یادداشت/ زینب عامری

جمهوری‌ اسلامی در مسیر وحدت افزایی جهان اسلام

وحدت و همگرایی کشورهای اسلامی از ضروریات بنیادین و سرنوشت‌ساز جهان اسلام است که باید بیش از ادوار گذشته در جهت تبیین و ترغیب ملل اسلامی به سمت آن کوشید.
کد خبر: ۲۶۸۸۱۱
تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۳۹۶ - ۰۲:۰۰ - 02December 2017
جمهوری‌اسلامی در مسیر وحدت افزایی جهان اسلامبه گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، زینب عامری در یادداشتی نوشت:

وحدت و همگرایی کشورهای اسلامی از ضروریات بنیادین و سرنوشت‌ساز جهان اسلام است که باید بیش از ادوار گذشته در جهت تبیین و ترغیب ملل اسلامی به سمت آن کوشید. جمهوری اسلامی همواره مهم‌ترین نقش را در مسیر این وحدت‌افزایی ایفا کرده که توجه و بررسی آن می‌تواند اهمیت و چرایی این جریان‌سازی و نقشه راه را ترسیم نماید:

۱- یکی از عوامل کلیدی که باعث نزدیکی هرچه بیشتر سرزمین‌های اسلامی شد، جریان بیداری اسلامی برخاسته از صدور انقلاب اسلامی ایران بود. جریان بیداری اسلامی که بر محور تقریب مذاهب و ملل اسلامی حرکت می‌کرد، موجی از قیام‌های حق‌جویانه و وفاق‌محور را منتج شد که در تغییر ساختار سیاسی جهان اسلام و وحدت حداکثری مثمر ثمر بود. حرکت‌های نرم و روشنگرانه بعدی چون نشست‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی حول لزوم وحدت کشورهای اسلامی، شناخت وحدت در اندیشه سیاسی امام خميني (ره) و ... به خودی خود پیوند و تعاملات در جهان اسلام را شتاب بخشید. 

2- حاصل این قرابت و حرکت در مسیر وحدت تثبیت گفتمان انقلاب اسلامی بود که مرحله نوینی را فرامرزهای ایران اسلامی تجربه می‌کرد. تبدیل گفتمان انقلاب اسلامی به یک الگوی بین‌المللی و نفوذ در سایر ملل اسلامی گفتمان‌های مشابهی را به‌وجود آورد که باوجود پارامترهای ملی و فرهنگی، شباهت و مشترکات فراوانی با انقلاب اسلامی ایران داشت و موجب تغییرات مثبت خودانگیخته و تلاش برای حفظ آن و همنوایی هرچه بیشتر در جهان اسلام شد. جریان‌سازی دیپلماتیک در افغانستان، لبنان، یمن، بحرین، سوریه و ... و توجه به شالوده فکری این جوامع قبل و بعد از انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی به خوبی این حقیقت را روشن می‌سازد. 

۳- مهم‌ترین پیامد سلبی پیروزی انقلاب و قدرت‌گیری جمهوری اسلامی ایران شکستن هیمنه استبداد غربی در ممالک اسلامی و به چالش کشیدن پیاپی «غرب‌سالاری» بود. این مسئله موازنات قدرت در جهان را دگرگون ساخته و چهره جدیدی از قدرت غیرغربی را به نمایش گذاشت. این بیداری سیاسی، سلب یکه‌تازی قدرت از سوی غرب و نیز تقویت قدرت اسلامی در یک حرکت ایجابی منجر به رشد و بهبود اوضاع ممالک اسلامی، چون عراق، سوریه، افغانستان و تشکیل دولت‌های مستقل با حاکمیت اسلام در آنها شد که نقش غیرقابل انکاری در ثبات سیاسی و افزایش وحدت درونی در جهان اسلام داشت.  خودباوری و حرکت به سمت تعیین سرنوشت، استقلال و ثبات سیاسی ملل اسلامی مهم‌ترین رهاورد فکری انقلاب اسلامی بود. جمهوری اسلامی با حراست و انتقال گفتمان انقلاب‌اسلامی زمینه‌های بیدارسازی و وحدت جهان اسلام را فراهم آورد. وحدت به عنوان مهم‌ترین سرمایه سیاسی منافع بسیاری برای کشورهای اسلامی خواهد داشت:

