وصیت‌نامه شهید مدافع حرم سیدمحمود موسوی/ فرزندم را طوری تربیت کن که آموزگار قرآن شود

شهید موسوی در وصیت‌‌نامه خود آورده است: همسر مهربانم! دوست دارم دخترم در شمال معلم قرآن شود و به بچه‌ها درس قرآن بدهد. از شما خواهش می‌کنم در این باره کوتاهی نکنید.
کد خبر: ۲۵۹۲۵۸
تاریخ انتشار: ۰۳ مهر ۱۳۹۶ - ۱۵:۱۴ - 25September 2017

وصیت‌نامه شهید مدافع حرم سیدمصطفی موسوی/ فرزندم را طوری تربیت کن که آموزگار قرآن شودبه گزارش خبرنگار ساجد، «سیدمحمود موسوی» متولد سال ۶۰ در بابل است. پدرش کشاورز و سیدمحمود هر وقت که می توانست به کمک پدرش می رفت.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است را در ادامه می‌خوانید:

«به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان

سلام بر حضرت محمد رسول خدا، سلام بر امیرالمومنین علی (ع)، سلام بر فاطمه زهرا (س)، سلام بر ائمه معصومین، سلام بر امام حسن مجتبی (ع) غریب مدینه، سلام بر سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع)، سلام بر قبرستان بقیع، سلام بر کاظمین، سلام بر مشهد مقدس، سلام بر سامرا مقدس، سلام بر فاطمه معصومه (س) و بر علمای قم، سلام بر شاه چراغ، سلام بر بهشت زهرا (س)، سلام بر بهشت رضا (ع)، سلام بر همه شهدا از صدر اسلام تا کنون.

این وصیت‌نامه را در حالی می‌نویسم که عازم ماموریت دشواری هستیم، امیدوارم ان‌شاءالله با پیروزی عزیزان روح‌الله و سید علی به انجام برسد.

یا رب! در نگاه دوستانم می‌نگرم در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده، با یکدیگر وداع می‌کنند، چون هیچ‌کس نمی‌داند چه کسی می‌ماند و چه کسی به دیدار معشوق می‌شتابد.

خدایا! نمی‌دانم وقتی که مرگ به سراغم می‌آید، من در چه حالی هستم، اما خدایا! دوست دارم در آن حال، لبهایم به ذکر یا زهرا (س) مشغول باشد و دلم از نور محبت علی و فرزندان علی (علیهم صلوات الله) لبریز باشد. خدایا! در دلم تقاضایی است که نمی‌توانم آن را بر زبان آورم و آن تمنای شهادت است. خدایا آیا من لایق شهادت هستم؟

خدایا! شرم دارم از اینکه بگویم شهادت را نصیب شخصی مثل من گردانی، زیرا شهدا، همه چیزشان خدا بود و من هنوز به آنجا نرسیدم.

خدایا! شاید گناهانم موجب شده است تا درخواستم به عرش نرسد. پس خودت به من فرصت توبه عطا فرما. خدایا! دستانم خالی است.

خدایا پس از سنگینی سی سال عمر به هدر رفته، اکنون احساس می‌کنم سبک شده‌ام. خدایا! نمی‌دانم حکمتت چه بود که مرا از شمال به تهران کشاندی و همسری مهربان و فرزندی سالم به من عطا کردی. حال من چگونه شکرت را به جا آورم؟

خدایا! از تو می‌خواهم همسر و فرزندم و تمامی خانواده‌ام را عاقبت به خیر نمایی.

وصیتی به خانواده‌ام:

پدر و مادر مهربانم، برادران و خواهرم، از اینکه زود از میان شما رفتم معذرت می‌خواهم، تقدیر خدا چنین بود. به هر حال، خداوند روزی ما را به دنیا آورد و روزی نیز ما را از این دنیا می‌برد و الان وقت رفتن من بود. شما را به خدا می‌سپارم و از خداوند می‌خواهم به شما صبر جمیل عطا فرماید.

