مراسم نقد و بررسی «عملیات مهندسی» در فرهنگسرای رسانه برگزار شد

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، مراسم نقد و بررسی کتاب «عملیات مهندسی، بررسی کارنامه بخش ویژه نظامی سازمان مجاهدین خلق»، با حضور «محمدحسن روزی‌طلب» و «علی‌اکبر طاهری» عصر (دوشنبه) ساعت ۱۷ در فرهنگسرای رسانه برگزار شد.

محمدحسن روزی طلب نویسنده این کتاب درباره  شکل گیری کتاب خود اظهار داشت: اعلام فتز نظامی سازمان مجاهدین خلق در ۳۰ خرداد اتفاق مهمی بود. حال و هوای امروز ما نیز متاثر از این روز است. پژوهش های قبلی موضع یک طرفه ای داشتند. این سازمان یک خطر بالفعل برای نظام است که این مساله تاریخ نویسی را دچار مشکل می‌کرد. این مورد براحتی ابطال پذیر است چرا که کنش قضایی نظام در آن لحاظ نمی‌شود. مثل برخورد قضایی در ماجرای بعد از هفتم تیر.

وی در ادامه افزود: ما از چند سال گذشته سعی کردم به کنش و واکنش نظام هم بپردازیم. ما برای اولین بار با کارشناسان طراز اول گفتگو کنیم. در مورد جزئیات کتاب باید بگویم که تلاش داشتیم کتاب شکنجه را ویرایش جدید کنیم. در بررسی اولیه اطلاعات دیگری را مورد بررسی قرار دادیم. مجموعه این اطلاعات در نهایت کتاب عملیات مهندسی را شکل داد.

این نویسنده تاریخ معاصر درباره معنای عملیات مهندسی گفت: در سازمان امکان خودسری وجود ندارد. سازمان بعد از ضربه‌ای که در قضیه موسی خیابانی حرکت نظام را حرکت پیچیده ای تصور نمی‌کردند‌. بعد از ضربه ۱۲ اردیبهشت آنها به این نتیجه رسیدند که حرکت نظام از چهار عامل نشات می‌گیرد. اول اینکه نظام تعقیب و مراقبت بالایی دارند. دوم اینکه نظام از نفوذ استفاده می‌کند همچنین از شکنجه هواداران سازمان اطلاعات می‌گیرد چهارم هم نظام از امکانات مخابرات استفاده می‌کرده برای همین نظام توانسته به سازمان ضربه بزند. سازمان تصمیم می‌گیرد با دستگیری فعالان نظام در این چهار بخش به شگردهای حکومت پی ببرد.

علی‌اکبر طاهری نویسنده دیگر کتاب درباره خط مشی سازمان اظهار داشت: سازمان از سال ۴۴ مخالفت با نظام جمهوری اسلامی داشت‌. استراتژی سازمان قبل از انقلاب جنگ چریکی شهری بود تا از این طریق خود را تبیت کند. این سازمان تا سال ۵۰ توانست نیروهای زیادی را به کار گیرد. سازمان با فشار بر افراد خود تصمیم گرفت اقداماتی را انجام دهد.‌ آنها در جشن‌های ۲۵۰۰ ساله برنامه‌ریزی‌های مختلفی داشتند که به دست ساواک دستگیر شدند. این اولین مرحله اقدام سازمان بود که ابتر ماند. خط مشی سازمان اغلب واکنشی بود نه براندازی.
 وی در ادامه توضیح داد: زمانی که رجوی در زندان بود آن استراتژی تغییر کرد. آنها معتقد بودند که نظام توسط روحانیت غصب شده و به همین دلیل تصمیم به سازماندهی جدید دست بزنند. عده‌ای گمان می‌کنند اگر سازمان وارد حکومت می‌شد اقدامات مسلحانه انجام نمی‌داد. اما این تصور غلطی است، آنها با رهبری روحانیت مخالف بودند. در سال ۶۰ سازمان سعی داشت با اتکای بنی‌صدر رو در روی نظام بایستد. امام سازمان مجاهدین را نپذیرفت از طرفی بنی‌صدر هم از صحنه سیاسی خارج شد و به همین دلیل آنها وارد فاز نظامی شدند.

این تاریخ پژوه معاصر در ادامه گفت: سازمان سعی داشت مردم را جذب کند که موفق نشد و شکست سازمان قطعی شد. دستگیری و اعدام های گسترده سبب شد سازمان در محدودیت قرار بگیرد.

انتهای پیام/ ۱۶۱