زینب (س) کاروان اسیران را مملو از صبوری کرد/ نقش صبر در ارتقای انسان

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، ساعت ۱۲ ظهر پنج‌شنبه، مورخ ۲۱ ماه محرم سال ۱۴۳۹ هجری قمری، «کاروان اسرا» در شهر قم به حرکت درخواهد آمد؛ کاروانی نمادین از بازماندگان روز عاشورا که حرکتش را از خیابان تولیددارو آغاز می‌کند و به سمت حرم مطهر فاطمه معصومه (س) خواهد رفت تا در آنجا به مرثیه خوانی و اجرای تعزیه بپردازد؛ اما از کاروان نمادین هنرمندان قمی تا کاروان حقیقی اسرای کربلا چه فاصله‌ها که نیست.

مردمی که به اجرای نقش زینب کبری (س)، حرکت سخت بازیگر نقش سیدالساجدین (ع) و غربت و مظلومیت کودکی که به جای رقیه ناله خواهد کرد، گریه می‌کنند و می‌گریند و بر سر و سینه می‌زنند، آیا می‌توانند ذره‌ای از این واقعه را به شکلی واقعی تحمل کنند؟

چه تفاوتی است میان این مردم با مردمانی که به اسیری خاندان رسول الله (ص) خندیدند و رقص و پایکوبی کردند؟ چه تفاوتی است میان مردمی که از همه داشته هایشان برای حسین (ع) می‌دهند با مردمی که دختران و فرزندان علی بن ابیطالب (ع) را خارجی، کافر و ملحد می‌خواندند؟ این چه داغ عظیمی است که اگر قرن‌ها انسانیت برای رفع و رجوعش تلاش کند، نمی‌تواند چنین لکه ننگی را از دامن تاریخ محو کند؟

در چنین روزهایی بود که عزیزان حسین بن علی (ع) و بهترین انسان‌های زمانه خود با پای پیاده، زخمی، دل‌های شکسته و چشم‌های سنگین شده از خیل خاک و اشک و آه در محاصره مردانی دیو صفت و در بند غل و زنجیر به سمت شام بلا حرکت کردند.

اما اگر مورخان و محققان شام را برای فرزندان رسول الله (ص) شام بلا توصیف کردند، سخنرانی و مقاومت زینب کبری (س) شام را برای یزید و دستگاهش پر از بلا کرد، آنجا که دلاورانه فریاد برآورد: «ای یزد! آیا فراموش کرده‌ای قول خداوند متعال را که فرمود: گمان نکنند آنان که کافر گشته‌اند این که ما آنها را مهلت می‌دهیم به نفع و خیر آنان است، بلکه ایشان را مهلت می‌دهیم تا گناه بیشتر کنند و آنان را عذابی باشد دردناک!

آیا این از عدالت است ای فرزند بردگان آزاد شده که تو، زنان و کنیزان خود را پشت پرده نگهداری ولی دختران رسول خدا (ص) اسیر باشند؟»

دلاوری عمه سادات (س) آنجا به اوج خود می‌رسد که فریاد برآورد: «آن‌کس که کار حکومت تو را فراهم ساخت و تو را بر گردن مسلمانان سوار نمود، بداند که پاداش ستمکاران بد است و دریابد که مقام کدام یک از شما بدتر و یاور او ضعیف‌تر است و اگر مصائب روزگار مرا بر آن داشت که با تو مخاطبه و تکلم کنم ولی بدان قدر تو را کم می‌کنم و سرزنش تو را عظیم و توبیخ تو را بسیار می‌شمارم، این جزع و بی‌تابی که می‌بینی نه از ترس قدرت و هیبت توست، لکن چشم‌ها گریان و سینه‌ها سوزان است.

ای یزید! هر کید و مکر که داری بکن، هر کوشش که خواهی بنمای، هر جهد که داری به کار گیر، به خدا سوگند هرگز نتوانی نام و یاد ما را محو کنی، وحی ما را نتوانی از بین ببری، به نهایت ما نتوانی رسید، هرگز ننگ این ستم را از خود نتوانی زدود، رأی توست و روزهای قدرت تو اندک و جمعیت تو رو به پراکندگی است، در روزی که منادی حق ندا کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد.»

مدیر مرکز فرهنگ و معارف قرآن کریم در این زمینه اظهار داشت: یکی از موضوعاتی که در قرآن کریم بر آن تأکید شده است مسئله صبر و بردباری و استقامت است.

حجت الاسلام محمدصادق یوسفی مقدم ادامه داد: در بسیاری از آیات قرآن کریم توصیه به صبر مشاهده می‌شوند و بسیاری از دستورات دین هم برای ایجاد بردباری در جامعه است، بنابراین یکی از موضوعات کلیدی که در رشد و ارتقای انسان بسیار تأثیر دارد صبر است.

وی با بیان اینکه از مهم‌ترین حوادثی که صبوری را به ما شیعیان و جامعه مسلمانان می‌آموزد، واقعه عاشورا و حوادث مهم پس از آن بود، گفت: روز عاشورا حادثه‌ای روی زمین رخ داد که براثر آن بهترین انسان‌ها به شهادت رسیدند.

مدیر مرکز فرهنگ و معارف قرآن کریم اضافه کرد: اما دشواری‌ها و سختی‌ها پس از این حادثه شروع شد و کسی که توانست کاروان اسیران را به کاروان صبوران تبدیل کند، حضرت زینب (س) بود.

حجت الاسلام یوسفی مقدم با اشاره به اینکه حضرت زینب (س) به رغم سختی‌های اسارت و زنجیر یزیدیان و گرسنگی و تشنگی و خستگی راه باز هم سعی داشتند تا پیام قیام امام حسین (ع) را به گوش مردم برسانند، افزود: این نشان می‌دهد که اگر انسان صبر پیشه کند و در سختی‌ها استقامت به خرج دهد بالاخره به نتیجه و هدفش می‌رسد، همان‌گونه که ایشان نیز پیام اصلی امام حسین (ع) را به همگان رساندند.

 

منبع: مهر