سلام مرا به همه دوستان و آشنایان برسانید و به آنان بگویید: اسلام و انقلاب باید به دست آقا امام زمان (عج) برسد. برای رسیدن به این مقصد، باید از تمام خطرها و موانع عبور کرد، هر چند در این راه ممکن است خون جوانانی ریخته شود و جان عزیزانی نثار گردد و سهم کوچکی از این جهاد هم نصیب ما بشود.

سفارشی به همسر مهربانم:

شما واقعا برای من همسری کردید، اما من نتوانستم همسری شایسته برای شما باشم، عذرم را پذیرا باش. از خداوند می‌خواهم که به شما صبر عطا فرماید.

همسر مهربانم! همیشه پشت سر رهبر قدم بردارید، چون سخنان رهبر بدون تردید حق است، پس بعد از من، همه هم و غم شما ولایت باشد. به دخترم بگویید همواره در خط رهبری باشد و هیچگاه پشت ولایت را خالی نکند.

همسر مهربانم! دوست دارم دخترم در شمال معلم قرآن شود و به بچه‌ها درس قرآن بدهد. از شما خواهش می‌کنم در این باره کوتاهی نکنید.

در مراسم تشییع من گریه نکن، چون دوست دارم با استقامتت، دشمنان را به گریه اندازی.

سخنانی چند با دخترم:

1) دخترم! باید با دیگران فرق داشته باشی، یعنی از نظر ادب، شخصیت، متانت، معنویت و از نظر عملی به درجات عالی برسی.

2) قرآن را از مادرت بیاموز.

3) از همه مهم‌تر اینکه به مادرت احترام بگذار، زیرا مادرت در تمام سختی‌ها با تو بوده است؛ مواظب مادرت باش، من هم برای شما دعا می‌کنم.

وصیتم به دوستان و آشنایان:

همه ما روزی به دنیا آمده‌ایم و روزی هم از این دنیا می‌رویم. خوشا به حال آن کس که پاک آمد و پاک می‌رود. در این دنیای فانی اگر شما فردی خوب باشید حتما خوب از این دنیا می‌روید، اما من با این کوله‌بار گناه نمی‌دانم چگونه از دنیا خواهم رفت. امیدوارم ان‌شاءالله با دعای شما، سبکبال به عالم دیگر رفته و از عذاب قبر نجات یابم.

ای دوستان! فریب دنیا را نخورید، زیرا این امر، مانع خیر اخروی می‌شود. پس در همه حال سعیتان به دست آوردن خیر اخروی باشد.

کلامتان کلام رهبر باشد و از زبان او بشنوید، چون کلام و زبان رهبر، کلام و زبان آقا امام زمان (عج) است، پس همیشه حامی و پشتیبان رهبر باشید؛ زیرا دل رهبر به شما خوش است و همواره برای سلامتی او دعا کنید.

به پدر و مادرتان احترام بگذارید و دستشان را ببوسید، چون با دعای آنان زندگی شما خوب خواهد شد. به روحانیت احترام بگذارید، زیرا آنان حافظان اسلامند. دشمنان از جدایی مردم و روحانیت خوشحال می‌شوند، پس دشمنان را با پیروی از روحانیت، ناراحت کنید.

اگر می‌خواهید از فتنه آخرالزمان در امان باشید، فقط پشت سر ولایت فقیه باشید.

خانواده شهدا را فراموش نکنید و برای آنان دلگرمی باشید. با حضورتان درتمامی صحنه‌ها و راهپیمایی‌ها و شرکت در مراسمات دینی و مذهبی، پشتیبانی خود را از نظام، اعلان نموده و موجب یاس و ناامیدی دشمنان شوید.

در پایان از همه شما التماس دعا دارم، محتاج دعای شما هستم. از دوستان و آشنایان حلالیت بطلبید.

رفیقان می‌روند نوبت به نوبت

خوشا روزی که نوبت بر من آید»

انتهای پیام/ 181

نظر شما
پربیننده ها