آیا رژیم صهیونیستی قادر به مقابله با توان موشکی حزبالله است؟
به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، راهبرد رژیم صهیونیستی از همان ابتدای تاسیس تا کنون رفع تهدید موجودیت خود از طریق جنگ بوده است. هم‌اکنون یکی از اصلی‌ترین تهدید‌های امنیتی برای رژیم صهیونیستی، تهدید حزبالله است. جنگ سال 2006 لبنان و سپس جنگ‌های غزه در سال‌های 2008، 2012 و 2014 به خوبی توان نظامی حزبالله را به عنوان تهدیدی جدی برای اسرائیل نمایان ساخت، به طوری‌که مهم‌ترین دغدغه و نگرانی اسرائیل در حال حاضر مواجهه نظامی با حزبالله لبنان است.
بررسی هرچند مختصر توان نظامی حزبالله و رژیم صهیونیستی می‌تواند تا حدودی دلیل نگرانی‌های تل‌آویو را مشخص کند.
توان نظامی حزبالله
یکی از موفقیت‌های حزب الله، عدم اطلاع دقیق تمامی اعضا و حتی منابع جاسوسی آمریکا (سیا) و موساد از میزان و منابع نظامی حزبالله لبنان است که این امر نقش مهمی در پیشبرد اهداف آن داشته است. با وجود ترور حاج رضوان (عماد مغنیه) مغز متفکر نظامی حزبالله، نیروهای جایگزین وی که از شاگردان او بودند، توانستند خلأ وی را جبران کنند و به توسعه و ساخت ادوات جنگی پیشرفته ادامه دهند. در اینجا می‌توان به تعدادی از تجهیزات جنگی حزبالله اشاره داشت تا چشم‌اندازی هرچند ناقص از قدرت نظامی حزبالله ارائه داد.
کادر اصلی حزبالله به صورت رسمی در حدود هزار نفر است؛ ولی اصلی‌ترین نیرو‌ها را نیروهای داوطلب تشکیل می‌دهند که در حدود 10 هزار تن تخمین زده شده است. این افراد برخلاف انتظار رژیم صهیونیستی، آموزش‌های نظامی و چریکی منسجمی را گذرانده‌اند. تعداد موشک‌های حزبالله فقط در میزان کاتیوشا 36 هزار فروند تخمین زده می‌شود که در جنگ 2006 نزدیک به 4 هزار فروند به اسرائیل شلیک شد.
موشک‌های مهم حزبالله عبارتند از: «کاتیوشا، فجر 122 م.م، شاهین 2، 333 م.م، فجر 5، 333 م.م، فاتح 110، آرش 122 م.م، عقاب 230 م.م، زلزال 2 و 610 م.م که زلزال دارای بردی معادل 100 تا 400 کیلومتر است و از مخرب‌ترین موشک‌های حزبالله با کلاهک جنگی 600 کیلوگرم محسوب می‌شود. سایر موشک‌های حزبالله دارای بردی بین 45 تا 75 کیلومتر هستند. موشک فاتح 110 تا 200 کیلومتر برد و 500 کیلوگرم کلاهک جنگی را می‌تواند با خود حمل کند که بعد از زلزال در رتبه دوم قرار می‌گیرد. این موشک‌ها دارای سیستم هدایت تصویری هستند و تعداد آن‌ها نیز 30 فروند تخمین زده می‌شود. سیستم موشکی ضد ناو حزبالله سبب شد تا در جنگ 2006 یک ناوچه اسراییلی از نوع «ساعر 5» و ناوچه‌ای دیگر با نام «هانیت» مورد اصابت قرار گیرد. سیستم ضد تانک حزبالله دارای تجهیزات ضد زره قدرتمند مانند موشک‌های توسن، طوفان، رعد و موشک ضد زره صاعقه است. سیستم هواپیما‌های بدون سرنشین حزبالله مرصاد 1 به تولید انبوه رسانده است.