۱- وحدت و همگرایی ملت‌های اسلامی پتانسیل قدرتی ایجاد می‌کند که می‌تواند به مثابه سدی در مقابل تهدیدات خارجی عمل کند و در مواقع ضروری از میزان آسیب‌پذیری در مقابل خطرات احتمالی و توطئه‌ها بکاهد. 

۲- وحدت ظرفیتی را به وجود می‌آورد که در شرایط بحران داخلی و مشکلات سیاسی - اجتماعی ملت‌های اسلامی گره‌گشا و راهبردی خواهد بود. 

۳- وحدت اسلامی منجر به تجمیع نیرو و اقتدار جهت تأمین امنیت و جان مسلمانی می‌شود که در برخی نقاط جهان در اقلیت یا تحت تسلط به سر می‌برند. وضعیت مسلمانان در فلسطین، میانمار و مانند آن تا حد زیادی ناشی از عدم وحدت لازم و بازدارندگی حاصله از آن است. 

۴- نزدیکی و پشتوانگی سیاسی ملل مسلمان نسبت به یکدیگر موجب اصلاح چهره اسلام در جهان می‌شود که مدت‌هاست در فاز تخریب از سوی اسلام‌ستیزان در میادین مختلف قرار دارد. وحدت سرزمین‌های اسلامی با یکدیگر و همچنین با سایر ممالک غیراسلامی همگرا ابزار تبلیغاتی قدرتمندی برای اسلام و اشاعه آن خواهد بود، از همین‌رو غرب همواره به نفاق بین جوامع اسلامی و منزوی کردن آنان چشم طمع دارد. 

۵- این مهم منافع ژئواقتصادی فراوانی را داراست. این قرابت می‌تواند شناخت ظرفیت‌ها و منافع مشترک ملل اسلامی را جهت استفاده و سرمایه‌گذاری بیشتر و بهتر موجب شود. بستر مناسب برای بازارهای مشترک اسلامی، تبادلات مالی و نگهداشت سرمایه در جهان اسلام، تقویت موقعیت کشورهای در حال توسعه در معادلات اقتصاد بین‌الملل، امکان افزایش کیفیت بازارهای کشورهای اسلامی برای بقا در چرخه اقتصاد جهانی و کاهش سطح  فقر و مشکلات اقتصادی در کشورهای اسلامی همه و همه از تبعات مثبت افزایش وحدت و تقریب ملل اسلامی خواهد بود. تبیین وحدت و تأکید بر مشترکات اعتقادی - سیاسی ملل و مذاهب اسلامی از شیوه‌های تربیتی اهل‌ بیت (ع) است که لزوم تجدید آن در عصر حاضر برای بقای اسلام و رفع گرفتاری‌های جهان اسلام بیش از همیشه احساس می‌شود. امام صادق (ع) شیعیان را به دوستی با اهل سنت و حتی شرکت در نمازهای جمعه آنان و دادوستد با یکدیگر ترغیب می‌کردند. از نفاق برحذر و به سمت وفاق متمایل می‌ساخت تا خدشه‌ای به بقای اسلام وارد نشود. دیپلماسی جمهوری اسلامی بر محور گردآمدن به دور حبل‌الله، تقریب اندیشه‌ها و ملل اسلامی جهت حفظ موجودیت، امنیت، قدرت و تعالی جهان اسلام قرار دارد و از منافع و وحدت‌اسلامی حتی در مقابل تهدیدات حکومت‌های به ظاهر اسلامی، نفاق‌محور و تنش‌زا در منطقه نیز مراقبت می‌کند. 

منبع: روزنامه جوان
نظر شما
پربیننده ها