به گزارش خبرنگار دفاع پرس از بوشهر، سحرگاه ۲۴ بهمنماه سال ۱۳۴۲ در یک شب زمستانی و بارانی در خطه جنوب، خالق هستی به خانواده متدین «قادریان» در شهر «بوشهر»، دلیرمردی به نام «عبدالرسول» هدیه داد.
کودکی که از همان دوران طفولیت روحیه جنگجویی و سلحشوری در چهرهاش خودنمایی میکرد و همیشه آگاهانه با مسائل برخورد میکرد.
«عبدالرسول» قبل از رسیدن به سن تکلیف، به فرایض مذهبی همت میگماشت. وی در اوج گیری انقلاب با وجود اینکه نوجوان بود، فعالیت چشمگیری داشت، در این ایام بود که از جانب عارف شهید «باقر میگلینژاد» لقب «سرباز کوچک امام زمان (عج)» گرفت و از افراد خاصی بود که در پایین آوردن مجسمه شاه ملعون نقش بهسزایی ایفا کرد.
پس از پیروزی انقلاب در هنگام بازگشایی مدارس، مقتدارانه در مقابل مخالفین جمهوری اسلامی قد علم کرد و با شهامت بینظیرش، با منافقین و ملحدین پیکار میکرد که موجب دلگرمی دوستان و وحشت دشمنان شده بود.
«عبدالرسول» در انجمن اسلامی حسینیه ارشاد و پایگاه مقاومت امام موسی کاظم (ع) شهر بوشهر فعالیت میکرد و به ورزش رشته «شنا» و «تیراندازی» علاقه وافری داشت ولی هیچگاه از تحصیل غافل نبود تا اینکه موفق به اخذ مدرک «فوق دیپلم» در رشته «تربیت بدنی» از دانشکده شهید «چمران» اصفهان شد.
وی پس از اتمام تحصیلات به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در دوره کوتاه خدمتش به تمام دانشآموزانی که عازم جبهه جنگ حق علیه باطل بودند، نمره ۲۰ میداد و منطقش این بود که اینان قهرمانان واقعی جامعهاند.
بعد از گذشت سه ماه از استخدام وی در آموزش و پرورش، شور و شوق جبهه که همیشه در ذهنش بود به جبهه عازم شد و در حالیکه ماموریت ۴۵ روزه داشت، اما بر حسب احتیاج فرماندهان مأمویت خود را تمدید میکرد.
زمانی که در جمع رزمندگان اعلام میکردند که در آینده نزدیک، عملیاتی در پیش است و احتیاج به نیرو داریم، «عبدالرسول» با اقتدار و سراسیمه از جا برمیخاست و فریاد سر میداد: «ما اهل کوفه نیستیم امام تنها بماند».
سرانجام «عبدالرسول» در ۲۹ بهمنماه در یکی از شبهای سرد اروند در عملیات «والفجر ۸» با نمره ۲۰، درس ایثار و استقامت را پاس کرد؛ خداوند شهد شیرین شهادت را به وی نوشاند و پر پرواز به سوی خویش را به او عطا کرد و پیکر مطهرش بعد از ۱۱ سال دوری، به آغوش خانواده بازگشت.
انتهای پیام/