علاوه بر تسلیحات نظامی پیشرفته بایستی به دیگر نقاط قوت حزبالله نیز اشاره داشت از جمله:
1- اعتقاد دینی و حس میهن پرستی برای دفاع از تمامیت ارضی لبنان
2- آموزش‌های فشرده و منسجم نظامی افراد داوطلب که کارایی آنان را در جنگ‌های شبه نظامی و چریکی بسیار بالا برده است.
3- تهدید نیروگاه هسته‌ای «دیمونا» رژیم صهیونیستی توسط موشک‌های میانبرد و کوتاه برد حزبالله
4- خطر ماده آمونیاکی که از اهداف اقتصادی و استراتژیک رژیم اشغالگر قدس است و می‌تواند به خطری برای صهیونیست‌ها در نتیجه هدف قرار گرفتن آن از سوی حزب الله در جنگ آتی، تبدیل شود.
5- شهرک‌های صهیونیست نشین که از سویی احتمال نفوذ رزمندگان حزب الله به این شهرک‌ها وجود دارد و از سویی دیگر احتمال دارد تا مورد هدف موشک‌های حزبالله قرار گیرند.
توان نظامی اسرائیل
نیروی نظامی اسرائیل از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی تشکیل شده است. اسرائیل خود را توان نظامی برتر خاورمیانه می‌داند. این کشور صادرات سلاح به کشور‌های مختلف جهان از جمله چین، هند و آمریکا را در کارنامه خود دارد. از آنجایی‌که اسرائیل پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضا نکرده است، ار این رو هیچ‌گاه مورد نظارت بازرسان منع اشاعه تسلیحات هسته‌ای نبوده است و با توسل به سیاست «ابهام» به توسعه برنامه‌های هسته‌ای خود تاکنون ادامه داده است. ارتش اسرائیل دارای 4 هزار و 170 دستگاه تانک، 243 فروند هواپیمای جنگنده، بیش از 11 هزار تجهیزات زرهی، 300 سامانه توپخانه‌ای، 48 سامانه موشکی، 10575 ضد زره پوش، 141 فروند هواپیمای ترابری و 143 فروند هلیکوپتر می‌باشد.
در حوزه دریایی ارتش اسرائیل با بیش از 50 فروند انواع ناوجنگی، ناوچه و 6 زیردریایی دارای قابلیت‌های ویژه‌ای است. البته ارتش اسرائیل جنگنده‌ها و تانک‌های بسیار پیشرفته‌ای دارد از آن جمله سیستم دفاعی چند لایه موشک‌های «اسلینگ» است که برای تقویت دفاع چند لایه اسرائیل علیه حملات موشکی و دفاع از مراکز نظامی این کشور طراحی شده است. این موشک‌ها برای رهگیری موشک‌های میان برد، موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز و هواپیما‌های بی سرنشین و به طور کلی با هدف کنترل کامل هوایی اسرائیل در نظر گرفته شده است.
نگرانی مقامات اسرائیل از تسلیحات پیشترفته نظامی حزبالله تا بدان جایی بوده است که به گزارش وال استریت ژورنال، این مقامات از انتقال سلاح‌های پیشترفته سوریه به حزبالله و متحدان آن و تلاش آنان برای ممانعت از انتقال سلاح به صورت قاچاق به لبنان و تحویل آنان به حزبالله اظهار نگرانی کرده‌اند. سلاح‌های جدید زرادخانه حزبالله خواب را از چشم مقامات اسرائیلی گرفته است.
بر طبق گزارش وال استریت ژورنال طیفی از موشک‌های کروز ضد کشتی که روسیه 72 عدد از این موشک‌ها را در دسامبر 2011 به همراه 18 سکوی پرتاب متحرک جهت استقراردر سواحل دریای مدیترانه در تلویزیون دولتی سوریه شلیک آزمایشی کرده است را نشان داد. به دنبال آن مسکو در ماه می 2013 محموله‌های موشکی پشترفته‌تر، دقیق‌تر و مجهز به رادار به موشک‌های «یاخونت» داده است که برد آن‌ها در حدود 180 مایل و با پرواز در ارتفاع نزدیک به سطح دریا می‌توانند از دید رادار‌ها پنهان بمانند و معمولا با کلاهک‌های انفجاری بسیار پر قدرت مجهز شده‌اند.
