اوج وقاحت سران مرتجع عرب
به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، جنایات جنگی صهیونیست‌ها علیه مردم مظلوم فلسطین این روزها ابعاد شرم آوری به خود گرفته است. فلسطینی‌ها با اراده و روحیه‌ای تازه، قیام پرخروشی را علیه اشغالگران صهیونیست به راه انداخته‌اند و با شعار استراتژیک «جمعه بازگشت» از هر سوی سرزمین‌های اشغالی به حرکت درآمده و صحنه‌های پرشکوهی از قیام یکپارچه فلسطینی‌ها را به نمایش گذاشته‌اند. ارتش صهیونیستی به کمک تک تیراندازان علیه جوانان و نوجوانان فلسطینی وارد عمل شده و با حملات وحشیانه خود در همان اولین روز قیام فلسطینی‌ها 18 تن از جوانان و نوجوانان را به خاک و خون کشید.
آویگدورلیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی ضمن تقدیر از جنایات ارتش و نیروهای ویژه رژیم صهیونیستی خواستار شدت عمل بیشتر علیه فلسطینی‌ها شده و این جنایات وحشیانه را در چارچوب ضرورت دفاع از خود، توجیه کرده است. تشدید و ادامه این فجایع تکان دهنده تا امروز تعداد شهدای فلسطینی را به 31 تن و مجروحین را به مرز سه هزار نفر رسانده است.
اگرچه رسانه‌های استکباری مانع انعکاس جنایات جنگی صهیونیست‌ها می‌شوند ولی به برکت وجود فضای مجازی، دنیای معاصر از ابعاد گسترده فجایع در سرزمین‌های اشغالی آگاه شده و با به راه انداختن تظاهرات گسترده‌ای در آمریکا، اروپا و هر جای دیگر نسبت به جنایات جنگی اشغالگران واکنش نشان داده‌اند.
انعکاس همین اعتراضات گسترده به درون فضای سیاسی کشورها نیز با واکنش‌های متفاوتی مواجه گردیده است. «جرمی کوربین» رهبر حزب مخالف دولت حاکم انگلیس ضمن طرح موضوع جنایات جنگی صهیونیست‌ها در مجلس عوام انگلیس، جنایات ارتش صهیونیستی را تنفرانگیز نامیده و خواستار تلاش برای توقف جنایات جنگی صهیونیست‌ها و واکنش رسمی دولت لندن در این زمینه شده است.
علاوه بر این، جنایات شرم آور اشغالگران به حدی است که فلسطینی‌ها از مجامع بین‌المللی استمداد کرده و خواستار اعمال فشار بر صهیونیست‌ها برای توقف این جنایات شده‌اند. آنچه در این میان بسیار حیرت انگیز است، سکوت مرگبار دنیای عرب در قبال جنایات صهیونیست‌هاست که نه تنها در حد سکوت با این جنایات رفتار کرده اند، بلکه دقیقاً همین روزها رژیم مفلوک آل سعود با صهیونیست‌ها نرد عشق می‌بازد.
محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی با سفر به آمریکا، برای نخستین بار به صورت آشکار و رسمی، موجودیت ناپاک رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت و از حق اشغالگران برای زندگی آرام در فلسطین سخن به میان آورد! این در واقع به منزله تایید و حمایت از جنایات جنگی اشغالگران است که دقیقاً همزمان با جنایات اشغالگران، از موجودیت و حق زندگی آرام در سرزمین‌های اشغالی درباره آنها سخن گفته است.صهیونیست‌ها از همان بدو شکل گیری غده سرطانی رژیم صهیونیستی با رژیم آل سعود ارتباط پنهانی داشته‌اند و چنین ارتباطی حتی برای یک لحظه هم قطع نشده است لکن آشکارسازی چنین روابطی آن هم از جانب ارتجاع عرب تازگی دارد و نشانگر اوج وقاحت رژیم‌های مرتجع عرب است.
این آرزوی سران ارتجاع عرب است که تصور می‌کنند می‌توانند واقعیت های عینی و ملموس را تحریف کنند و بر آن سرپوش بگذارند ولی روند تحولات منطقه و آگاهی روزافزون ملت‌ها چنین اجازه‌ای را به حامیان اسرائیل نمی‌دهد. تصادفی نیست که این روزها تصاویر سلمان و فرزندش در فلسطین همزمان با تصویر نتانیاهو توسط فلسطینی‌ها به آتش کشیده می‌شود. آل سعود تصور می‌کرد که می‌تواند رهبری دنیای عرب را با پول و ریخت و پاش‌های بی‌حد و مرز در اختیار بگیرد و دنیای عرب را به آغوش اشغالگران صهیونیست بیندازد و اوضاع منطقه را به کام صهیونیست‌ها و اربابان آنها پیش ببرد.
نخستین سفر خاورمیانه‌ای دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا با همین امید و آرزو به ریاض انجام شد که در همان سفر اجماع 54 کشور عربی و اسلامی علیه ایران و محور مقاومت اعلام شد ولی حتی به مدت یک روز هم دوام نداشت. آن سفر و پیامدهای ناپایدارش می‌بایست به اندازه کافی برای آل سعود و حامیانش هشدار دهنده می‌بود و به آنها نشان می‌داد که اراده سیاسی ملت‌ها و محور مقاومت اجازه نخواهد داد حامیان اسرائیل برای خود برنامه ریزی کنند و با دست رژیم‌های فاسد و وابسته اهداف ناپاک خود را به پیش ببرند.
سکوت مرگبار اتحادیه عرب در قبال جنایات جنگی صهیونیست ها نشانه چراغ سبز رژیم‌های فاسد عرب است تا اشغالگران بدون توجه به پیامدهای جنایات خود بیشترین شدت عمل را نسبت به فلسطینی‌ها نشان دهند و نگران عواقبش نباشند. اینکه فلسطینی‌ها به جای استمداد از ارتجاع عرب و سازمان کنفرانس اسلامی، دست به دامان مجامع بین‌المللی شده‌اند، به خوبی نشان می‌دهد که آنها کمترین امیدی به مجامع به اصطلاح خودی، ندارند. شاید استمداد از مجامع بین‌المللی هم بی‌نتیجه باشد ولی استمداد از رژیم‌های فاسدی که پیشاپیش در خدمت صهیونیست‌ها و اربابان غربی آنها هستند، از همان ابتدا بیهوده به نظر می‌رسد. اما چرا اتحادیه عرب حداقل برای حفظ ظاهر هم که شده، یک بیانیه در این زمینه صادر نمی‌کند؟ پاسخ روشن است؛ وقتی آنها خود را وامدار آمریکا و صهیونیست‌ها می‌دانند، چگونه می‌توانند علیه حامیان خود موضع گیری کنند؟
منبع: روزنامه جمهوری اسلامی
