رقابت ثنا و ثمین با باربی و بتمن

به گزارش خبرنگار اجتماعی دفاع پرس، روزی روزگاری دفتر مشق ها فقط در دو طرح و با دو یا سه رنگ، صورتی، آبی و سبز عرضه می شدند؛ آن روزها اما تلویزیونها هم اغلب سیاه و سفید بود و شخصیتهای کارتونها هم مثل دفتر مشقها رنگ و رویی نداشتند.

رفته رفته که جعبه جادو رنگ و رویی پیدا کرد و پای رایانه و بازی های رایانه ای به خانه ها باز شد، بچه ها با شخصیتهای تازه ای مواجه شدند که انگار از دل رویاهای کودکانه شان بیرون آمده بودند و همین مسئله موجب شد تا شخصیتهای انیمیشنی و بازی های رایانه ای آنچنان در میان بچه ها و حتی گاهی بزرگترها محبوب شوند که بیایند و روی نوشت افزارها و کیف و کفش مدرسه بنشیدنند.

 نکته قابل تامل در این میان بومی نبودن قهرمانهایی است که گاهی وقتها پیامهای خوبی را هم در ذهن کودکان و نوجوانان ما القا نمی کنند. حالا چند سالی هست که نوشت افزار ایرانی – اسلامی با طرحهای متنوع برای مبارزه با شخصیتهایی نظیر باربی ،بت من ،مرد عنکبوتی،انگری بردز و ... به میدان آمده اند؛ ثنا و ثمین ، سینا،دارا و سارا نمونه هایی از شخصیتهایی ملی هستند که برای نشستن بر روی نوشت افزار و لوازم التحریر به میدان آمده اند، اما مشکل اینجاست که بچه ها این شخصیتها را نمی شناسند و همین مسئله است که این نبرد را پیچیده می کند.

حتی اگر بچه ای باشد که از درس و مدرسه خیلی دل خوشی نداشته باشد، خرید کیف و دفتر مدرسه می تواند او را به اشتیاق آورد. با دیدن اشتیاق کودکانی که برای خرید به نمایشگاه آمده اند حس می کنید شور ونشاط در زیر پوستتان تزریق شده است. با وجود این اما اگر به انتخاب بچه ها دقت کنید متوجه خواهید شد کمتر پیش می آید که بچه ها خودشان به سراغ ثنا و ثمین یا سینا بروند.   

سولماز دختر کوچکی است که به گفته مادرش به کلاس اول می رود و با اشتیاق زیادی روی پنجه های پا می ایستد تا قدش به میزی که نمونه های دفتر و لوازم تحریر روی آن پهن شده برسد. وقتی چشمش به تصویر باربی می افتد با اشتیاق آنرا به مادرش نشان می دهد و می گوید که از این دفترها می خواهد. مادر اما یکی دو تا از نمونه های طرح های ایرانی را برداشته و به دخترش نشان می دهد. سولماز انگار از این مدلها هم بدش نیامده و در نهایت مدلهای ایرانی- اسلامی لوازم تحریر را می خرد. مادر سولماز درباره میزان رضایتش از طرحهای ایرانی – اسلامی می گوید: خب این طرحها خیلی بهترند و شخصیتهایشان از لحاظ ظاهری هم که شده به ما شبیه ترند اما کافی است تا بچه ها لباس سیندرلا را ببینند. طبیعتا این لباس در نگاهشان جذاب جلوه میکند و دلشان می خواهد مانند آنرا داشته باشند در حالی که شیوه آرایش و پوشش این شخصیتها با فرهنگ ما سازگار نیست.

مهرداد هم نوجوانی است که در کنار غرفه عرضه لوازم و تحریر ایرانی – اسلامی ایستاده و در حال ورانداز کردن دفترهایی با طرح شهداست. وقتی نظرش را درباره دفترهایی که در دست دارد می پرسم،می گوید: خیلی خوب است که شهدا به عنوان قهرمانان کشورمان به ما معرفی شوند . از صحبتهای  این نوجوان می توان دریافت او شهدایی همچون شید بابایی یا شهید چمران و شهید باقری را بهتر می شناسد و فیلم شهید بابایی را همیشه می دیده است به همین خاطر هم حالا دفتر با عکس این شهید را انتخاب می کند.

آقای علوی هم که حدودا 45 ساله به نظر می رسد انگار از وضعیت قیمتهای لوازم تحریر عرضه شده در این نمایشگاه چندان راضی به نظر نمی رسد. وی تاکید می کند: شما سری به بازار بزیند راحت می توانید با قیمتی بسیار پایین تر از این نمایشگاه لوازم تحریر بچه ها را تهیه کنید. بنا به تاکید وی باید ازنوشت افزارهای با طرحهای ایرانی و اسلامی حمایت شود و به آنها سوبسید تعلق بگیرد چراکه حتی در داخل مترو دفتر و جلدهایی با طرحهای باربی و دیگر شخصیتهای انیمیشنهای خارجی به قیمتهایی بسیار مناسب به فروش می رسد و این می تواند رقیبی جدی برای طرح های ملی نوشت افزار باشد.

خانم رضایی که به همراه دو فرزندش برای خرید نوشت افزار آمده اما از عرضه نوشت افزارهای ایرانی اسلامی ناراضی است. وی می گوید: در تمام این نمایشگاه که بگردید تنها برخی از فروشگاهها لوازم تحریر با طرحهای ایرانی – اسلامی دارند آن هم تنوع مناسبی ندارد.

به غرفه های عرضه نوشت افزار با طرح های شکرستان و شخصیتهای کلاه قرمزی و پسرخاله که می رسیم اما وضعیت کاملا فرق می کند. غرفه شلوغ است و تقریبا هم بچه ها لبخند رضایت برلب دارند و هم پدر و مادرها. دلیل موفقیت این طرحها را اما می توان در این مسئله یافت که بچه ها کلاه قرمزی ، پسرخاله و شخصیتهای شکرستان را می شناسند اما برخی از شخصیتها را تاکنون ندیده اند و این اولین بار است که چهره هایی ناآشنا را بر روی دفتر ،کیف و لوازم تحریر می بینند و همین مسئله موجب می شود تا برایشان جذاب نباشند. بعید به نظر می رسد این تصاویر در نبرد با باربی و بت من پیروز شود.

به قلم زهرا چیذری