به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع پرس، در طول تاریخ کشورهای استعمارگر و صاحب قدرت، همواره تلاش کرده‌اند که از واژه «حقوق بشر» به‌عنوان حربه‌ای برای سلطه بر كشورهای دیگر استفاده کنند.
حقوق بشر و حمایت از مردم مظلوم و بی‌دفاع، از جمله دغدغه‌های جهانی است که نه تنها توجه سازمان ملل متحد بلکه بسیاری از کشورها و حتی نهادهای غیردولتی را به این موضوع مهم و حیاتی وا داشته است.
کشورهایی که درد و رنج مردم ستم‌دیده را میفهمند، می‌کوشند با فرهنگ و آداب رسوم مختلفی که دارند در مسیر رعایت حقوق بشر گامی موثر بردارند؛ در این میان، تنوع فرهنگی و دیدگاه‌های مختلف این کشورها منجر به طرح دیدگاه‌ها و موضوعات جدید شده است. فارغ از تنوع فرهنگی و دیدگاه‌های متفاوت، آنچه اهمیت دارد حمایت از حداقل استانداردهای انسانی است که همه پیروان ادیان توحیدی، آزادی‌خواهان و مدافعان بشریت به دنبال آن هستند.
توجه به مضامین عالی بشری در ادیان توحیدی از جمله دین مبین اسلام که دارای مبانی فکری و اصول قابل ملاحظه‌ای در این زمینه است، برکات بسیاری را برای جامعه انسانی به همراه دارد. همین امر دانشمندان اسلامی را بر آن داشت تا به تبیین گفتمان حقوق بشر با توجه به دیدگاه‌های متعالی اسلام بپردازند که نهایتا ماحصل این تلاش‌ها منجر به تصویب اعلامیه حقوق بشر اسلامی شد.
اگرچه دولت‌های اسلامی پس از تصویب اعلامیه حقوق بشر اسلامی، متعهد شدند تا به مفاد عالی آن پایبند باشند و عزم جدی خود را برای حمایت از حقوق انسان‌ها به کار گیرند، اما تاریخ به غفلت و بی‌تفاوتی برخی کشورهای اسلامی گواهی می‌دهد و یا گاهی نقض حقوق بشر توسط و یا با حمایت های مادی و معنوی این کشورها را نشان می‌دهد.
بشر به طور کلی، یک خانواده می‌باشد که بندگی نسبت به خداوند و فرزندی نسبت به حضرت آدم، آنها را گرد هم آورده و همه مردم در اصل شرافت انسانی، در تکلیف و مسئولیت برابرند؛ بدون هرگونه تبعیضی از لحاظ نژاد یا رنگ یا زبان یا جنس یا اعتقاد دینی یا وابستگی سیاسی یا وضع اجتماعی و غیره.
متاسفانه این روزها بار دیگر استاندارد دوگانه حقوق بشر کشورهای غربی توجهات را در سراسر جهان به خود جلب کرده است؛ صدای ضجه‌زدن زنان و کودکان زیر آوارهای تخریب شده در یمن، هر وجدان بیدار انسانی را به خروش وامی‌دارد و نفرت او را نسبت به ظالمان زمانه و حامیان آنها بر می‌انگیزد.
هر روز که عدم واکنش و بی‌تفاوتی دولت‌ها برای جلوگیری از این جنایات استمرار می‌یابد، درد و افسوس وجود انسان را فرا می‌گیرد و این پرسش به ذهن انسان می‌رسد که این همه قواعد حقوقی بین‌المللی و این همه ساز و کارهای جهانی برای چیست؟
چگونه می‌توان جلوی یک چنین جنایات فاحش و نسل‌کشی آشکار را گرفت؟ چگونه می‌توان به آینده بهتر امید بست؟ آیا اصلا با این همه بی‌عدالتی و ساختارهای غیرمنصفانه امیدی هست؟! آیا امید آن می‌رود که روزی کشورهایی که داعیه حقوق بشر را دارند در دادگاه تاریخ به خیانت‌هایشان در برابر انسان اعتراف نمایند؟
اما این تنها روایت از حقوق بشر نیست، روایت دیگری از حقوق بشر نور امیدی در دل‌ها روشن می‌کند؛ در این روایت که حتی بر اساس رویدادهای همین روزها قابل ارائه است، هزاران انسان بی‌سلاح اما مقاوم یمن را می‌بینیم که زیر همه فشارها و سلاح‌های کشتار جمعی، بلند قامت ایستاده‌اند تا به دنیا نشان دهند که کرامت بشر و آزادی و آزادگی و دفاع از حقوق خود قیمتی فراتر از هر محاسبه مادی سود و زیان حاصله دارد.
