اقدامات سیاسی رژیم سعودی برای مقابله با مقاومت اسلامی در لبنان و منطقه

به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، اگرچه موضوع استعفای سعد حریری به دلیل اختلافات وی با میشل عون رئیس‌جمهور لبنان بر مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی، خصوصا افزایش همگرایی میان دولت و جنبش حزب‌الله، از سوی کارشناسان و تحلیلگران سیاسی در لبنان و جهان عرب پیش‌بینی شده بود اما نکته قابل توجه در این مورد، انجام این عمل در پایتخت رژیم سعودی و اعلام آن از طریق رسانه بین‌المللی این رژیم، یعنی شبکه ماهواره‌ای العربیه، بود.

 

سعد حریری یکی از مهم‌ترین حامیان شورشیان و گروهک‌های تروریستی تکفیری در نبرد با ارتش سوریه بود. به همین خاطر پیروزی‌های گسترده حزب‌الله لبنان در نبرد با این تروریست‌ها در خاک سوریه و عراق، که با تأیید و کمک دولت‌های این کشورها بود، باعث افزایش نقش منطقه‌ای و جهانی حزب‌الله شد. این موضوع مورد پسند حریری نبود.

 

روابط نزدیک و طولانی‌مدت خاندان سعودی با خاندان حریری، موضوعی است که تا حد زیادی در قدرت و نفوذ حریری‌ها در وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی لبنان تأثیر گذاشته است به گونه‌ای که بدون حمایت ریاض نمی‌توان جایگاهی برای خاندان حریری در عرصه سیاسی و اجتماعی لبنان در نظر گرفت.

 

گسترش توان حزب‌الله از خاک لبنان به سوریه باعث خشم خاندان سعودی و به دنبال آن خاندان حریری شد. این موضوع زمانی به اوج خود رسید که حزب‌الله با اجرای عملیات گسترده علیه تروریست‌ها در مناطق اشغالی واقع در شمال شرق لبنان، توانست برای اولین بار طی آخرین مرحله از عملیات آزادسازی در قلمون، ارتش‌های لبنان و سوریه را به شکل یکپارچه علیه یک دشمن مشترک یعنی تروریست‌های تکفیری وارد صحنه عملیات کند.

 

پاکسازی کامل مرزهای سوریه و لبنان از لوث تروریست‌های تکفیری باعث شد راه کمک‌رسانی به گروهک‌های تروریستی فعال در خاک سوریه به طور کامل قطع شود. این موضوع باعث شکست کامل پروژه حریری‌ها و نیروهای حامی تروریسم تکفیری- سلفی برای سرنگونی حکومت بشار اسد و تضعیف موقعیت سیدحسن نصرالله شد.

 

چیزی که حکومت سعودی را در این مورد خشمگین می‌کند، گسترش نفوذ و قدرت جمهوری اسلامی ایران در منطقه و جهان است. سرنگونی و شکست گروهک‌های تکفیری مورد حمایت رژیم سعودی در نبرد با ارتش‌ها و جنبش‌های مقاومت مورد حمایت ایران باعث شده است که ایران قدرت غیرقابل مهار در منطقه شود و در آستانه تبدیل شدن به یک قدرت جهانی قرار بگیرد.

 

نکته‌ای که در این مورد می‌توان آن را قابل تأمل دانست، نوع اطلاع‌رسانی سعد حریری از استعفای خود است. او حتی از شبکه‌های لبنانی نزدیک به خود مانند «المستقبل»، «الجدید» و دیگر رسانه‌های لبنانی نزدیک به جریان 14 مارس استفاده نکرد بلکه ترجیح داد حرف‌های ضد ایرانی و ضد حزب‌اللهی خود را به شدیدترین شکل ممکن از رسانه‌ای که متعلق به اربابان سعودی وی است، اعلام کند.

 

همانطور که توقع می‌رفت، سعد حریری در این بیانیه هیچ اشاره‌ای به اشغالگری رژیم صهیونیستی و دردهای ملت فلسطین نکرد بلکه مدعی شد دلیل تمام مشکلات جهان عرب، ایران و حزب‌الله هستند.

 

چنین اقدامی از سعد حریری عجیب نیست زیرا حتی در زمان تصدی پست نخست‌وزیری لبنان توسط «فؤاد سنیوره» و «نجیب میقاتی» نیز از اعلام مواضع خود علیه حزب‌الله، دولت سوریه و جمهوری اسلامی ایران خودداری نمی‌کرد.

 

با این حال، سعد حریری نه به صورت مستقل بلکه با دستور مستقیم ملک سلمان دست به چنین اقدام غیرمنطقی در خارج از خاک لبنان زده است. رژیم سعودی هر نوع ثبات سیاسی در لبنان را کمک به ثبات این کشور و تحقق اهداف ایران در منطقه می‌بیند و این مسأله با اهداف رژیم حاکم بر ریاض در راستای ایجاد یک نظم آمریکایی- صهیونیستی- سعودی در منطقه در تضاد است.

 

مشخص است که رژیم سعودی از شکست‌های گسترده تروریست‌های مورد حمایت خود در نبردهای میدانی در عراق، سوریه، لبنان و یمن درس نگرفته است و به دنبال جبران این شکست‌ها در میدان سیاسی است. طرحی که حکومت سعودی امروز با راهکار سیاسی به دنبال تحقق آن در لبنان است، طی چند سال تلاش نتوانسته است در سوریه و یمن، که توسط متحدان تکفیری ریاض درگیر جنگ شده‌اند، محقق کند.

 

انتهای پیام/ 421