تنها راه سعادت، جهاد با نفس و جهاد با کافران است

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از اراک، از میان ۶ هزار و ۲۰۰ لاله گلگلون کفن و پرستوی سبک‌بال که در دوران دفاع مقدس برای همیشه آسمانی شدند ۲۸۰ تن از آنان نام زیبای «حسن» را بر پلاک‌های‌شان حک کرده بودند.

پدر و مادرشان نام زیبای «حسن» را بر آن‌ها نهادنند تا فضائل اخلاقی مولای‌شان را به ارث برده و در راه و مسیر او قدم گذارنند.

همزمان با فرا رسیدن میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) فرصتی پدید آمد و بهانه‌ای شد تا بتوانیم یادی از این شهدا کرده و چند خطی از وصیت‌نامه‌شان را با هم بخوانیم.

شهید «حسن مکرمی» سال ۱۳۴۳ در شهرستان «خمین» دیده به جهان گشود و سال ۱۳۶۳ در عملیات «خیبر» به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

وصیت‌نامه شهید «حسن مکرمی»:

بسم الله الرحمن الرحیم

وصیت‌نامه‌ام را با کلام‌الله، آن ذات بی‌همتا شروع می‌کنم. درود به مهدی صاحب‌الزمان و امام امت خمینی بت‌شکن و با سلام به شهیدان گلگون کفنان که با خون پاک‌شان قلب امام زمان را شاد کردند.

اینجانب «حسن مکرمی» یکی از خدمت‌گذاران به اسلام، با یاری الله به سوی دیار عاشقان کربلای ایران شتافته و به ندای الهی که از آسمان طنین‌افکن بود پاسخ مثبت داده و به ندای رهبرم این نور جماران لبیک گفتم. و‌ ای مسلمین جهان! به ندای نائب بر حق [نایب] امام زمان خمینی بت‌شکن لبیک گویید و اسلام عزیز را از چنگال خون‌آشامان شرق و غرب نجات دهید.

تنها راه سعادت [که] قرآن کریم می‌فرماید همان جهاد با نفس و بعد جهاد با کافران است، چون‌ ای عزیزان، کسی که خود را شناخته باشد و ایمان به خداوند نداشته باشد، چطوری می‌خواهد این دشمن از خدا بی‌خبر را بیرون کند.

پس در مرحله اول ایمان به خداوند، داشتن تقوی است که ما را به پیروزی کامل می‌رساند، همان تقوایی که حضرت علی (ع) در وصیت‌نامه‌اش فرموده است و من از شما می‌خواهم که روحانیت اصیل را تنها نگذارید، واقعاً پدر و مادر راهی که ما در پیش داریم راهی است که مولای‌مان حضرت حسین (ع) رفته است و ما این راه را می‌رویم تا مثل سرور شهیدان نبرد کنیم و این مزدوران را به هلاکت برسانیم و بعد اگر خداوند خواست که در راهش شهید بشویم، ما را می‌کشد و خودش می‌گوید خون بهای شما خودم هستم؛ پس شما پدر و مادر وقتی که من شهید شدم خوشحال باشید چرا، چون همه ما در معرض امتحان هستیم و در قسمتی دیگر است که شهید قلب تاریخ است شهید ذخیره آخرت است، شما فقط شهادت را در نظر نگیرید، چون خداوند یک امانتی به شما داده بود به‌هرحال این امانت را دوباره پس گرفت، در آخر امام را تنها را نگذارید.

انتهای پیام/