در این برنامه که شحصیتهایی چون «مصطفی محدثیخراسانی»، «حسین قرایی»، «محمدعلی گودینی»، «عبدالرحیم سعیدی»، «علیاکبر والایی»، «محمود اکرامی»، «حسین اسرافیلی» و ... حضور داشتند.
غلامعلی حدادعادل یکی از سخنرانان این برنامه بود که با اشاره به شهریار و روز شعر فارسی اظهار داشت: شهریار نمونه بزرگ یک آذربایجانی ایرانی است. او به زبان مادری خود عشق ورزید او میدانست که هر زبانی داشته باشد باید برای ایران شعر بگوید و شهریار چنین رفتاری در ایران و در دوران معاصر ما دارد به همین سبب روز شعر فارسی به نام او نامیده شده است.
وی در ادامه گفت: من طی این سالهای فعالیتهایم جریانهای اسلامی، غیر اسلامی و ضد اسلامی را همیشه رصد میکردم. رقبای ما و مخالفان ما هوای همدیگر را داشتند اما ما، کاری به کار یکدیگر نداریم. مثلاً یادم هست در سالهای پیش از انقلاب آنها چطور جریانسازی میکردند و یا یک جریان را چطور بزرگ میکردند و یا یک چهره از میان خودشان را چطور برجسته میکردند. در حال حاضر هم همینگونه است در حالی که حاکمیت با نیروهای انقلاب است اما همان جماعت و جریان با دگردیسی فکری و سیاسی که در آنها رخ داد باز همینگونه عمل میکنند. ما قدر داشتههایمان را نمیدانیم و معرفی نمیکنیم.
محمود اکرامی در ادامه این مراسم با اشاره به عصرانههای ادبی گفت: برگزاری عصرانههای ادبی کاری است کارستان. آنهم در عصری که تولیدکننده پفک از تولیدکننده اندیشه ارزشمندتر است. در عصری که توسعه با رشد مساوی پنداشته میشود، جامعهای که توسعه انسانی نداشته باشد، تصویرش کاریکاتوری میشود.
وی افزود: از آنجا که انقلاب ما یک انقلاب فرهنگی است، من بر این باورم کارهایی از این قبیل در ادامه گفتمان انقلاب بوده و عمیق و ریشهدار است که در راستای تولید دانایی است. جلساتی از این قبیل در مسیر تولید و ترویج دانایی حرکت میکند و در این راستاست که فرهنگ را جامعهپذیر میکنیم.
این شاعر و پژوهشگر ادبی در ادامه گفت: جامعهای پیشرفت میکند که انباشتگی فرهنگی داشته باشد، اگر مبنای توسعه انسان و دانایی باشد، توسعه همهجانبه خواهد شد. شاعر کسی است که اندیشه را تولید و درونی میکند. شاید در ظاهر این برنامهها تجلیل از مقام شاعر باشد، اما در باطن تجلیل از دانایی و تجلیل از عناصر فرهنگی است، آدمهایی که با زبان زبده به درونی شدن فرهنگ کمک میکنند.
حسین اسرافیلی از میهمانان دیگر این عصرانه ادبی بود که در بخشی از سخنان خود بیان داشت: همواره با اندوه فراوان از دوران گذشته یاد میکنیم که همه دور هم بودیم اما بنابه دلایل مختلف این روزها از هم دور شدهایم و فکر میکنم این محافل و صحبت کردنها در روزگار ما جایش خالی بود که با برنامه عصرانه ادبی این اتفاق رقم خورد. سپاسگزارم این اتفاق افتاده اما مسائلی هست که دوستان باید تلاش کنند تا دور هم جمع شدنها راحتتر شود.
وی افزود: آنهایی که در استانها هستند حضورشان در تهران سخت است اما میشود با اندیشیدن تدابیری به منزلشان رفت و از آنها تفقد کرد و حتی آنهایی که در تهران هستند اما به دلیل کهولت سن یا مشکلات جسمانی آمدن برایشان مشکل است میشود به منزلشان رفت و از آنها یاد کرد. مانند استاد سیدعلی موسوی گرمارودی که خوب است به منزلش رفت.
اسرافیلی در پایان گفت: خوب است برنامههایی که عنوان نکوداشت دارد تنها به نکوداشت اختصاص داده نشود و با دعوت از صاحبنظری در حوزه فرهنگ بخواهیم در ارتباط با معضلات فرهنگی حرف بزند. اینها نکاتی است که خوب است اهالی رسانه به آنها توجه کند و به مخاطبان خود انتقال دهند.
مصطفی محدثی خراسانی ضمن تشکر از برپایی عصرانه ادبی گفت: کار مؤثر و چشمگیری طی این سالها به واسطه عصرانههای ادبی فارس انجام شده است.
وی افزود: در این سالها خبرهای ادبی را یا باید کنگره ادبی عریض و طویلی برگزار شود یا بزرگی از دست برود تا رسانههای ما به آن توجه کنند و متوجه اهمیت آن شوند، اما با این برنامهها که هوشمندانه بوده توانستند با هزینه کم فضایی سرشار از شور و انگیزش را در فضای رسانهای فراهم کنند.
محدثی خراسانی گفت: بهواقع اگر طی 4 سال گذشته خبرهای ادبی را دنبال کنیم بخشی از اخبار را این عصرانهها به خود اختصاص میدهند و توانسته در فضای ادبی تأثیرگذار باشد و جو وفاق و همدلی را دامن زده است. این برنامهها ارزشمند بوده اما خب هر طرحی اگر بخواهد استمرار داشته باشد با آسیبهایی مثل کلیشه روبرو خواهد شد که این طرح از آن مصون نبوده است و با برنامهریزی میشود از گزند این آسیبها دوری کرد.
وی در پایان گفت: امروز اگر کسی کتابی مینویسد خودش باید درخواست کند که در مورد کتابش چیزی بنویسد. ممکن است یک کتاب حاصل 2 سال یا بیش از 50 سال کار فکری یک نویسنده باشد اما قدر آن دانسته نمیشود.
در پایان این مراسم نیز از تمبر یادبود «صد دفتر مشاقی» با حضور «غلامعلی حدادعادل» رونمایی شد.