زرادخانه‌های موشک‌های «یاخونت» سوریه نگرانی‌های زیادی برای نیروی دریایی اسرائیل از زمان خرید آن‌ها از روسیه فراهم کرده است. موشک‌های «یاخونت» مناسب برای شلیک از روی کشتی‌ها به سوی اهداف خشکی هستند که میزان دقت آن بسیار زیاد است. این موشک‌ها می‌توانند پس از عبور از غزه تا صحرای سینا نیز برسند و علاوه بر برد طولانی آنان، رادار‌های ردیاب مجهز به(IDF) دارند که این موضوع برای رژیم صهیونیستی بسیار نگران کننده است. به همین دلیل است که اسرائیل به دنبال آن است تا از دسترسی حزبالله به این موشک‌ها جلوگیری کند.
در سال 2013 اسرائیل ادعا کرد که حداقل پنج حمله هوایی علیه انبار‌های سلاح سوریه انجام داده است؛ زیرا مقامات اطلاعاتی اسرائیل اعتقاد داشتند که احتمال دارد که این سلاح‌ها به دست حزب الله بیفتد.
نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در پایگاه نیروی هوایی «هاتزور» در مرکز اسرائیل هشدار داد: «تکنولوژی فوق پیشترفته به اسرائیل کمک می‌کند تا از اسرائیل در مقابل دشمنانش محافظت شود، هرکس به ما ضربه بزند، به او ضربه خواهیم زد و هرکس موجودیت ما را تهدید کند، موجودیت او در معرض خطر قرار خواهد گرفت.»
اسرائیل با استفاده از موشک‌های «اسلینگ» و «ارو» می‌تواند برای ردیابی موشک‌های میانبرد تا متوسط و نیز موشک‌های کروز که برد 40 تا 300 کیلومتری دارد. در سوی دیگر علاوه بردفاع از حملات موشکی کوتاه برد مورد استفاده قرار گیرد. در خلال جنگ 2014 با حماس در غزه این سیستم مانع از اصابت در حدود 800 موشک شلیک شده به سوی شهر‌های اسرائیل شد. ازسویی برای کارآمدی بهتر سیستم «گنبد آهنین» آزمایشاتی صورت گرفته شده تا تمرکز بر توانایی موشک‌های ضد موشک «تامیر» بیشتر شود تا مانع از شلیک پی در پی آنان به حوزه‌های مختلف شود.
این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که لبنانی‌ها معتقدند بیش از 100 هزار موشک و راکت به سوی اسرائیل هدف گرفته‌اند که به این تعداد بایستی موشک‌های بلند برد پیچیده را نیز افزود.
با این وجود بر طبق گفته «یافتک شاپیر»، سرپرست پروژه موازنه نظامی خاورمیانه در موسسه مطالعات امنیت ملی بیان داشت که سیستم دفاعی چند لایه اسلینگ با آن‌که تکنولوژی شگفت‌انگیزی است که به سیستم نظامی اسرائیل افزوده شده است، اما در مقابل از رگبار شلیک موشک‌های حزبالله به سختی می‌تواند دفاع کند.
وی افزود: نمی‌توان گفت که هیچ سامانه‌ای 100درصد امن نیست و همه سیستم‌های دفاعی آسیب پذیرند. در سوی مقابل قیمت هر موشک بازدارنده «اسلینگ» در حدود 1 میلیون دلار می‌باشند و هزینه یک موشک «ارو» در حدود 3 میلیون دلار می‌باشد و برای مهار 100 هزار موشک حزبالله، دولت اسرائیل هزینه‌ای سرسام آوری را متحمل می‌شود.
جنگ آینده میان حزبالله و رژیم صهیونیستی جنگی است که از تناسب نظامی نسبتا مناسبی برخوردار است. این بار پاسخ سال‌ها آوارگی، تجاوز، سرکوب وتوحش رژیم اسرائیل نسبت به مردم مظلوم فلسطین نه با دست خالی و یا منجنیق است، بلکه موشک‌هایی است که سال‌ها بغض مظلومیت این مردم را در کلاهک خود انباشته کرده است.
انتهای پیام/ 431
