دست‌نوشته دانشجوی شهید علی ضامن مقامی/ پاسدار مکتب شهادت و اسلام باشید
به گزارش خبرنگار ساجد، دانشجوی شهید «علی ضامن مقامی» در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۳۹ در روستای جنت‌مکان شوشتر خوزستان در خانواده‌ای متدین چشم به جهان گشود. وی در روز سه‌شنبه ۲۹ خرداد ۱۳۶۱ بر اثر انفجار مین در جبهه جفیر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن دستنوشته‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
به نام آنکه هستی از اوست، در روزگاری که از عدل، برابری و وحدت خبری نیست جرقه‌ای در دل سیاهی‌ها باید بدرخشد و شب جهل و فساد را به آتش بکشاند و پیام آزادی انسان را برای نیل به وحدت آسمانی اسلام به گوش مستضعفان عالم برساند، همانگونه که مسلمین صدر اسلام با تکیه بر نیروی عظیم وحدت پرچم خونین توحید را در قسمت وسیعی از زمین برافراشته اکنون نیز باید پس از گذشت چهارده قرن ندای وحدت از سرزمین خون و قیام به گوش محرومین برسد و این جز با خون امکان ندارد و پس از آن با پیام زینب گونه‌ی شما عزیزان و به امید آنکه مسلمین جهان در اتحادی کم نظیر و شگرف به قدرتمندان یورش برده و تمامی سلطه‌گران از کاخهای پوشالی ستم و فریب بیرون بکشاند و دوباره قدرت از دست رفته باز یابند.
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند
گر عاشق صادقی زمردن مهراس مردار بود هر آنکه او را نکشند
گر مرد رهی میان خون باید رفت از پای فتاده سرنگون باید رفت
و این پیام خون شهداست: که ای محرومین و ای ستم کشیدگان برخیزید و با اتحاد خویش پوزه مستکبرین را به خاک بمالید و شرف دیرینه خود را بازپس گیرید.
ز خون هر شهید
ز جوشش خون هر شهید لاله‌ها بر آمده و غنچه‌ها شکفته است
از غرش پیام خون هر شهید ابر‌های تیره ستم از آسمان برفته است
سنبل و یاسمن ببین هلهله سحر نگر که ناله‌های جغد کور به انتها رسیده است
در بهار خون عطر دلاویز سحر سر بده چرا که خون هر شهید ز پیکرش چکیده است
لانه سست عنکبوت دگر نمیشود بپا
نوید بخشندگان طلوع و خبر پیروزی امت اسلام یعنی حماسه آفرینان در الواحی از نور در جای جایِ سرزمین پاک رسول الله در برابر دیدگان یک میلیارد مسلمان در سراسر جهان به نمایش گذارده‌اند که هان ای شمایان: بیایید با پیروی از احکام مقدس اسلام بر سرمستکبران جهان خوار آن آورید که مسلمین ایران آوردند.
هان ای محرومین: طنین فریادِ فریادگر بزرگ قرن و آفتاب خونین انقلاب امام روح الله که: ایران واحد است و با دست واحد ۳۵میلیون با صدای واحد در مقابل قدرت‌ها ایستاده است الهام بخشتان باد.
«ای همسنگران »/ بـه شـرافت سـوگنـد/ بـه شـهادت سـوگـند/ کـه کعـبه هـر اهـل تلاش
رهـش اینـجا متـجلی شـده است/ در محـفل ما سخن از افیـون نیسـت/ سخن از افسـانه نیـسـت
که سخن از یـک راه اسـت/ راه تعـلیـم جــهـاد/ جـهـاد بـا لشـکر نفـس
جـهـاد با لشـکر جـهـل/ سخن از تـزکیـه و تعـلیم است/ سخن از شکستن بت‌های درون
ای مادر قهرمان: حجله دامادی فرزندت را بر روی مزار گلگونش می‌بندی و همچون زینب استوار می‌ایستی و خطابه عشق و ایثار و شهادت و استقامت سر می‌دهی.
