طلبه‌ای که هنگام توصیف «بهشت» بهشتی شد

گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: نقش روحانیت در طول دوران دفاع مقدس بر هیچ کس پوشیده نیست. آن‌ها ردای پیامبر بر دوش وارد جنگ نابرابری شدند و تا پای جان ایستادگی کردند. یکی از این بزرگمردان، شهید روحانی «مهدی عبدالله پور» است. وی با وجود اینکه متاهل بود، به عنوان بسیجی وارد مناطق عملیاتی شد. مهدی در فریدونکنار متولد و در ۴ بهمن ۶۵ بر اثر اصابت ترکش به پهلو در خاک‌های گرم شلمچه آسمانی شد. پیکر مطهر وی در مسجد امام سجاد (ع) به خاک سپرده شده است.

دوستان و همرزمان شهید عبدالله پور، عفو و گذشت را از جمله خصوصیات بارز این شهید می‌دانند. شهید عبدالله پور برای ارشاد اطرافیان تمام تلاش خود را می‌کرد تا آنجا که با استدلال توانست یکی از دوستانش را جذب انقلاب و دور از گروه منافقین کند.

وی در جستجوی کسب علم حتی در معرکه جنگ، در همه حال کتاب به همراه داشت. به گونه‌ای که اطرافیانش می‌گفتند، مهدی با کتاب‌هایش زندگی می‌کند.

شهید عبدالله پور با وجود اینکه به درس علاقه ویژه‌ای داشت، اما در برهه‌ای که دشمن لحظه به لحظه شهر‌های کشور را زیر بمباران می‌گرفت، حضور در جبهه را بر خود لازم دانست. وی چندین مرتبه در حین عملیات‌ها مجروح شد، اما زخم‌ها هم نتوانست او را از ادامه راهش باز دارد.

شجاعت او در جبهه روحیه بخش رزمندگان بود. یکی از همرزمانش روایت کرد: «در شب سوم عملیات والفجر ۸ در کارخانه نمک در حالی که عمامه سفید بر سر داشت، به همراه شهید حسین بصیر به درگیری با دشمن مشغول شد که رزمندگان با دیدن او روحیه گرفتند.»

همرزم شهید عبدالله پور در خصوص شجاعت این شهید روایت کرد: «شب دوم عملیات رمضان سال ۱۳۶۱ در محاصره بعثی‌ها بودیم. در آن زمان شهیدعبدالله پور به عنوان فرمانده گروهان المهدی از گردان علی بن ابی طالب بود و من به عنوان بی‌سیم چی در کنارش بودم. عبدالله پور در این عملیات مجروح شد. با این حال اسلحه خودش را به من سپرد و با چند نارنجک به سمت تانکی که روبروی ما بود، رفت و سرنشین تانک را به هلاکت رساند.

«هادی بصیر» همرزم شهید عبدالله پور در توصیف نحوه شهادت این شهید بزرگوار اظهار کرد: پیش از عملیات کربلای ۵، مهدی به گردان ما آمد. چند ساعتی به آغاز عملیات باقی نمانده بود و ما خود را برای عملیات آماده می‌کردیم. شهید عبدالله‌پور به همراه چند تن از رزمندگان در گوشه‌ای نشسته بود. یکی از رزمندگان خطاب به شهید، پرسید: حاج آقا. بهشت چه شکلی است؟ شهید عبدالله پور با اشاره به آیات قرآن، بهشت را توصیف کرد. در همین حین دو خمپاره ۶۰ در کنارشان به زمین اصابت کرد و عبدالله پور بهشتی شد.

فرازی از وصیت نامه شهید مهدی عبدالله پور

«تاریخ  تکرار شد، رسول دیگر، برای نجات ملل مستضعف بپا خواسته و فریاد و قاتلو هم حتی لا تکون فتنه را سرداد، و ندای هل من مبارز را به گوشها، طنین انداز کرده است، و با ابر جنایتکاران در افتاده است. آیا سزوار است که که ما در کنج منزل بنشینم و از منطق حقیقت به منطق منفعت متمسک شویم.

من واقعیتی را در تاریخ خواندم و امروز آن را خوب لمس می‌کنم، در تاریخ خواندم که وقتی امام حسین (ع) با کاروان خویش از مدینه به سمت مکه و از آنجا به سمت کربلا حرکت می‌کند، در طول مسیر با عده زیادی مواجه می‌شود که او را از این سفر منع می‌کنند. کسانی که او را از سفر منع می‌کنند، قصد لطف کردن به امام حسین (ع) را داشتند.

امام حسین (ع) اینگونه افراد را از دوستان خویش بشمار نمی‌آورند چرا که اینجا جای بسی تعمق است. چرا امام حسین (ع) آنان که به صلاح جانش و فرزندانش به او سخن می‌گویند را از یاران خود به حساب نمی‌آورند، چون امام حسین (ع) با منطق آن‌ها فرق می‌کرد. آنان منطقشان منطق منفعت بود و منطق امام، منطق حقیقت.

امروز هم در جامعه ما هستند کسانی که می‌خواهند دین‌دار باشند، امام مملو از حب مال و جاه و خانه و امکانات است. آنانی که زرق و برق شما قلب‌هایشان را تیره کرده از یاران و دوستان امام حسین علیه السلام نیستند. اگر انسان منطق حقیقت را بپذیرند و آگاهانه مسیر را انتخاب کند همه مشکلات برایش آسان می‌شود.

اگر توفیق شهادت حاصل شد، سه سال نماز و سه سال روزه برای پدرم مصیب بجا آورید. سلام مرا به مادرم سیده پاک و نجیب برسانید و به همسر بزرگوارم سفارش میکنم که سری به او بزند، چون او بغیر خدا دلش به هیچکس خوش نیست. یکی هم ما بودیم و رفتیم. ۳ بهمن ماه ۱۳۶۵ راس ساعت ۱۲:۳۰ در حال حرکت به سوی منطقه عملیاتی تا به امید خداوند متعال یک یا دو شب دیگر هدف‌های از پیش تعیین شده را با یک عملیات دیگر (همراه با حاج حسین بصیر) دنبال کنیم.

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته. الاحقر شیخ مهدی عبداله پور»

انتهای پیام/ 131