روزی که میهن بر بال فرشتگان نشست

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، ایرانیان، نوروز ۱۳۶۱ را به جشن نشسته بودند و در عین حال، از جبهه‌های حق علیه باطل هم اخباری خوش در راه بود.

باید گفت: دفاع مقدس ایران سربلند علیه دشمن بعثی و متحدانش، از نظر روند تحولات و وقایع مهم خود، به چند مقطع تقسیم می‌شود. مقطع نخست، دوره زمینه سازی عراق و متحدانش برای آغاز جنگ است و البته مقطع دوم، دوره پیشروی‌های عراق و متحدان او در خاک ایران و سپس زمین‌گیر شدن آنان است که حدود یک سال از جنگ را شامل می‌شود.

و، اما مقطع سوم، دوره آزادسازی‌های سلحشورانه نام دارد که در آن، نیرو‌های انقلابی و مردمی‌ با همکاری دلاورمردان نیرو‌های مسلح، چند عملیات بزرگ و موفق را طرح ریزی و اجرا کردند که در نتیجه‌ی آن‌ها، ارتش دشمن و متحدان، به عقب رانده شدند و زمین‌های اشغالی از تصرف دشمن بیرون آمد. این مقطع نیز حدود یک سال طول کشید و یکی از درخشان‌ترین مقاطع دفاع مقدس محسوب می‌شود؛ مقطعی که در آن، وحدت سپاه و ارتش و البته حضور با انگیزه و گسترده نیرو‌های مردمی، ضربه محکمی به دشمنان این آب و خاک وارد کرد.

اینگونه است که محدوده زمانی نیمه سال ۱۳۶۰ تا نیمه سال ۱۳۶۱، بسیار حائز اهمیت می‌کند و پیروزی‌های شیرینی را برای مردم به دنبال دارد.

در یکی از همین روزها، محسن رضایی، فرمانده وقت کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، قرآن کریم را می‌گشاید و آیه ۱۷ سوره مبارکه فتح را در مقابل دیدگان سایر فرماندهان می‌گذارد و به این ترتیب، فتحی مبین آغاز می‌شود.

تنها سی دقیقه از بامداد دوم فروردین ماه ۱۳۶۱ نگذشته است که مجاهدان و رزمندگان اسلام با رمز مبارک یا زهرا (سلام الله علیها)، عملیات غرورآفرین «فتح المُبین» را آغاز می‌کنند که در آن، بخش‌های وسیعی از مناطق اشغال شده توسط دشمن بعثی، آزاد می‌شود و نیرو‌های ایرانی چنان با جسارت، مراحل اول، دوم، سوم و چهارم همین عملیات را به ترتیب در سحرگاه‌های روز‌های دوم، چهارم، هفتم و هشتم فروردین ماه ادامه می‌دهند که صدام در جمله‌ای ماندگار می‌گوید: «ایرانی‌ها می‌خواستند اُستان العماره را بگیرند.»

او به خوبی می‌دانست که به متحدان غربی و شرقی اش قول داده است تا در چند ماه به تهران برسد؛ اما فقط در همین عملیات، ۱۵ هزار اسیر و بیش از ۲۵ هزار کشته و زخمی‌تحویل داده بود که نمی‌توانست چیزی جز یک شکست مفتضحانه برای او و متحدانش باشد؛ شکستی که البته رسانه‌های غربی در حرکتی هماهنگ، آن را بر خلاف آنچه در عمل واقع شده بود، پیروزی و پیشروی جلوه می‌دادند!

اینگونه است که کام مردم در نوروز سال ۱۳۶۱ و با این پیروزی‌ها، شیرینی دو چندان دارد و البته بیش از همه، مردم اندیمشک و دزفول و شوش شادمانند؛ چرا که از تیررس مستقیم توپخانه دشمن خارج شده‌اند.

چنین شد که عملیات فتح‌المبین به‌ عنوان تحقیرآمیزترین شکست برای دشمن بعثی در فاصله زمانی آغاز جنگ تا نوروز ۱۳۶۱، ثبت شد و برگ زرین دیگری در تاریخ حماسه و دفاع این ملت رقم خورد؛ عملیاتی که دشمن در آن، تقریبا سه لشکر خود را منهدم دید و البته همه‌ی این پیروزی‌ها، حاصل روز‌ها و ماه‌ها، برنامه‌ریزی بود؛ چراکه طرح ریزی این عملیات بسیار مهم، از آبان ۱۳۶۰ کلید خورد و طرح آن در اواخر دی ماه آماده شد و البته در بهمن و اسفند هم کامل و به نیرو‌ها ابلاغ شد و توجیهات لازم صورت گرفت.

در تهران، اما حضرت روح الله، در اوج این فتحِ بزرگ، هوشیارانه مراقب اند و توصیه‌های لازم را بیان می‌کنند.

ایشان به عنوان پیر و مراد مردم و البته فرمانده کل قوا، با اهتمام خاصی، حوادث دفاع مقدس را پیگیری می‌فرمایند و در یکی از شب‌های همین عملیّات، پیامی برای رزمندگان مستقر در منطقه عملیّاتی ارسال می‌کنند که نقطه عطف فتح المبین است، پیامی‌که به آنان، روحیه‌ای مضاعف می‌دهد: «بسم الله الرحمن الرحیم. قلم قاصر است که احساسات خویش را ابراز کنم ... رحمت واسعه خداوند بر آن مادران و پدرانی که شما شجاعان نبرد در میدان کارزار و مجاهدان با نفس در شب‌های نورانی را در دامن پاکشان تربیت کردند. مژده باد بر شما جوانان برومند، در تحصیل رضای پروردگار که از بالاترین سنگر‌های روحانی و معنوی است. شما در دو سنگر روحانی و جسمانی، ظاهری و باطنی پیروزید. مبارک باد بر حضرت بقیت الله (ارواحنا له الفِداء) وجود چنین رزمندگان ارزشمند و مجاهدان فی سبیل‌الله که آبروی اسلام را حفظ و ملت ایران را روسفید و مجاهدان راه خدا را سرافراز کردند. ملت بزرگ ایران و فرزندان اسلام به شما سلحشوران افتخار می‌کنند. آفرین بر شما که میهن خود را بر بال فرشتگان نشاندید و در میان ملل جهان سرافراز کردند. مبارک باد بر ملت، چنین جوانان رزمنده‌ای و بر شما چنین ملت قدردانی که به مجرد فتح و پیروزی توسط رزمندگان به دعا و شادی برخاستید. این جانب از دور، دست و بازوی قدرتمند شما را که دست خداوند، بالای آن است، می‌بوسم و به این بوسه افتخار می‌کنم ... یا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فَاَفوزَ فَوزاً عَظیما. روح الله الموسوی الخمینی»

شاید همین پیام است که زمینه را برای فتح الفتوحی دیگر در آینده‌ای نزدیک مهیا می‌سازد، چرا که مهم‌ترین دغدغه باقیمانده، وجود چکمه‌های ننگین دشمن در خرمشهر قهرمان بود تا نوای «خرمشهر، شهر خون، آزاد شد»، پس از عملیات مهم و استراتژیک بیت المقدس، آزادسازی خونین شهر را هم به ملت سلحشور ایران هدیه دهد.

انتهای پیام/ ۱۳۱