خدايا! مرا در بستر شهادت آسايش بخش
به گزارش خبرنگار دفاع پرس از یزد، برای رسیدن صفای
باطن، کمال و قرب حق، دعا و نیایش به درگاه خدای سبحان بسیار موثر است. دعا و نیایش، پیوند
انسان را با خدای یکتا برقرار می‌کند و موجب پرواز روح به سوی ملکوت می‌شود.
در ادامه به فرازهایی از مناجات شهدای استان یزد اشاره‌ای خواهیم داشت.
خدايا ! تو بهتر از من مى‌دانى كه چقدر گناهكارم، چقدر نافرمانى تو را كردم، كارنامه‌ام سراسر سياه است، خدايا! ندانستم، آگاه نبودم، اى خدا! اينک با قلبى تيره و شكسته ولى اميدوار به بخشش تو، روى به سوى تو آوردم، خدايا! خودت مى‌دانى هنگامى كه گناه و نافرمانى تو را مى‌كردم شيطان شاد و چهارده معصوم تو ناراحت مى‌شدند. (شهید على‌اصغر امينى‌پور بهابادى)
خدايا! تو شاهد باش اين جوانان فقط براى تو و براى اهداف عاليه اسلام و قرآن مى‌جنگند.
اى دنيا! تو شاهد باش كه من فقط براى خدا و فى سبيل‌الله مى‌جنگم.
به خدا قسم تا آخرين قطره خون و آخرين نفس در برابر دشمنان اسلام و قرآن ايستادگى خواهم كرد. خون من بايد براى اسلام عزيز ريخته شود. اين خون شهيد است كه ما را از چنگ جنايتكاران نجات می‌دهد و مارا پيروز مى‌گرداند. (حمزه على‌بابايى)
ستايش خداى را ستوده صفات كه قرآن را بر اساس علم با آياتى روشن بر بندگان خود نازل كرد تا حق را از باطل جدا كند و به راهى كه از همه راه‌ها مستقيم‌تر است هدايت فرمايد. چرا در اين كتاب تفكر نمى‌كنيد. پيرو آن شويد و پرهيزکارى نماييد. پروردگار مهربان را حمد مى‌گويم كه به من توفيق عنايت فرمود تا اينكه بتوانم در برابر اسلام و اين انقلاب جانم را فدا كنم. (محمدرضا بابايى بافقى)
خدايا! هدايتم كن زيرا مى‌دانم كه گمراهى چه بلاى خطرناكی‌ست. خدايا! مرا از بلاى غرور و خودخواهى نجات ده تا حقايق وجودت را ببينم و جمال زيبايى تو را مشاهده كنم. خدايا! من كوچكم، ضعيفم، ناچيزم، پركاهى در مقابل طوفان‌ها هستم، به من ديده‌اى عبرت‌بين ده تا ناچيزى خود را ببينم و عظمت و جلال تو را براستى بفهمم و بدرستى تسبيح كنم. (حسن‌رضا بابايى محمدآبادى)
خدايا! خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغاى كشمكش‌هاى پوچ مدفون شوم. خدايا دردمندم و روحم از شدت درد می‌سوزد، قلبم مى‌خروشد، احساسم شعله می‌كشد و بندبند وجودم از شدت درد ضجه می‌زند، تو مرا در بستر شهادت آسايش بخش. خسته شدم، دل‌شكسته‌ام، نااميدم، ديگر آرزويى ندارم، احساس مى‌كنم كه اين دنيا ديگر جاى من نيست، با همه وداع می‌كنم من می‌خواهم فقط با خداى خود تنها باشم. خدايا! سوى تو مى‌آيم از عالم و عالميان مى‌گريزم تو مرا در جوار رحمتت سكنى ده. (رضاعلی ابايى محمدآبادى)
خدايا! مرا از سپاه خويش قرار بده زيرا سپاه تو پيروز است و مرا از حزب خود قرار ده زيرا حزب تو رستگار است و مرا از دوستان خود قرار بده زيرا كه دوستان تو نه بيمى بر آنان است و نه آنان اندوهگين می‌شوند. (على‌محمد باروتكوب‌زاده)
از خدا می‌خواهم كه از سر تقصيرات ما هم بگذرد.
اى خدا! من گناه كردم، خدايا! كاسه صبرم لبريز شد. خدايا! به بزرگيت و به عظمت خودت از سر تقصيرات من بگذر و شهادت در راه خودت را نصيب عاشقانت بگردان. (احمد باغبان‌زاده)
اللهم انى رضيت بهم ائمه فارض لهم انک على كل شى قدير.
اللهم انى اسئلک توبه قبل‌الموت و راحة عندالموت و المغفره بعدالموت و العفو عندالحساب.
اى كاش صد بار زنده مى‌شدم و در راه خدا دوباره جان مى‌دادم. (اسدالله برزگرخانفاه)
خدايا! همه چيز به من دادى و هيچ عيبى نبود كه آن را نپوشانى و هيچ گناه و بدى نبود كه آن را پنهان ندارى (محمد برزگرى‌بافقى)
خدايا! اگر گناهى كرده‌ام از روى نادانى و جهل بوده است، مرا ببخش و به من يارى ده تا غير از تو معبودى نداشته باشم. خداوندا! مرا در اين راه يارى و تاييد فرما و شهادت را روزى‌ام گردان و اين قربانى را در راه اسلام قبول گردان. (محمدرضا بنايى‌خليل‌آباد)
به نام الله، به نام آنكه جانم در دست اوست، به نام آن كه زندگيم در جهت اوست، به نام آن كه معبودم اوست. مقصود و مرادم اوست، به نام آن كه همه چيزم از اوست ... آه خدايا! من افتخار مى‌كنم كه يک قطره خون ناچيزم را در راه تو دادم، ان‌شاءالله اين قطره خون ناچيز در درگاه مقربت قبول باشد، شهادت سرآغاز يک زندگيست، نترسم ز مرگى كه خود زندگيست. (مهدى بهجتى اردكانى)
خداوندا! تو شاهد باش ما دين خودمان را به اسلام ادا نموديم. پروردگارا! تو خود مى‌دانى اين جوانان مظلومانه در راه و هدف مقدسشان جان سپردند. (رضا بيابانى)
خدايا! از تو مى‌خواهم به دست من دشمنان خود و رسولت را به قتل برسانى. ما يک امانت بيش نيستيم و اين امانت دير يا زود بايد به صاحبش برگردد. ما بايد خود را بسازيم و اسير دنيا نشويم. بايد بدانيم كه روز قيامتى وجود دارد و گول منافق را نخوريم. (سيدحسين بيژنى نعيمى)
انتهای پیام/
