استفاده از پیام‌رسان‌های خارجی چه ارتباطی با امنیت کشور و جامعه دارد؟
گروه اجتماعی دفاع پرس - سید محمدجواد میرخانی؛ مدتی است که مسئله عدم استفاده از نرم‌افزار پیام‌رسان «تلگرام» به موضوع داغی در سطح جامعه به خصوص فضای مجازی و رسانه‌ها تبدیل شده است و قرار شده که حتی این نرم‌افزار از دسترس کاربران خارج شود و نرم‌افزار‌های پیام‌رسان داخلی جایگزین آن شوند. در همین راستا برخی از امنیت پیام‌رسان‌های داخلی ابراز نگرانی می‌کنند و معتقدند که اطلاعات خصوصی افراد در این نرم‌افزار‌ها ممکن است به راحتی در معرض خطر قرار بگیرد.
امروز با گسترده شدن دامنه استفاده از پیام‌رسان‌ها در زندگی مردم، لزوم استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی در کشور بیش از گذشته احساس می‌شود و ایرادات احتمالی موجود در این نرم افزار‌ها از این ضرورت نمی‌کاهد و دولت موظف است تا با اقدامات حمایتی و ایجاد بستر مناسب، این امکان را در اختیار مردم قرار دهد تا اطلاعات خود را با اعتماد و امنیت کامل در یک شبکه داخلی رد و بدل کنند.
در همین راستا این سوال به‌وجود می‌آید که چرا استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی ضرورت دارد و چرا رهبر انقلاب در سخنانی فرمودند: «مسئولان باید امنیت و حریم داخلی مردم و کشور را حفظ کنند و تعرض به آن «حرام شرعی» است.»
یک بُعد از سخنان مقام معظم رهبری بیان‌گر لزوم حفاظت از اطلاعات شخصی مردم است و بُعد دیگر نیز لزوم حفاظت از حریم داخلی مردم و کشور را بیان می‌کند که این ۲ موضوع از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند.
حفاظت از اطلاعات شخصی مردم در پیام‌رسان‌های داخلی بسیار ضرورت دارد و هیچ شکی در این مسئله نیست، اما مهم‌تر از آن حفاظت از حریم داخلی کشور است که موضوع «حفاظت از اطلاعات شخصی مردم» زیر مجموعه آن قرار می‌گیرد، چرا که همان‌گونه که اطلاعات خصوصی مردم حریم شخصی آن‌ها است، مجموع این اطلاعات نیز می‌تواند حریم خصوصی یک کشور باشد.
حال این سوال به وجود می‌آید که چرا مجموع اطلاعات یک جامعه مهم است و چرا حتی نباید اطلاعات شهروندان معمولی جامعه به دست بیگانگان بیافتد؟
از گذشته‌های دور تا به امروز، کشور‌های مختلف دنیا به دنبال اطلاعات یکدیگر بودند و اطلاعات کشور مقابل نقش موثری در تصمیم‌گیری‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و... داشت و دارد، که جمع آوری این اطلاعات در هر زمان به اشکال مختلفی صورت می‌گرفت، در گذشته ابزار‌های جمع آوری اطلاعات علاوه بر نیروهای انسانی، جنبه سخت افزاری داشتند، اما امروز با توسعه زیرساخت‌های ارتباطی از جمله شبکه جهانی اینترنت، علاوه بر ابزار‌های سخت افزاری، ابزار‌های نرم‌افزاری هم پا به میدان گذاشتند که حتی به صورت قانونی و با اجازه افراد به اطلاعات آن‌ها دسترسی پیدا می‌کنند.
قطعا هیچ سازمانی به صورت یک به یک اطلاعات کاربران را چک نمی‌کند و اصلا اطلاعات افراد معمولی جامعه به درد هیچ سازمانی نمی‌خورد، اما در صورت دسته‌بندی این اطلاعات به صورت کلی، می‌توان به طرز فکر یک جامعه، فرهنگ و اعتقادات مردم و نیز جریان‌های فکری که بر اثر وقوع یک حادثه یا انتشار یک خبر به وجود می‌آیند دست پیدا کرد، که می‌توان این اطلاعات را به گونه‌ای سرمایه یک کشور دانست که می‌بایست از آن حفاظت کرد و در صورت دستیابی بیگانه به این اطلاعات، آن‌ها می‌توانند از آن در همه عرصه‌ها به خصوص توطئه‌های نظامی، امنیتی و فرهنگی، بهره برداری‌های بسیاری کنند.
