راه حق با خون فتح می­‌شود

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از مشهد، «مجید حجتی» در اول آبان­ ماه ۱۳۳۸ در «تربت حیدریه» در خانواده ­ای مذهبی چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را تا مقطع متوسطه در زادگاهش گذراند و سپس موفق به اخذ دیپلم در رشته برق شد.

این شهید بزرگوار در ادامه مسیر زندگی خود، بینش عمیقی نسبت به انقلاب و امام خمینی پیدا کرد و در جریان فعالیت­ های مردمی ضد رژیم طاغوت به پخش اعلامیه و دیوارنویسی پرداخت. «حجتی» با پیروزی انقلاب به استخدام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی «تربت حیدریه» درآمد و در بخش فرهنگی سپاه مشغول به کار شد. او در کنار انجام امور محوله در سپاه به کار خبرنگاری برای روزنامه جمهوری اسلامی و صدا و سیمای خراسان مشغول بود.

با شروع جنگ تحمیلی، «حجتی» نیز همچون دیگر جوانان کشورمان به خاطر احساس مسئولیتی که می‌کرد متقاضی اعزام به جبهه شد اما به دلیل اینکه مسئولین شهرستان «تربت حیدریه» وجود این شهید والامقام را در این شهرستان ضروری می‌دانستند هر بار با اعزام او مخالفت می­ کردند. علی­‌رقم همه این مخالفت­ ها «حجتی» در سه نوبت به جبهه اعزام شد.

«مجید حجتی» سرانجام در نهم آذرماه ۱۳۶۰ در عملیات «طریق ­القدس» در منطقه «بستان» بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

وصیت نامه خبرنگار شهید «مجید حجتی»

با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران امام خمینی و با سلام به تمام رزمندگان و ملت حزب الله ایران که با حضور همیشه خویش در صحنه، روح شهیدان خویش را زنده و شاد می­ نمایند.

پدر و مادر عزیزم که همچون حسین (ع) و ام لیلا مادر علی­‌‌اکبر، علی اکبری پروراندید و اینکه به یاری علی­‌‌اکبر و حسین زمان فرستادید تا با نثار جان خویش در راه حسین (ع)، رهبری حسین زمان و اسلام عزیز را بر تمام جهان حاکمیت بخشد.

آری پدر و مادرم اکنون که وصیت ­نامه‌­ام را می ­نویسم شب حمله است، شبی است که حمله‌‌ای با نام کربلا می­‌خواهیم به امید حق و تحت فرماندهی امام زمان (عج) شروع کنیم. در این حمله حتماً جهت گشایش راه، خون لازم داریم زیرا راه حق از همان اول، از عصر پیغمبر (ص) تا کنون با خون فتح شده و اکنون شاید خون من هم قابل آن باشد تا قطره‌ای از این رود خروشان شود.

امیدوارم شهادت من شما را در راه اسلام و در اطاعت از رهبری حسین زمان، امام خمینی مقاوم‌تر کند. همیشه به این فکر باشید که اسلام باشد اگر چه جوان خود را در این راه بدهید.

من امیدوارم به هیچ وجه از خود هیچگونه ناراحتی و عکس ­العملی در قبال شهادت من نشان ندهید، تا اینکه دشمنان ما بفهمند و ببینند که ما پیرو مکتب حسین (ع) هستیم و همچنان که امام خمینی فرمودند: «بکشید ما را ملت ما بیدارتر می­‌شود.» شما بیدارتر و هوشیارتر شده‌اید.

من از شما می­ خواهم که همیشه به یاد خدا باشید و برای فرج امام زمان (عج) و سلامتی امام خمینی دعا کنید و از شهادت من هیچ ناراحت نباشید و نیز به فکر این باشید که برادر و خواهرم را آنچنان بسازید و تربیت کنید که ادامه دهندگان راه شهدا و امام حسین (ع) باشند.

مادرم درست است که 20 سال زحمت کشیدی و مرا بزرگ کردی و شب­ های زیادی از خواب بیدار شدی و مرا شیر دادی ولی من از تو می­ خواهم که به جای ناراحتی همیشه دعا کنی.

پدر عزیزم و مادر عزیزم، خواهران و برادران عزیزم و تمام اقوام من، من از شما می­ خواهم که اگر یک وقت به شما توهینی کردم و شما را ناراحت کردم حال، مرا عفو کنید زیرا دیگر من از میان شما می روم و دوباره به جمع شما بر نخواهم گشت.

انتهای پیام/