به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، سیام اردیبهشت به عنوان «روز ملی جمعیت» نامگذاری شده است. سیاستهای کنترل جمعیت پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران دستخوش اتفاقاتی بوده که امروز زنگ خطر بزرگی را برای کشور به صدا در آورده است. پیری جمعیت ایران طی دو تا سه دهه آینده اتفاقی است که به دلیل سیاستهای غلط گذشته در آینده نهچندان رقم خواهد خورد.
رهبر معظم انقلاب دو دهه است درباره این خطر بزرگ هشدارهای زیادی را گوشزد کردهاند و در پی این مسئله سیاست های جمعیتی را ابلاغ کردهاند. موفقیت یا عدم موفقیت دولتها در پی ابلاغ این سیاست و اهتمام به این مسئله مورد مناقشه صاحب نظران است.
کتاب «باید برگردیم» به اهتمام صالح قاسمی، دیدگاههای رهبر معظم انقلاب اسلامی را درباره جمعیت تبیین کرده است.
کتاب حاضر یکی از مجلدات مجموعه کتابهای دیدگاههای مقام معظم رهبری پیرامون موضوعات مهم فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است که در انتشارات خیزش نو تحت عنوان «من و کتابها» از آن یاد میشود. من و کتابها در هر مجموعه به یک موضوع خاص میپردازد.
باید برگردیم در سه فصل تدوین شده است که در فصل اول آن «جمعیت جوان و فرصتها»، فصل دوم «تحدید نسل و تهدیدها» و در فصل سوم «جمعیت جهان؛ مسلمین و غیر مسلمین» را مورد بررسی قرار داده است.
این کتاب در 84 صفحه گزیدهای از بیانات آیتالله خامنهای را دیدارهای مختلف از جمله، دیدار با اعضای مجلس خبرگان، کارگزاران نظام، معلمان، فرماندهان، دانشجویان، مسوولان صدا و سیما، روحانیون، ائمه جمعه سراسر کشور، استادان دانشگاه تهران، شرکت کنندگان در اجلاس وحدت اسلامی، نماز جمعه و دیدارهای مختلف با آحاد ملت را دربر میگیرد.
در بخشی از این کتاب و در بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با مسوولان نظام آمده است:
«محدود کردن نسل، برای کشور ما یک خطر بزرگی است. ما در منطقهی خطر مبالغ زیادی پیش رفتیم، باید برگردیم؛ میتوانستیم جلوی این کار را بگیریم، نگرفتیم. آنچه که متخصصین و کارشناسان، با نگاههای علمی، با دقت علمی بررسی کردهاند، ما را به این نتیجه میرساند که به این روند کنونی، کشور در آینده دچار مشکل فراوان خواهد شد؛ کشور دچار پیری عمومی خواهد شد.
فرهنگ از اقتصاد هم مهمتر است. چرا؟ چون فرهنگ، به معنای هوایی است که ما تنفس میکنیم؛ شما ناچار هوا را تنفس میکنید، چه بخواهید، چه نخواهید؛ اگر این هوا تمیز باشد، آثاری دارد در بدن شما؛ اگر این هوا کثیف باشد، آثار دیگری دارد. فرهنگ یک کشور مثل هواست؛ اگر درست باشد، آثاری دارد. الان دربارهی تولید داخلی حرف میزدیم؛ اگر بخواهیم مصرف تولیدات داخلی به معنای واقعی کلمه تحقق پیدا کند، باید فرهنگ (مصرف) تولید داخلی در ذهن مردم جا بیفتد؛ اگر بخواهیم مردم اسراف نکنند، بایستی این باور مردم بشود؛ این یعنی فرهنگ.
فرهنگ یعنی باورهای مردم، ایمان مردم، عادات مردم، آن چیزهایی که مردم در زندگی روزمره با آن سروکار دائمی دارند و الهام بخش مردم در حرکات و اعمال آنها است؛ فرهنگ این است؛ این پس خیلی اهمیت دارد. مثلاً در حوزهی اجتماعی، قانونگرایی که مردم به قانون احترام بگذارند یک فرهنگ است؛ تعاون اجتماعی یک فرهنگ است؛ تشکیل خانواده و ازدواج یک فرهنگ است؛ تعداد فرزندان یک فرهنگ است؛ اگر در این چیزها بینش مردم و جهتگیری مردم جهتگیری درستی باشد، زندگی در جامعه جوری خواهد شد، اگر خدای ناکرده جهتگیری غلط باشد؛ زندگی جور دیگری خواهد شد؛ خدای ناکرده به همان بلایی مبتلا خواهیم شد که امروز کشورهایی که خانواده را و بنیان خانواده را ویران کردند و شهوات را به راه انداختند.»
انتهای پیام/ 121