ترامپ در سوریه چیزی ندارد که به پوتین بدهد

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، در آستانه دیدار دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با ولادیمیر پوتین همتای روس خود در هلسینکی، این سوژه در کانون توجه رسانه‌های بیگانه قرار گرفته که نقش ایران در سوریه از جمله محور‌های اصلی این دیدار است.

دولت ترامپ تحت فشار رژیم صهیونیستی مهار نفوذ ایران را در سوریه پسا جنگ در قالب هدف راهبردی خود تعریف کرده آن هم در حالی که پیروزی‌های میدانی نیرو‌های سوری و متحدانش،  ترامپ را از رسیدن به این هدف دور‌تر کرده است.

با شکست گروه‌های تروریستی و گسترش حاکمیت دولت دمشق بر بخش وسیعی از خاک سوریه از جمله استان درعا در مرز اردن با سرزمین‌های اشغالی فلسطین، تلاش برای مهار نفوذ ایران در سوریه از سوی مقام‌های رژیم صهیونیستی تشدید شده است و در طول چند هفته گذشته مقام‌های این رژیم از جمله بنیامین نتانیاهو نخست وزیر در تماس با مسکو خواستار کمک روسیه به این درخواست شده‌اند.

اکنون گفته می‌شود قرار است ترامپ هم روز دوشنبه در دیدار با ولادیمیر پوتین در هلسینکی این درخواست را مطرح نماید و به همین بهانه بخشی از فضای رسانه‌ای صهیونیستی، امریکایی و سعودی بر این موضوع متمرکز شده است و این دسته از رسانه‌ها از خیانت روسیه به ایران یا  ایران در انتظار نتیجه دیدار پوتین ترامپ سخن می‌گویند.  اما  این فضاسازی در حالی است که موضوع گفتگوی روسای سران آمریکا و روسیه در ارتباط با حضور ایران در سوریه را می‌توان از پنج زاویه مورد بررسی قرار داد:

نخست آمریکا/ در این خصوص این سوال مطرح است که ترامپ در دیداربا پوتین در ازای درخواست مهار نفوذ ایران در سوریه چه چیزی قرار است به او بدهد؟ در پاسخ به این سوال برخی به توافق امریکا و روسیه و اردن در خصوص وضعیت جبهه جنوبی سوریه و در کل کاهش  حضور نظامی امریکا در سوریه و واگذاری امور به روسیه و برخی دیگر به موضوع احتمال شناسایی حق حاکمیت روسیه بر کریمه و امتیاز‌هایی از قبیل: رفع تحریم‌های روسیه اشاره می‌کنند، اما وقعیت اینجاست که پیشروی نیرو‌های سوری در جبهه جنوبی نه بر اساس توافق‌های صورت گرفته بلکه بر اساسی تحمیل معادله قدرت نظامی محور مقاومت بر گروه‌های تروریستی وحامیانشان بوده که در مورد اخیر به آزادسازی درعا منجر شد و در ادامه این پیروزی‌ها نیز نظامیان آمریکا مجبور خواهند بود که پایگاه التنف را ترک نمایند و به تدریج با ادامه پیروزی‌ها به حضور نظامی خود در سوریه پایان دهند.

در مورد موضوعاتی، چون کریمه و تحریم‌های روسیه نیز باید گفت که ترامپ به تنهایی قادر نخواهد بود که چنین امتیاز‌هایی را واگذار نماید آن هم در حالیکه در این موضوع هم اروپایی‌ها و هم بسیاری از جناح‌های قدرتمند در داخل امریکا روسیه را تهدید می‌دانند به ویژه اینکه این اتهام به روسیه وارد شده است که در جریان انتخابات ریاست جمهوری امریکا به نفع ترامپ ایمیل‌های هیلاری کلینتون را افشا و در استانه این دیدار وزارت دادگستری آمریکا علام کرده است  هیات منصفه عالی فدرال دادخواستی علیه 12 مامور اطلاعاتی روسیه به خاطر تخلفات هکری مربوط به انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا صادر کرده است. ترامپ هم برای دوری از این اتهام مواضع ضد روسی خود را تشدید و در جریان اجلاس ناتو هم به شدت از آلمان به دلیل وارد کردن نفت وگاز از روسیه انتقاد کرده است.