در این روایتِ سرشار از امیدواری با عنوان حقوق بشر اسلامی، میلیون‌ها انسان را در سراسر جهان می‌بینیم که با اعتقاد به ضرورت بهبود وضعیت بشر و دفع بی‌عدالتی، انواع سختی‌ها را به جان می‌خرند و در مقابل زورگویان و حامیان آنها می‌ایستند تا وضع انسان بهتر شود و دولت‌های ناقض حقوق انسانی در مناطق مختلف جهان ناچار شوند کرامت انسانی و حقوق و آزادی‌های ذاتی او را را رعایت کنند.
اینک بیش از دو دهه از تدوین اعلامیه حقوق بشر اسلامی می‌گذرد. در پنجم اوت 1990 (14مردادماه 1369)، دولت‌های عضو سازمان همکاری اسلامی با ایمان به پروردگار عالم و توجه به عقیده توحید ناب که ساختار اسلام بر پایه آن است و نیز برای پاسداری از دین و جان و خرد و ناموس و مال و نسل بشر ضمن تاکید بر نقش تمدنی و تاریخی امت اسلامی و به جهت ایفای سهم خود در تلاش‌های انسانی مربوط به حقوق بشر که هدفش حمایت بشر در مقابل بهره‌کشی و ظلم بوده و تاکید بر آزادی و حقوق او و با ایمان به اینکه حقوق اساسی و آزادی‌های عمومی در اسلام جزئی از دین مسلمانان است اعلامیه 25 ماده‌ای را به تصویب رساندند که به اعلامیه جهانی قاهره معروف شد.
غرب همواره کوشیده است با نادیده گرفتن فرهنگ سایر ملل از جمله کشورهای مسلمان، ارزش‌های لیبرال سکولار حاکم بر جامعه خود را در پوشش حقوق بشر بر جهان تحمیل کند که حتی با توجه به اسناد حقوق بشر غربی و اعلامیه جهانی حقوق بشر، این روحیه در تضاد آشکار با ماده 18 این اعلامیه است.
از این منظر، روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی، نماد مقاومت کشورهای اسلامی در برابر این زیاده‌خواهی فرهنگی و سیاسی غرب محسوب شده و به خودی خود نماد مقاومت و ایستادگی ملتی برای استیفای حقوق اولیه خود است.
واقعیت این است که حقوق بشر غربی ابزار سیاسی در دست دولت‌ها و برخی کشورها است تا از آن استفاده ابزاری کنند، رویکرد کشورهای مختلف هم نسبت به این بحث متفاوت است برخی کشورها خود این امر را یک بازی سیاسی می‌دانند و بعضی هم قبول کرده‌اند و سعی دارند خود را منطبق با آن استانداردها کنند.
مرکز دانشجویی حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران روز چهاردهم مرداد، مصادف با روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی را که برگی زرین در فرایند تلاش‌های گسترده کشورهای اسلامی برای جلوگیری از جهانی شدن و محوریت یافتن فرهنگ غربی است گرامی می‌دارد و آرزومند تحقق مردم سالاری دینی و حاکمیت عقلانیت اسلامی در همه کشورهای اسلامی است که نخستین شرط لازم برای دست‌یابی به ارزش‌ها و کرامت انسانی و اسلامی است.
بشر امروز بیش از پیش به ارزش‌ها، اصول حقوق بشر، قوانین رحمانی و عادلانه اسلام ناب محمدی تشنه است و خیزش‌های منطقه به خوبی نشانگر این موضوع است.
مرکز دانشجویی حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران، معقتد است که کشورهای اسلامی همه استعدادها و زمینه‌های لازم برای رشد و شکوفایی با تکیه بر ارزش‌های اسلامی و کرامت انسانی را دارد و تحولات اخیر در کشورهای اسلامی دلیل دیگری بر حقانیت شعارهای ضد استکباری و عدالت خواهانه مردم ایران اسلامی است.
به امید روزی که شاهد جهانی عاری از خشونت و افراطی‌گری و زندگی مسالمت‌آمیز در بین تمام ابنای بشر باشیم.
