فرزندم! چه زیباست که با جامه گلگون شهادت به بهشت عدن هدایت شوی

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از یزد، آنچه می خوانید، برگرفته از نامه هایی است که محمّد علی آذری فر، پدر بزرگوار شهید معظّم، مسعود آذری فر، برای فرزند خود نوشته و ارسال داشته است.

فرزندم؛ مرد باش و بنده وار در راه خدا گام بردار و همواره به یاد او باش که انیسی مهربانتر و دوستی نازنین تر از او نیست، زیرا هر چه هست از اوست، هر چه هست جلوۀ اوست و همه چیز در ید قدرت اوست.

امیدوارم تا این جنگ تحمیلی ادامه دارد، تو نیز در جنگ شرکت داشته باشی، زیرا این جنگ، جهاد فی سبیل الله است و شما رزمندگان در زمرۀ پیکارگران بدر، احد، خندق، حنین و تبوک هستید که به ندای قرآن و آورندۀ قرآن پاسخ مثبت داده اید.

اگر توفیق شهادت یافتی که به لقاءالله می پیوندی و خوشا به سعادت تو و اگر زنده ماندی، پاک از هر گونه شرک و گناه و در حلقۀ ابرار و نیکان عالم، در لوح محفوظ جای خواهی گرفت که باز هم به تمام معنی، موفق و سربلند خواهی بود و در یوم القیامه و یوم الحسره و یوم التّغابن و روز جزا، نوری خواهی بود، در میان انوار الهی و با بدرقۀ فرشتگان الهی و با سلام و تحیّت به بهشت وارد می شوی.

آه فرزندم؛ چه زیباست که با جامۀ گلگون شهادت به بهشت عدن هدایت شوی .

پسرم ؛ اگر ترس، اضطراب و دلهره برایت عارض شد، بدان که شیطان برای اهداف شوم خود به بهره ای از تو دست یافته و این حالت می تواند به نوعی حاصل دوری از پروردگار عالم باشد. اگر به چنین عارضه ای مبتلا شدی، به خدا پناه ببر، استغفار کن و خاضعانه به نماز متوسّل شو .

فرزند عزیزم؛ بدان و آگاه باش که ما از خدای بزرگ فرمان عبادت و بندگی می گیریم و پس از انجام مأموریّت در این دنیا  به سوی او بازگشت خواهیم نمود و به حقوق این مأموریّت خواهیم رسید، که این حق برما یا بهشت است و یا دوزخ ! امّا بدان که بدون تردید، جزای شما و همرزمانتان بهشت است، آنهم بهشت عدن که ویژۀ انبیاء، صدّیقین و شهداست.

پسرم؛ خوشا به حال تو و خوشا بر احوال رزمندگان جبهۀ حق بر علیه باطل که به بهترین وجه ، فرمان خدای خود را لبّیک گفته اند و عزیزترین سرمایۀ خود، یعنی جانشان را در طبق اخلاص نهاده اند و و به درگاه معبود لایزال روی آورده اند. گروهی موفّق به تقدیم جان گشته و گروهی آمادۀ تقدیم جان خود در راه معبود بی همتا می باشند که من امیدوارم تو نیز در زمرۀ آنان باشی.

فرزندم؛ چه زیباست شهادت! چه زیباست شهیدی که گلگون کفن در عرصۀ محشر در پیشگاه خدایش حاضر شده و بدون حساب و بازخواست، با عالی ترین تجلیل وارد بهشت و جایگاه ویژه اش شده و آنگاه، یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر، با همۀ امّت هایشان به دیدار او می آیند که آخرین آنها که در رأس قرار دارد، نام نامی و مبارکش حضرت محمّد بن عبدالله (ص) است .

فرزندم؛ با همۀ کم سن و سالی خویش، امیدوارم، هم اکنون که نوبت امتحان است و یاوران صادق و کاذب امام زمان (عج) مرتّب غربال می شوند و مردان کارزار فی سبیل الله از مرد نماهای ریاکار، همچون صدر اسلام، در پهنۀ ایران اسلامی، در این مقطع از تاریخ، مشخّص می شوند، تو در زمرۀ اصحاب و یاران حضرت حسین بن علی بن ابیطالب (ع) باشی و از حضرت علی اکبر و حضرت قاسم بن الحسن (ع) درس شجاعت، شهامت، استقامت و بردباری را فرا گیری.

فرزندم؛ تو پیش خدا خیلی عزیز بودی که توفیق حضور در جبهه را پیدا کردی و در زمرۀ جندالله به حساب آمدی. خوشا به حالت و خوشا به سعادتی که خداوند رحمان به تو ارزانی داشت . پدرت به فدایت و دعای مادرت همواره بدرقۀ راهت. 

 

و این است پاسخ فرزند ، به نصایح و پندهای پدر بزرگوارش !

« پدرجان؛ به شما اطمینان کامل می دهم، کسی که برای خدا کار کند، از هیچ چیز نمی ترسد!»

«پدر جان؛ ممنونت هستم که هر نامه ای که می نویسی، سعی می کنی به من روحیّه بدهی و واقعاً هم روحیّه می گیرم.»

و سرانجام ، مسعود نیز، یکی از ره یافتگان عرصۀ وصال حضرت دوست گشت و در تاریخ 15 اردیبهشت سال 61 ، در جبهۀ جنوب به آرزوی دیرینه اش رسید.

بخشی از وصیّتنامۀ این عزیز را با هم می خوانیم :

«من خدا را شکر می گزارم که قدری بیشتر مهلتم داد تا توانستم به اندازۀ درکم، اسلام را بشناسم و با نثار خون خود، درخت تنومند اسلام را آبیاری نمایم.

پدر عزیزم؛ صدها درود و آفرین بر شما باد که همچون ابراهیم ، فرزند خویش را به قربانگاه فرستادید و خوشحال بودیدکه فرزندتان در صف جندالله قرار گرفته است. در هر نامه ای که برایم فرستادید، در آن آرزو نمودید که من به جندالله بپیوندم ( به آرزوی شهادت دست یابم ) و حالا که من به هدف خود رسیده ام و شما به آرزوی خود؛  می دانم که اصلاً ناراحت نیستید، بلکه خوشحال هم هستید. من به وجود چنین پدری افتخار می کنم .

و تو ای مادر عزیز؛ که بعد از خدا، مهربانترین افراد نزد من هستی، من به وجود شما افتخار می کنم که چنین فرزندی را تربیت نمودید و وقتی او را به قربانگاه فرستادید، خوشحال بودید و قبل از آن وقتی که من به شما بگویم به من اجازه می دهید(به جبهه بروم)، شما به من گفتید: « برو، تو با دیگر جوانان هیچ فرقی نداری .»

ای مسلمانان و ای امّت حزب الله؛ من به عنوان برادر کوچک شما، به شما می گویم که پیوندتان را با علمای اسلام، هر چه بیشتر مستحکم نمایید .

ای محصّلین در مدارس؛ شما باید مسئولیّت را حس کنید که چقدر اسلام در این زمان به متخصّص با ایمان نیاز دارد.  انشاءالله هم شما و هم معلّمانتان بیشتر همّت کنید و در آینده فرد مفیدی برای اسلام خواهید بود .

انتهای پیام/