دوم روسیه/ این سوال مطرح است که ایا روسیه به ترامپ در خصوص حضور ایران در سوریه امتیاز خواهد داد یا اصولا قادر به دادن امتیاز است؟  در پاسخ به این سوال نخست باید گفت که حضور ایران و روسیه در سوریه بر اساس درک یکسانی از لزوم همکاری برای مقابله با تهدید‌های تروریستی شکل گرفته است و نقش آفرینی مکمل این دو کشور  به نابودی گروه‌های تروریستی منجر شده است، اما با توجه به اینکه ریشه‌های تفکر افراطی و تروریستی در منطقه همچنان وجود دارد و ترویج می‌شود این همکاری در ابتدای راه است و هر گونه جدایی به بازگشت مجدد تروریست‌ها منجر خواهد شد. این موضوع از سویی با توجه به حمایت  امریکا از قدرت گیری برخی گروه‌های تروریستی در آسیای میانه و افغانستان که وزارت دفاع روسیه به آن اشاره کرده است ضرورت ادامه همکاری‌های مسکو و تهران را دو چندان می‌سازد.

دوم اینکه آمریکا دشمن مشترک  ایران و روسیه است و هر دو کشور در معرض فشار‌های سیاسی واقتصادی این کشور قرار دارند و لزوم همکاری دو طرف می‌تواند به تضعیف اهرم‌های فشار امریکا منجر شود. سوم اینکه ایران یک قدرت منطقه‌ای است که اکنون دامنه نفوذ آن در سراسر غرب آسیا گسترده شده و برای روسیه دشوار است که بدون ایران در خاورمیانه نقش آفرینی نماید. سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه نیز با اشاره به این واقعیت گفته است که ایران قدرت بزرگی است و اینکه از آن بخواهیم در مسائل خاورمیانه حضور نداشته باشد، غیرممکن است.  سوم اینکه این تهدید وجود دارد که در صورت نادیده گرفتن منافع ایران از سوی روسیه، تهران به گزینه‌های دیگری در همکاری‌های منطقه‌ای فکر کند که به سود روسیه نباشد.

سوم  رژیم صهیونیستی/ در حال حاضر مقام‌ها و رسانه‌های رژیم صهیونیستی وانمود می‌کنند در حال رایزنی با دولت روسیه برای رسیدن به توافقی در باره سوریه هستندکه بر اساس آن این رژیم در ازای آسیب نرساندن به بشار اسد نیرو‌های ایرانی را از سوریه خارج نماید.

این ادعا در حالی است که در طول هفت سال گذشته رژیم صهیونیستی بطور مستقیم ده‌ها بار در حمایت از گروه‌های تروریستی مواضع نیرو‌های سوری را بمباران کرده است و ده‌ها کشور عربی وغربی دیگر به همراه امریکا نیز در تلاش برای براندازی دولت بشار اسد شکست خورده‌اند و آن هم در حالیکه همین کشور‌ها اذعان کرده‌اند که این ایران بوده است که سبب شکست طرح‌های منطقه‌ای آن‌ها شده است. حال که دولت بشار اسد از بحران دور شده و  اکنون این رژیم صهیونیستی است که در معرض  تصمیم احتمالی دمشق برای آزاد سازی جولان اشغالی است چگونه ادعا‌های تل آویو می‌تواند ارزشمند باشد؟  

چهارم  ایران/ جمهوی اسلامی به دعوت دولت‌های قانونی سوریه و عراق در این دو کشور حضور مستشاری نظامی دارد و از این رو  تنها درخواست این دولت‌ها برای پایان کمک‌های مستشاری ایران را واجد مشروعیت می‌داند. همکاری‌های نظامی ایران و سوریه یا تهران و بغداد بر اساس توافق‌های دو یا سه جانبه دفاعی است وبه هیچ طرف دیگری مربوط نمی‌شود.

پنجم سوریه/ این ادعا از سوی برخی مقام‌های امریکایی از جمله جان بولتون و رژیم صهیونیستی مطرح است که سرنوشت بشار اسد برای آن‌ها اهمیت ندارد و در شرایط کنونی ایران برای آن‌ها مسئله استراتژیک به شمار می‌رود. مقام‌های سوری به خوبی می‌دانند که این ادعا‌ها با هدف فریب و شکاف میان دمشق- تهران  و گرفتن فرصت آزادسازی باقی مانده سرزمین‌های سوری از اشغال گروه‌های تروریستی و رژیم صهیونیستی مطرح می‌شود. دمشق به خوبی درک می‌کند که همچنان در معرض تهدید‌های صهیونیستی و طرح‌های خاورمیانه‌ای امریکا قرار دارد و دور  کردن ایران از سوریه به این معنا خواهد بود که در صورت بازگشت این تهدید‌ها دیگر  نمی‌تواند از ایران انتظار کمک داشته باشد به ویژه اینکه روابط ایران و سوریه از روابط در حد همکاری و مشارکت و ائتلاف عبور کرده  و به مرحله اتحاد رسیده است.

منبع: صدا و سیما