مادر مهربان، تو رسالت خون شهیدان را بر دوش داری تو راه و مقصد شهیدان را درپیش داری، تو پیام مظلومیت آنان را در بر داری. از اینرو باید به بهترین وجه از حرمت و قداست راه آنان و خونشان پاسداری نمایی.
مادر قهرمان و عزیزم: تو را ستودن از عهده قلم و کلام من خارج است، مادر تویی که هاجرگونه اسماعیلت را به قربانگاه می‌فرستی تا از فرمان خدایت اطاعت کرده باشی.
مادر مهربانم: اینک تو بر تلی از شهیدان تاریخ خونین کشورمان چه در ۱۵خردادها، چه در ۱۷ شهریور‌ها و چه در ۲۲بهمن‌ها ایستاده‌ای و در مقابل خون آنان مسئولیتی بس سنگین داری.
پروردگـارا قـدم‌هایم را در راه استـواری دینـت که همانـا اسـلام «علی» است استوار بگردان، خدایا چشم‌هایم را با نور منور خود بصیر بگردان تا بتوانم حق را از باطل تمیز دهم.
پروردگارا تو نیک میدانی که من در راهی که رفته‌ام جز رضای تو را نخواسته‌ام و جز با یاد تو نبوده است.
حال ای معبود اگر خطایی از من سر زده است مرا مورد لطف بیکرانت قرار بده و مرا عفو بنما.
خدایا هر که استثمار انسان از انسان را توجیه نماید از آستان مرحمتت محروم بنما.
تقدیم به مادر زجر کشیده‌ام، مادری که آرزوی عروسی فرزندش را داشت. مادرم خوشحال باش که فرزندت در راه هدف مقدس و پاکی به شهادت رسیده، غمگین نباش و اندوه به دل راه نده و همچنانکه تا به حال در راهت استوار و پابرجا بودی حال نیز مقاومت کن و پیام خون فرزندت را نیز تا نابودی استضعاف در جهان را بر گوش محرومین برسان.
مادرم بعد از من تو باید کسانی را که نمی‌توانند الگو و نمونه برای جامعه باشند رسوا نمایی و آنان را به محاکمه بکشانی، مادرم پَستان و ذلیلان و آنان را که جز مقام و پستی نمی‌طلبند مفتضع گردان و به خلق خدا معرفی نما.
مادرم اسلام راستین را جز در چهره امام و پیروان راستینش در چهره دیگری نبین.
مادرم در روستای خانزده جنت‌مکان کسانی را که در راه انقلاب گام برنداشته به مردم معرفی نما و آنان را نگذار از شهادت من هیچ گونه سوءاستفاده بنمایند.
مادر رنج کشیده‌ام: تویی که باید زینب‌گونه بر گلوی پاره پاره فرزندت بوسه زنی و دست‌هایت را بر آسمان بری که خدایا این قربانی را از من بپذیر.
مادرم، خواهرانم: از پیکر غرق به خونم خضاب خون ببندید و بر سفره عقد شهیدتان نشینید و مرا یاد کنید.
شما عزیزان: در یک کلام باید پاسدار راستین مکتب خون و شهادت و نیز اسلام عزیز باشید، زیرا که (إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ)، (همانا دین نزد خدا اسلام است)، (بخشی از آیه ۱۹ سوره آل عمران).
آن‌هایی که در تمامی لحظات یاد خدا در قلوبشان زنده بوده با خضوع و فروتنی خاص عاشقان زنده بوده با پایی لرزان و زبانی الکن در برابر معشوق خویش قرار می‌گیرند و آن موقع است که هر لحظه‌ای از بودن یک دنیا حقایق را به انسان می‌آموزد.
(خدایا اگر شهادتم وسیله‌ای برای نزدیکی به توست مرا شهید بنما.)
انتهای پیام/ 900
