به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، یک سنگر هست که اگر باقی بماند، میتواند یک جبهه ویران را دوباره باز، بسازد و خاکریزها را علم کند و دگرباره، پرچم برافرازد.
این سنگر، از همه خاکریزها مهمتر و به نوعی هم میتوان گفت بزرگتر است. این سنگر اگر بماند، دشمن اگر همه خاکریزها را بشکند هم نمیتواند خود را پیروز و ما را شکست خورده بداند، چون میداند با ماندگاری این سنگر، پرچم، ولو فقط بالای سنگر، در اهتزاز است و چون این هست، امید هم هست و میتوان دوباره قد راست کرد.
این که دشمن در اقسام برنامه هایش، بمباران همه جانبه سنگر خانواده را در دستور کار دارد، از این روست که اهمیت راهبردی آن را دریافته و برای راه بستن برما، آن را میکوبد.
از دشمن هم جز دشمنی نمیتوان توقع داشت که این رفتار جزو ذات اوست. گلایهای که هست و پرشمار هم هست از خود ماست که غافلانه و عامدانه، نارنجک، داخل این سنگر راهبردی میاندازیم. نمیدانیم انگار ترکش هایش بر جان خود ما خواهد نشست!
اما اگر خودما مراقب این سنگر باشیم خواهیم توانست دوباره و سه باره و چندباره جبهه خود را بازسازی کنیم با مردان و زنانی که از این سنگر بیرون میآیند. این هم درسی است که از یک خانه در محله بنی هاشم مدینه گرفتهایم.
همان خانه که بسته به مسجد بود و به خانه خدا، در داشت. همان خانهای که پیامبر خدا (ص) با عشق بدان نگاه میکرد. همان خانهای که ماندگاری اسلام ناب را تضمین کرد با مادری که هیمنه نام و شکوه نقش اش، راه حق را تا همیشه روشن نگه داشت. مادری که تا بود، مولا علی، پشتوانهای بی همانند داشت و در رفتن اش هم باز نقشی بی همتا بر شانه داشت و دارد هنوز. بزرگی نام او سند معتبری بود که وثیقه راه علی (ع) و حسن و حسین و... و ان شاءالله مهدی موعود (عج) بود و هست و ما در دفاع مقدس نیز با این وثیقه معتبر، کار را پیش میبردیم.
همین ۳۰ مرد خونین قبایی که این روزها دگر باره طعم شهادت را در کام انسان تازه میکنند و مشهدالرضا را به عطر یاد خدا، طراوت میبخشند هم گواه این ماجرایند و شهادت میدهند اگر خانه، به رسم فاطمه (س) اداره شود، اگر هندسه خانه، فاطمیه باشد، میتوان حق را در همیشه زمان، احیا کرد.
میشود از میان بمبارانهای سنگین دشمن، به سوی پیروزی راه گشود و به قله سعادت، بال. در این میان البته نقش مادران پر رنگ است چنان که زمان در گذر ۱۴ قرن هم از پررنگی نقش بی بی فاطمه (س) نمیکاهد بلکه به هر خوانش، جلوههای تازهای از شکوه این نقش را فرانگاه انسان میگذارد تا بتواند در هر زمان، راه خود را بیابد.
یادم هست، جایی خواندم، مادر که نباشد، خانواده از هم میپاشد، علی در نجف، حسن در مدینه، زینب در دمشق و حسین در کربلا.
من، اما میگویم، مادر که هست، اعضای خانه هرجا که باشند باز پرچم برپاست، ببینید هرجا پای هریک از اعضای خانه رسیده است، قیامت کرده اند به نام حضرت مادر و بذر عشق را در دل مردمان رویانده اند از مدینه و نجف و کربلا و مشهد و تا هرجایی که رفته اند.
امروز هم باز نام حضرت مادر است که در دفاع از حرم فرزندان خویش معجزه میکند و در دفاع از اهل حرم نیزهم. ما خود هشت سال به اعجاز این نام، پرچم افراز بوده ایم و پرچم خصم را به زیر کشیده ایم.
آری یک سنگر هست که اگر حفظ شود، دوباره میتوانیم جبهه را بازسازی کنیم. سنگری به نام خانواده که در هندسه معارف فاطمی میتواند ماندگاریِ مدام بیابد و اهتزاز پرچم حق را تضمین کند. مراقب این سنگر راهبردی باشیم، تا بتوانیم خاکریزهای شکسته شده را باز، بسازیم.
منبع: روزنامه خراسان