فرازی از وصيتنامه شهيد
خدايا تو ميدانی كه من در اين لحظه، خالصانه و مخلصانه قدم در اين راه نهادم و از همه چيز زندگی گذشتم و همه ماديات و معنويات زندگی را ناديده گرفتم. خدايا تو به من كمک كن كه با قلبي پاک بتوانم اين راه را ادامه دهم. ای خدای بزرگ خوب ميدانی كه در اين دنيا خيلی كم انسانهايی پيدا میشوند كه به فكر هم يا هم نوع خود باشند. خدايا ما را از اسارت دنيا برهان و به سعادت آخرت برسان. در جامعهای كه هر كس فكر خويش و فكر دنياداری خويش باشد هيچ پيشرفتی حاصل نمیشود و بشر را به منجلاب يأس میكشاند و انسان را در گردابهای نيستی و باتلاقهای پستی مفقود میسازد، گيرم كه من حالا هم زنده بمانم آيا میتوانم ميلياردها سال به زندگي خود ادامه دهم؟ سرنوشت آخر من چيست و چه خواهد شد؟ مگر من نمیميرم، پس بهتر است راه را خودم انتخاب كنم و با شرافت زانوهای من به زمين بيفتد و سر تعظيم در برابر پروردگار خود فرود آورم.