همچنین با دستیابی به این اطلاعات، می‌توان برای رسانه‌ها سیاست‌گذاری کرد و قطعا اگر اطلاعات فکری و فرهنگی یک جامعه دست بیگانگان باشد، پس در نتیجه می‌توان به وسیله آن علیه آن جامعه سیاست‌گذاری کرد.
علاوه بر این موضوع، بیگانگان با بررسی اطلاعات به دست آمده از افکار عمومی یک جامعه، می‌توانند به واکنش مردم نسبت به معضلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و... آن کشور دست پیدا کنند و در صورت احساس وجود مشکلات مختلف در حوزه‌های مختلف، دست به توطئه‌های مختلفی در آن زمینه بزنند. در نتیجه افکار یک جامعه می‌تواند برگ برنده‌ای در دست دشمن باشد.
حال با این وجود چه کشوری راضی می‌شود تا اطلاعات و افکار جامعه خود را به صورت رایگان در اختیار بیگانه قرار دهد و کشور‌های بیگانه هم به راحتی آن را مورد استفاده قرار دهند.
از طرفی دیگر امروز علاوه بر مردم عادی جامعه، پیام‌رسان‌ها در اداره‌ها و سازمان‌ها هم مورد استفاده قرار می‌گیرند و با توجه به این که بستر این نرم‌افزار در خارج از کشور قرار دارد، پس قطعا عقل سلیم حکم می‌کند که اطلاعات مربوط به سازمان‌های اداری و دولتی نیز در پیام‌رسان‌های داخلی رد و بدل شوند.
همچنین وجود بستر پیام‌رسان‌ها در داخل کشور، قطعا می‌تواند از وقوع جرم‌هایی همچون سوءاستفاده‌ها و کلاهبرداری‌ها، فروش مواد مخدر، اشاعه و ترویج فساد و فحشا ناشی از انتشار مطالب مستهجن و غیراخلاقی و... جلوگیری کرد و امکان پیگیری قضایی این موارد را راحت‌تر کند.
از طرفی، استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی در بستر شبکه ملی اطلاعات، می‌تواند یک ساختار امن و پایدار ارتباطی ایجاد کند و نیز باعث کاهش قابل توجه هزینه‌های مردم شود.
با توجه به مزیت‌های استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی و خطرات و تهدیدات استفاده از پیام‌رسان‌های خارجی، برای اینکه مردم به استفاده از این نرم‌افزار‌ها ترغیب شوند و اطلاعات و افکار جامعه به راحتی دست بیگانگان قرار نگیرد، لازم است تا این مسئله ملی به دغدغه همه مسئولین و کارشناسان و نخبگان کشور تبدیل شود و همگی دست در دست هم دهند و مطالبات مردم را در زمینه استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی برطرف کنند.
همچنین باید به این نکته نیز اشاره کرد که حمایت مسئولان از پیام‌رسان‌های داخلی، عاملی مهم در روی آوردن مردم به این نرم‌افزار‌ها است، اما متأسفانه برخی مسئولان به جای این که مردم را به استفاده از نرم افزار‌های پیام‌رسان داخلی دعوت کنند، اعلام می‌کنند که خود به این نرم‌افزار‌ها اعتماد ندارند و از مردم هم می‌خواهند که از این نرم‌افزار‌ها استفاده نکنند! این در حالی است که اگر هم ضعف‌ها و کاستی‌هایی وجود دارد، باید به اطلاع کارشناسان و متخصصان آن شرکت برسد تا خطا‌ها و حفره‌های امنیتی نرم‌افزار برطرف شود، نه این که مردم را مقابل استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی قرار دهند.
این که احتمالا در نرم‌افزار‌های پیام‌رسان داخلی ایراداتی هم وجود داشته باشد، مسئله انکارناپذیری نیست. اما با وجود برخی ایرادها، آیا باید برخی مسئولان مردم را به عدم استفاده از این نرم افزار‌ها ترغیب کنند، یا به عنوان یک مسئول به فکر چاره و برطف کردن ایرادها باشند؟
ان‌شاءالله در سال جدید که توسط مقام معظم رهبری به عنوان سال «حمایت از کالای ایرانی» نامگذاری شده است، برخی مسئولان ناامید کشور توان نخبگان و جوانان این مرز و بوم را در حد تولید «آبگوشت بزباش» و «قرمه سبزی» ندانند و اگر کشور نیازمند پیشرفت در یک حوزه خاصی است، به حمایت همه جانبه از نخبگان و دانشمندان بپردازند و امکانات و زیرساخت‌های مناسب را در اختیار آن‌ها قرار دهند و لزوم اهمیت امنیت و حریم مردم و کشور در شبکه‌های پیام‌رسان را که مقام معظم رهبری بر آن تأکید فرمودند را درک کنند.
انتهای پیام/ 113
