گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: زمانی که نام شیرمردان عرصه جنگ و دفاع از کشور به میان میآید باید بدانیم که این فداکاری ریشه در تربیت شیرزنانی دارد که فرزندان خود را در دامن پاک تربیت کرده اند. الگوگیری نسل سوم و چهارم انقلاب از فرهنگ و سبک زندگی شهدا رمز موفقیت جوانان و نوجوانان در زندگی دنیوی و اخروی بوده که این الگوگیری باعث شده تا جوانان امروز در دفاع از حرم آل الله پیشگام شوند.
مادر شهیدان جواد و علی محمد عبداللهی در روزهای آتش و خون، بیرون راندن طاغوتیان را بر حس مادری ترجیح داد. علی محمد براي كمک به خانواده زحمتكش خود، به قاليبافي پرداخت. درآمد ناچيز علی مرهمي بر زخم دل پدر و مادری بود كه جور زمانه و رژيم پهلوي عرصه را برايشان تنگ كرده بود.
وی افزود: بنابراین مادری درجه اعلای مدیریت به شمار می رود زیرا همین منشهای رفتاری و گفتاری در شکل گیری ساختار اصلی جامعه در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ... شکل میگیرد.
مادر شهید در ادامه به خاطرهای از روزهای خفقان طاغوت پرداخت و گفت: رفت و آمدهای مشکوک به خصوص شب ها، ماموران شاه را نسبت به منزل ما حساس میکرد، و باعث شد رفتارهای بچه های خانواده به خصوص علی و محمود را که آن زمان در حوزه علمیه تحصیل میکردند، تحت نظر قرار بگیرند، به طوری که هر وقت علی از قم برمیگشت از میان جمعیت 40 نفری اتوبوس آنها را تفتیش و بازرسی می کردند. به همین دلیل هر وقت علی به آران میآمد، دلم را با اذکار الهی آرام میکردم و همین باعث شد چندین بار که علی اعلامیه امام خمینی (ره) را در لا به لای خامههای رنگارنگ نخ های قالی پنهان کرده بود با «امن یجیب ...» و «وجعلنا من بین ایدیهم ...» آرام میگرفتم و ریشه ریشه گرههای انقلاب را در کنار شور و شعور شعرهای ناب مردم،به امید پیروزی رقم می زدم تا فرش منقوش به خون شهیدان همچون جواد و علی زیرپای فجرآفرینان گسترانیده شد.
شهيد عبداللهی شوق تحصيل و آموختن علم را هرگز در خود از بين نبرد و همواره به دنبال فرصتی بود تا در مهد علم پا نهد و تحصيل را ادامه دهد. او در سال 1350 با دختري عفيفه از بستگان خويش ازدواج كرد و طعم عشقي پاك و آسمانی را چشيد. يك سال بعد، همای سعادت بر شانه او نيز نشست و به همراه خانوادهاش برای تحصيل علوم حوزوی، راهی حوزه ديار پاكش شد.
روزهای تحصيل علي مصادف با فعاليتهاي پنهاني ياوران روحالله بود. او نيز همچون ديگر طلاب جوان و آگاه با تشكيل جلسات مذهبی و قرآن در شهر خود، در راه به ثمر رسيدن اهداف امام خويش تلاش كرد. شهادت مرموز آيت الله مصطفی خميني داغی بزرگ بر دل امام نهاد و خشم ملت غيور را برانگيخت. علی در مجلس هفتم آن بزرگوار در مسجد ارگ تهران، شركت كرد و در حمله وحشيانه مأموران به آن مجلس، جان سالم به در برد.
سرانجام در بهار سال 1357 مجلس ختم شهدا با شكوه فراوان خاتمه يافت و مردم براي نماز ظهر آماده میشدند. به ناگاه حمله وحشيانه مأمورين رژيم سفاک، كربلايی برپا كرد. علی در اين ميان زخمی شد و در كنار «مدرسه حجتيه قم» بر روی زمين افتاد كه تانكی از روی بدنش عبور كرد و شربت شهادت را نوشيد.
پيكر غرقه به خون روحانی شهيد پس از چند روز به خانواده تحويل داده و به شهر آران فرستاده شد. تشييعی بیمانند از طرف مردم آران نشانه آن بود كه راه سرخ علی ادامه خواهد يافت و خون سرخش بر زمين نخواهد ماند.
انتهای پیام/ 131