یابی به موشک به منظور حمله موشکی به تهران و تداوم حمله به مراکز صنعتی و اقتصادی ایران را کماکان در دستور کار خود داشتند.

درک جدید عراق در مورد ضرورت تغییر استراتژی، با کمک مستشاری کارشناسان ارشد شوروی و کمک های نظامی و اطلاعاتی آمریکا انجام گرفت. روس ها با برخورداری از نقش جدید در منطقه، با افزایش حمایت سیاسی و تسلیحاتی از رژیم بعثی، نقش تعیین کننده ای در بهبود وضعیت عراق داشتند. گرچه روس ها در این مرحله از نقش برجسته و فعال تری در مقایسه با سایر کشورها برای حمایت از عراق برخوردار بودند ولی تصمیم به تقویت نظامی عراق در برابر ایران، برای خاتمه دادن به جنگ یک تصمیم جهانی بود. بر پایه این ملاحظه تصور می شد که یک تغییر اساسی در موازنه نظامی جنگ به نفع عراق، شرط اولیه پایان سریع جنگ است.

بنابراین سال 1366 و در وضعی که ایران عمیقاً درگیر مشکلات فزاینده ناشی از فشارهای بین المللی و حملات عراق بود، فضای تنفس حیاتی برای عراق فراهم شد تا با سازماندهی کامل نیروهایش و ایجاد قابلیت های جدید دفاعی و تهاجمی برای حمله به مواضع و استحکامات ایران کمین نماید.

عناصر اصلی استراتژی ایران در موقعیت دشوار هشتمین سال جنگ، مقاومت در برابر فشارها با رویکرد جدید نظامی در جبهه های غرب بود. لازمه فائق آمدن بر این وضعیت تداوم تهاجمات ایران بود که از این پس حداقل برای یک مقطع زمانی تنها در منطقه غرب کشور قابل پیگیری و اجرا بود.

در واقع هرگونه درنگ در انتقال از جنوب به غرب هیچگونه گشایش را در جنگ حاصل نمی کرد، زیرا به دلیل بن بست نظامی امکان عملیات گسترده  و پیروز در جنوب وجود نداشت. ضمن اینکه امکان تهاجم دشمن همچنان پابرجا بود. با این تفاوت که حصول پیروزی در منطقه غرب کشور با پیشروی به سمت سلیمانیه و کرکوک می توانست تجزیه قوای دشمن را به دنبال داشته باشد. در عین حال عوامل موثر در تغییر رویکرد نظامی ایران از جنوب به غرب به شرح زیر بود:

1-ضرورت تداوم جنگ و ممانعت از ایجاد رکود در جنگ.2-حفظ ابتکار عمل در برابر دشمن 3-گشودن جبهه جدید در مقابل دشمن و تجزیه قوای آن. 4-کسب زمان از دشمن برای دستیابی به راهکار جدید در جنوب.

در این چهارچوب علاوه بر سلسله عملیاتی که سپاه پاسداران در نیمه اول سال 66(کربلای 10،فتح 5، نصر 4 و نصر 7) انجام داد، عملیات نصر 8 را نیز در آبان ماه 66 در ماووت به اجرا درآورد. پس از ان نیز دو عملیات بیت المقدس 2و3 را در دی و بهمن ماه 66 در محور ماووت اجرا کرد.

باتوجه به دشواری های موجود برای ادامه عملیات در این محور سپاه در منطقه حلبچه تصمیم به طرح ریزی عملیات والفجر 10 در  اسفندماه سال 1366 گرفت.

آنچه مسلم است جمهوری اسلامی ایران برای احقاق حقوق خود در مجامع بین المللی  و به دلیل بن بست نظامی و عدم امکان عملیات گسترده در جنوب با تغییر منطقه عملیاتی از جنوب به غرب، درصدد برآمد تا قدرت رزمندگان اسلام را بار دیگر به جهانیان نشان دهد. بدین منظور عملیات گسترده ای در غرب کشور، در دشت های سلیمانیه عراق به نام والفجر 10 آغاز شد. این عملیات در تاریخ 24/12/1366 شروع ودر 5 مرحله به اجرا درآمد. این عملیات علاوه بر اهداف سیاسی، سه هدف عمده نظامی را مدنظر داشت:

آزادسازی شهرهای حلبچه، خرمال، دوجیله، بیاره و طویله-فراهم سازی مقدمات تصرف سد دربندی خان- انسداد عقبه اصلی دشمن در استان سلیمانیه

عملیات در ساعت 2 بامداد 24 اسفندماه با رمز مبارک یا محمدبن عبدالله(ص) آغاز شد. سرعت عمل یگان ها به گونه ای بود که اغلب انها توانستند تمام اهداف خود در مرحله اول را به تصرف دراورندو به غیر از واکنش دشمن در شاخ سورم و شاخ شمیران تحرک دیگری از نیروهای عراقی مشاهده نشد و تعداد زیادی از آنها که در خواب بودند کشته و اسیر شدند. در نتیجه عملیات در پنج مرحله به اجرا درآمد و نتایج ذیل را به دنبال داشت:

آزادسازی منطقه ای به وسعت 1200 کیلومتر مربع شامل شهرهای حلبچه، خرمال، بیاره، طویله و همچنین نوسود از شهرهای ایران- کاهش خط پدافندی خودی – گشودن جبهه جدید برای دشمن و انتقال توان عمده ای از ارتش عراق به جبهه شمالی. – به اسارت درامدن 5440 نفر از نیروهای دشمن و انهدام و به غنیمت گرفته شدن ده ها تانک و نفربر و تجهیزات نظامی عراق از نتایج مثبت این عملیات است. به طوریکه حضرت امام خمینی(ره) به مناسبت عملیات والفجر 10 طی پیامی فرمودند:" اخبار پیروزی ها و حماسه های دلاوران اسلام نه تنها دل ملت ما، که قلب همه مستضعفان را شادمان نمود و صدام و غفلقیان و حامیان و اربابان او، خصوصا آمریکا و اسرائیل را عزادار کرد."

در سالروز عملیات والفجر10 یاد و خاطره دلاور مردی و رشادت های رزمندگان و شهدای سرافراز انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشته و به ارواح تابناک شهدای عزیز درود می فرستیم.

انتهای پیام/