شهید خلجیان: اطمینان دارم که اسلام پیروز است
به گزارش خبرنگار دفاع پرس از سمنان، شهید «عباس خلجیان» فرزند «غلامحسن» ۱۵ بهمن‌ماه سال ۱۳۴۴ در تهران متولد شد. شرایط زندگی آن‌ها در آن موقعیت زمانی مطلوب نبود و او و خانواده‌اش شرایط سختی را سپری می‌کردند. با وجود همه سختی‌ها و کمبود‌هایی که برزندگی آن‌ها حاکم بود، توانست دوره دبستان و راهنمایی را با موفقیت پشت سر بگذارد. سپس به قصد ادامه تحصیل و طی کردن مدارج بالاتر به دبیرستان وارد شد.
اما در آن سال‌ها تهاجمات دشمن متجاوز و بی‌حرمتی صدامیان کافر به اوج خود رسیده بود. وقتی بسیج مستضعفین به فرمان حضرت امام خمینی (ره) تشکیل یافت، عرصه را برای خدمت به این نظام مقدس و هموطنانش مساعد دید و با وجود سن کمی که در آن هنگام داشت، برخود واجب دید که در حد و توان خود جلوی هجوم دشمن را گرفته و از این مرز و بوم دفاع کند.
وی کلاس اول نظری بود که تحصیل را رها کرد و به عضویت بسیج درآمد. سرانجام بعد از اعزام به صحنه نبرد علیه کفر و فساد و پس از رشادت و دلاوری زیاد، در تاریخ ۸ خرداد‌ماه سال ۱۳۶۱ و در منطقه «مهاباد»، درگیری با کفار بعثی به فیض شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای «فردوس رضا» شهرستان «دامغان» به خاک سپرده شد.
وصیت‌نامه شهید «عباس خلجیان»
وَلَاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سبیلِ اللّهِ أَمواتاً بَلْ أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یرزقونَ
خدایا! از تو سپاسگزاریم که برای‌مان امتحانی قرار دادی و ما هم شرکت کردیم و به سوی تو آمده‌ایم.
خدایا! از تو سپاسگزاریم که ما را لایق دانستی که بیاییم و برای راه پاک تو خونی ناقابل، در رگ‌هایمان را فدای تو و امام زمان‌مان کنیم.
خدایا ما امت دردمند و رنج کشیده ایران می‌خواهیم از درگاهت که عمری طولانی و پربرکت برای امام پیرمان عطا کنی.
همشهری‌های عزیزم و ملت ایران! ما برای جنگ با کفر رفته‌ایم و تا آخرین قطره خون خود را فدا کرده‌ایم، از شما می‌خواهم که در تشییع جنازه شهدای شهرتان شرکت کنید و بازماندگان آن‌ها را شاد کنید.
امت مسلمان! در موقع نماز و عبادت فقط از خدا بخواهید که امام‌مان را برای‌مان بگذارد،
هم‌سنگرانم! از شما می‌خواهم که اسلحه من را نگذارید بر زمین، راه مرا تا سرحد جان ادامه دهید، من هیچ‌گونه آرزویی نداشتم، فقط [یک] آرزو داشتم و به آرزویم رسیدم که در جبهه شرکت کنم و شهادت این فوز عظیم نصیب من و دیگران بشود.
مادر و پدرم! برایم گریه نکنید، زیرا مرا و روح مرا مورد زجر قرار می‌دهید، من چند وصیت می‌کنم:
۱. اسلحه را بر زمین نگذارید و راه [من] را ادامه دهید که اطمینان دارم اسلام پیروز است.
۲. پدر و مادر عزیزم! در زندگی رنج فراوان به شما دادم و امیدوارم که جانم را فدای شما [کنم] و راه شما هم همان راه خداست.
۳. همرزمانم و دوستان و همشهریانم! پدر و مادرم را تنها نگذارید و در وقت‌های مناسب به دیدن آن‌ها بروید.
۴. مردم! امام پیرمان را تنها نگذارید و همیشه دعای‌تان این باشد که «خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهدار»
۵. در پایان با درود فراوان به رهبر انقلاب امام خمینی، برافراشته باد پرچم خونین اسلام و بریده باد دست دشمنان اسلام.
انتهای پیام/
