هرگز پرچم ولایت را رها نمی کنیم

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از مازندران، هفت تپه منطقه ای است که سال هاست با شهدای دیار علویان زیسته است. با بسیجی ها با دریادلانی که هنوز نجواهای شبانه شان از دل تپه های ماهوری اش به گوش می رسد.

آن جاذبه ای که هزاران زائران را با فرسنگ ها فاصله  از شمال به این منطقه عملیاتی در جنوب می کشاند، باید از آن رازهایی دانست که در دل هفت تپه نهفته است.  

هفت تپه هنوز هم سکوی پرواز بسیجی هاست. برای بسیجی هایی که از دیروز با حال شهادت در این منطقه قدم گذاشتند، امروز در آسمان حریم آل الله در خان طومان سوریه با بال شهادت پرواز کردند.

محمد رجایی فر پسر شهید مدافع حرم حسن رجایی فر یکی از خادمین شهدای هفت تپه است او که امسال  به جای پدر در هفت تپه حضور دارد لباس خادمی پدر را پوشید تا بگوید اگر پدر نیست پسر هست و راه پدر شهیدش ادامه دارد. پدری که خاک غریب هفت تپه را بر چهره دارد، در خاک غریب خان طومان سوریه گمنام می شود.

پسر شهید رجایی فر انگیزه خود را برای خادمی شهدا اینگونه بیان می کند:«به رسم ادب و ادای دین به شهدا و نیز حفظ آرمان و اهداف شهدا بر حسب وظیفه به هفت تپه آمدم تا نوکر زائران شهدا باشم.»

پسر که حالا جا پای پدر گذاشته است، می گوید: حضور پدرم را در هفت تپه احساس می کنم . ان شآء الله که خدا از ما راضی باشد و بتوانم برای شهدا کار کنم.

طوفانی در هفت تپه براه افتاده  و گرد و خاک چهره غریب هفت تپه  را پوشانده  است.  محمد می گوید: «من چهارمین بار است که زائر مناطق عملیاتی هستم اما امسال برای اولین بار خادم شهیدان شدم .»

به گفته محمد  قرار بود سال گذشته با پدرش لباس خادم الشهدا را بر تن کند اما پدر در اولین بار اعزام به سوریه مجروح  می شود. مجروح شدن پدر مانع این نشد که خادم الشهدا نشود اما محمد نتوانست همراه پدر به هفت تپه بیاید تا اینکه امسال به معنای حقیقی به همراه پدر خادم الشهدا شده است.

پسر شهید مدافع حرم دلتنگی هایش را با خاطراتی از پدرش بیان می کند و می گوید: «نماز شب هایی که پدرم در هفت تپه می خواند زبانزد بود. به گفته بسیجی ها یک شب هم نماز شب پدرم ترک نمی شد. در کار کردن و خدمت به شهدا سنگ تمام می گذاشت بدون آنکه ادعایی داشته باشد.»

به گفته فرزند شهید، پدر عاشق  قران بود. انس  شهید با قران کار را به جایی رساند که جلسات قرانی محله را  براه انداخت. علاوه بر آن  تلاوت قران در خانه هم یک رسم همیشگی بود. هر شب یک جزء قرآن تلاوت شده  و در هر ماه  یک دور قرآن ختم می شد. رسم شهید  حتی در بین آشناها فراگیر شده است به  گونه ای که اکثر آشناها می گویند آنها هم در خانه شان محفل قرانی برپا می کنند.

شور و شوق  فرزندان شهید به قران میراثی است که از پدر به ارث برده اند. محمد رجایی فر  حالا حافظ 15 جز از قرآن کریم است.

خاطره محمد از پدری که هنوز پیکر مطهرش برنگشته به گفته خودش از آخرین باری است که برای خداحافظی به خانه مادربزرگ و پدربزرگ رفته اند.

 فرزند شهید می گوید: « شب قبل از اعزام پدرم به خانه مادربزرگ و پدربزرگ رفته بودیم برای خداحافظی. پدر بزرگ در حال مشاهده اخبار بود. پدرم از پدربزرگ، برادر و خواهرانش خداحافظی کرد اما زمانی که می خواست با مادرش خداحافظی کند او خواب بود. برای همین کف پای مادرش را بوسید. به پدرش گفت: سلام مرا به مادرم برسان و  سفارش کرد بعد از خدا، خانواده و مادر را به شما سپردم.

 فرزند شهید مدافع حرم حسین رجایی فر مهمترین ویژگی که باعث شد پدر لباس شهادت را بر تن کند، نماز شب، کمک به محرومان و نیازمندان عنوان می کند و می گوید: «پدرم ماهیانه به نیازمندان کمک مالی می کرد. فرقی نمی کرد محرومان از کدام شهر و استان باشند. حتی نیازمندی بود از روستاهای محروم پیرانشهر که پدرم ماهیانه به آنها کمک مالی می کرد.»

محمد رجایی فر با تاکید بر اینکه تا آخرین قطره خونمان در مقابل دشمنان ایستاده ایم، می گوید: «پیامم به رهبر عزیزتر از جانم این است  هرگز پرچم ولایت را رها نمی کنیم  و  نمی گذاریم ایثار و دلاوری های شهدا و فرهنگ شهادت طلبی در جامعه فراموش شود.»

انتهای پیام/