پدر شهید «علی باقری سندی» دارفانی را وداع گفت

به گزارش دفاع پرس از رشت، «کاظم باقری سندی» پدرگرانقدر شهید «علی باقری سندی» بر اثر کهولت سن  در سن 90 سالگی دارفانی را وداع گفت و به فرزند شهیدش پیوست.

پیکر مرحوم کاظم باقری سندی روزگذشته پس از اقامه نماز جمعه بر روی دستان مردم شهیدپرور و روزه‌دار شهرستان «فومن» تشییع و در مسجد چهارباغ این شهرستان به خاک سپرده شد.

مادر گرانقدر این شهید نیز در سال 81 دار فانی را وداع گفته است.

به گزارش دفاع پرس، شهید علی‌ باقری‌ سندی‌ فرزند مرحوم كاظم‌ در دوم فروردین‌ماه سال‌ 1346 در شهرستان فومن‌ چشم‌ به دیده‌ جهان‌ باز كرد. پس‌ از طی‌ گذران‌ دوره‌ كودكی‌، جهت‌ تحصیل‌ علم‌ وارد مدرسه‌ شد و تا قبولی‌ سوم‌ راهنمایی‌ پیش‌ رفت.

پس‌ از دوره‌ تحصیل‌، مدتی‌ همراه‌ خانواده‌ بود، تا اینكه‌ وارد بازار كار شده و در یک كارگاه ‌پنجرگیری‌ مشغول‌ به‌ كار شد. طولی‌ نكشید كه‌ به عنوان‌ مشمول‌ سپاه‌، از نهاد سپاه‌ فومن‌ به‌ خدمت‌سربازی‌ رفت‌ و پس‌ از طی‌ مراحل‌ آموزشی‌، از لشكر 16 قدس‌ گیلان‌ به‌ سوی‌ جبهه‌ اعزام‌ شد و به عنوان‌ یكی‌ از سربازان‌ گردان‌ حضرت‌ ابوالفضل‌ (علیه السلام‌) در مناطق‌ جنوبی‌ كشور مستقر شد.

این‌ شهید عزیز، مدتی‌ در راه‌ اسلام‌ و مملكت‌، در جبهه‌ حضوری‌ فعال‌ و سبز از خود نشان‌ داد، تا اینكه‌ سرانجام‌ در بیست‌ و سوم‌ دی ماه‌ سال 1365 در منطقه‌ «شلمچه‌» در عملیات كربلای‌ 5، بر اثر اصابت ‌تركش‌ به‌ ناحیه‌ی‌ كمر به‌ شهادت‌ رسید‌. پیكرش‌ بعد از شهادت‌ توسط‌ ستاد معراج‌ الشهدای‌ اهواز به‌ زادگاهش‌ منتقل‌ شد و طی‌ تشییع‌ باشكوه‌ی، بدون‌ غسل‌ در گلزار شهدای‌ فومن‌ به‌ خاک سپرده‌ شد.

بخشی از وصیت‌نامه شهید «کاظم باقری سندی»

خدا را شكر می‌كنیم این لیاقت را پیدا كردم كه در این برهه زمان از دین اسلام دفاع كنم، اگر این شهادت‌ها نبود الان كشور ما و انقلاب ما چه وضعیتی پیدا می‌كرد و به دست چه كسی می‌افتاد؟ وقتی می‌نویسیم كه در زمان طاغوت چطور آمریكا و شوروی و انگلیس و اسرائیل سرنوشت ما را در دست داشتند و آن همه مستشاران خون‌خوار كشور ما را احاطه كرده بودند، تن ما می‌لرزد و بدیهی است كه استقلال داشتن و تعیین سرنوشت ما به دست خودمان، این شهادت‌ها را دارد.

پس مادر عزیز و پدر گرامی و فامیل ها و دوستان! از شهادت من ناراحت نباشید، زیرا كه بهترین مرگ‌ها شهادت در راه خداست و به قول امام عزیز ما چه بكشیم و چه كشته شویم پیروزیم. پس شما مادرم می دانم برایم زحمت كشیده‌اید و می‌دانم شما را خیلی اذیت كرده‌ام مرا ببخش و حلالم كن و انتظار دارم از شهادتم ناراحت نباشی امانتی بودم در نزد شما كه در بهترین موقع آن را به صاحبش پس دادید. مبادا گریه و زاری شما باعث سوء استفاده منافقین و مخالفین جمهوری اسلامی قرار بگیرد. ابرقدرت‌های تجاوزگر شرق و غرب بداند، تا موقعی كه جان بر كف داریم آماده شهادتیم، هرگز نمی‌توانند به این كشور باز گردند.

انتهای پیام/